Svava - 01.02.1900, Blaðsíða 22

SVAVA
354
[IV, 8.
og þeir mættust, lyfti Boudes-riddarinn liinum úr söðli
sínum og fleygði lionum á, völlinn.
Háværar lukkuóskir hljómuðu gegnum loftið, en
á mcSan reið riddarinn þangað sem konungur og þ*1’
systur sátu.
Þegar riddarinn kom þangað steig hann ekki af
hesti sínum eins og venja var, og knóféll meðan hann
tók á móti verðlaununum, lieldur sat kyr á hestinuin
og lieilsaði; ekki einusinni kouunginum.
Yutta stóð upp og rétti honum hikarinn, en í sta®
Jess að taka á móti hikarnum meS hendinni, hrá hann
oddi hurstangarinnar inn í hikarinn, þreif hann af Yuttu
og kallaði hárri röddu:
„Hinn réttláti guð hegni mér, og allir heilag"11
yfirgefi. mig þessa lífs og annars, ef ég nokkru sinni
snerti hondi minni á hikar þeim, sem liin léttúðugasta
nunna í kristna heiminum íétti mér“.
Um leið og hann sagði Jretta, fleygði hann bikarn- I
um af hurstönginni langar leiðir inn í áhorfenda
hópinn.
Ivonungur spratt upp afarreiður, en Yutta föH 1
ómegiu, eða lét svo að minsta kosti. Iiúu fann fulÞ'e^
hver minkun henni var gerð.
Án hess að bíða eftir því hvað konungur setlað1