Svava - 01.02.1900, Blaðsíða 41

SVA VA
37-3
IV, 8..]
„É;,' hefi engau munk sent þár. Orðin sem þií
hvíslaðir að mér í gærkvöld kölluðu mig hiugað’k
„Jæ-ja, hver sem þessi undarlegi munkur er, þi
er ég honum þakklijtur, og ég- skal sannarlega veita
honum klausturforstöðu í staðinn“.
Hvert sem þiu nú töluðu lengur eða skeniur,
þá fékk konungur uppfylling óska sinna.
\ L,T var kyrt i h lí.í u nr. 8. Konungur og Yutta
voru farin.
Edmund lauk upp lierbergi sínu. og gekk inn í
salinn. Samstundis kpm faðir Sigvrait út úr sínu her-.
hergi, og varð lionum bi.lt við er liann sá Edmr.nd,
með því hann hugði liann vera í fjarlægð.
Edmund vék sér þcgur að munknum og bar upp
á hann að hann liefði ætlað að tæla Engnhildi hing-
að til konungsins, kvaðst hafa arðið áskynja um sam-
tal liaus og konungs kvöldið fyrir.
Munkuiinn kvað þetta villu eina, sag-ðist ekkert
uafn hafa nefnt við konnnginn, enda hefði þess okki
þurft, því báðir hefðu þeir (itt við Yuttu. Kom hanp
crðum síuum og falsi svo fyrir að E.dmund trú,ði ho.n,-.
ú.m og ljeiddj fyrirgefningar.