Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 36

Alfred opnaði bókina sera lá við hlið hans og þerði
tárin, sem sáust enn hlika á kinnuru hans, rétt í því er
ganili herforinginn geltk inn í salinn. Ella stóð upp til
að fagna föðursínuin, or kysti á enni hennar en rétti hend-
ina að Alfreds, seni líka var staðinn upp.
‘Þá er eg loksins kominn heim', mæiti Sir William
og þrýsti innilega hendi unga mannsins. ‘Þ.ið var leið-
inlegt starf, som vjer þurftum að afgreiða seinast í
Portsmouth. Það var að sjá uin aftöku sakamanns'.
‘Við þessi orð herforingjans nötraði Alfred sem
hrísla og varð náfölnr. Sir William tók nú eftir því, að
Alfred var daufur og liafði verið að gráta. Honum brá
mjög við þá sjón og horfði hugsandi á hinn ungá minu
nokkur augnablik.
‘Elia mín', tók Sir William til máls og vék sér að
dóttur sinni, fremur til þess að segja eitthvað og kæfja
niður lnigsanir sínar, en að það væri nokkuð áríðandi
málefni, er hann hefði að greina frá, ‘við eiguin von
á gesti á morgun. Iíinn gamli vinur miun, dr. Hol-
laud, varð mér samferða frá Portsmouth. Iíann var
læknir minn uin mörg ár, og hvað snortir yður, Al-
fi'ed, þá held eg, að hérkoma lians verði yður til ham-
ingjV.