Svava - 01.04.1898, Blaðsíða 41

KVŒDI.
473
Gröf nitíi' vertu þeg'tir ég ev nár!
Eg ev þreyttuv—þvái grafar-kyrrð.
,,0, robin kæv, hve rauð ev bringan þín!
Æ róta lauíi o’n á beiniu mín!
Ég er jn-eyttur—þvái hvíld og fvið.
,,Ó, nætuvgali! kveð jnér sætan söng,
Svo sofi’ ég fivst og hvíldin vevði löng.
Ég ev þveyttur—þvái langa værð.
„Fiíði nieiður! feil þú dagg'ar-tár
Á foldu þar, sem ligg ég kaldur nár.
Ég er þreyttuv—þrái helga ió.
,,Ég bið þig, rós, að blómgast nævri mév,
Því blómi engu unui ég sem þév.
Ég ov þveyttur—þrái langa hvíld.
„Lækuv tæv, sem líðuv fiam um sveit!
Æ lát ei nokkuvn vita’ um þenna reit!
Ég ev þveyttuv—þvái að hvílast liév.
„Þú, fuglinn snuív, sem flýgur víða um storð,
Æ flyt þú engum míu iiin síðstu ovö!
Ég er þveyttur—þrái hinnstu hvíkl.“