Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 48

144
inum. — Getuv yður þess vegna furðað d,. þóttegvilji
ekki hnýta forlögum dóttur minnar við það nafn, sem
slík'svívirðihg ’nvílir á ?’
‘I4ei, Sir William. Hlutskifti mitt er óhamingja, og
eg rnun feyna af fremsta meg'ni að sætta rnig við þau
forlög. Frd því fvrsta hefi eg ávalt sett mór, að reyna
að missa ekki sjónar á velsæmi og heiðri. Þótt óveður
freistinganna og illgirni mannanua, hafi iðulega reynt að
hrekja tnig af leið, hefi eg öruggur siglt þann ólgusjó,
og beitt lífsfiey ntínu í mót hinu freyðandi hafrót æðandi
óveðra. En hvað hefi eg borið úr hýtum? Eg er fædd-
ur til að verða ógæfumaður; liversu vel sem eg hefi
barist gegn hiuu vonda, verður óhamingja hlutskifti mitt-
En yður ásoka og ekki, herra minu’.
Hér þagnaði Alfred fáein augnablik, en hélt síðan
áfram:
‘En þetta hefir verið íöng álcærn, herra minn, faðir
minn var saklaus ! 0, hefði skjölunum ekki verið stol-
ið frá mér !’
‘Skjöiunum !’ endurtók liðsforinginn.
‘Já, skjöl, sem Mark Bronkon afhenti mér‘. Síðan
skýrði Alfred frá öllu samtali sínu við Bronkon, sem les-
arinu hefir áður heyrt.
Þegar hann hafði endað mál sitt. reis Sir William á