Svava - 01.02.1900, Blaðsíða 29

SVAVA
361
IV; 8.]
enguin geðjaðist að, og Uvðu því glaðir yfir ófovurn
hans, en sigvi Edmunds,
TL^AÐIR Sigwavt var ekki viðstadduv burlreiðina og
5 vissi því ekki hvað þar fóv fvam. Ilann vav að
ganga til og fvá og liugsa um hefndaváfovm sín, sem
áttu að byrja á Ragnhildi.
Meðan ráðagerðir lians stóðu yfiv, vav hann kominn
lengva en hann bjóst við; hév um bil eina mílu fvá
Uppsölum. Hann vav ovðinn þveyttur og settist því
niður í grasið. I sama bili kom maðuv víðandi fvá
buvtveiðavsvæðinu, það vav Magnús hevtogi, sá sami
og svívivti Yuttu. Moð því að geva henni þessa van-
vivðú, vildi hann gefa bvóðuv sínum aðvövun.
Miðdagstíminn var þegar liðinn þegav munkuvinn
vav búinn með váðagevðiv sínav. Hann stóð því upp
og gelvk í hægðum síoum til bæavins.
EU'.tveiðin vav búin og kyvð komin á viddarana
og fólkið. Sumiv vovu búniv að gleyma ósigvi konuugs.
Ragnliilduv sat hugsandi og hovfði yfir sljettuna; hún
vav aðliugsa um Edmund, hve tígulegur og fvíðuv
hann var og hve eðullynduv, að geva konungi elvkevt
mein þegav hann þó gat það. Skoðunum Edmunds