Svava - 01.09.1903, Side 47

97“
Þess vegna eru þeir, sem e'kki trúa á lí'f eftir þetta,,
nevrtdir til aö leita vonar, launa og markmiðs innan naumra.
takmarka liins núverandi tíma í jarðneskum veg og virð-
ingu, val'di, nautn og fulinægju ástríðna sinna. Þetta getur
þeim ef til vill tekist á ungra aldri, meðan löng framtíð'
lofar þeim öllu fógru, en fyrir hinn gamla, fyrir hinn sjúka,
sem enga bót getur fengið meina sinna; fyrii þann sem
svikinn verður í þessu lífl, er enginn morgundagur til. Og
í sjálfri nautninni næðir þegar um mann liugboðið um hin
bráðu endalok. An ódauðleika flækist ráðgata lífsins í óleys-
anlega hnúta.
Þeir aítur, sem leita launanna í göfuglegri starfsemi
fyrir þjóð sína og mannkynið, geta eigi gengið þess duldir,
að þeir vinna fyrir gleymskuna. Hvað er eftir af starft
þeirra, þegar þeir eru ekki framar til? Hverfandi nafn,
gröf sem tröðkuð verður af kærulausum eítirkomendum ! Ff
vér ekki trúum á líf eftir þetta. gætum vér ekki gefið oss.
eins alhuga að. liinum göfugustu markmiðum lífsins. þar
sem alt verður þó að lokum hverfandi, ófuUnægjandi, —
ósvöruð spurning, sporlaus. tilvera !
Iivað er líf, sem deyr? Gröfln svarar: vonlaus, töpuð
Von. >íei, segir Kristur, lif sem deyr, er sáðkoin í jörðu.
j.Því er niðursáð í forgengileika, en það upprís í óforgengi-
leika, því er niðursáð í veikleika, en það uiiprís í krafti.,
Fg er upprisanog lífið. Sá sem trúir á mig, skal lifa, þótt
hann devi”.
Hvílik orð, mitt i forgengileikanum ! Við þessi orð —
íuiynda eg mér — hafa fjöllin titrað, nóttina hetír birt upp,.