Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 28

124
nær seni yður lnngar til nð keyra eitthvnð, þ.i er öku-
niaður minn reiðubúinn að hlýða skipan yðar. Eg býst
við að veiða sjálfsagt í tvær vikur að heiman, getur skeð
í þijár; en þegar eg kem aftur, skal eg snúa mér að
hagsmunum yðar. Það er Hka gott fyrir yður, að njota
hvíldar í tvær til þrjár vikur. 0g þú, dóttir mín”,
hélt hinn tigni öldungur áfram og vék máli sínu til
Ellu, „vona eg, að geri alt sem í þínu valdi stendur til
að láta Alfred líða vel á meðan. Þú ert lionum skyld-
uð fyrir forna umönn un og góðvild og ekki ættir þú
heldur að gieyma því, að eg á honum-að launa, að barn
mitt er lifandi’.
Sir William lagði af stað, en börn óveðursins nutu
enn þá einu sinni ánægjunnar af næi'veru hvors annars.
Fyrsta vikan leið, áu þ:;ss hvorugt þeiira opnaði hjarta
sitt fyrirhinu. Þau lásu og ræddu samau, einungis ti^
þess, að eyða tímanum og koma í veg fyrir leiðindi.
En í hjörtum þeirra beggja ólguðu heitar og sárar til-
finningar, sem þau duldu hvort fyrir öðru. En þótt
að tungan talaði þær ekki, þá gægðust þær frani undan
skýlunni, og úr djúpi augna þeirra mátti þýða hverjar
þær voru. — Upp aftur og aftur sagði Alfred sögu
sína; frá þjáningum sínum og sálar-baráttu er hanu átti
í, meðan liann dvaldi hjá Pettrell. Og aldrei þreyttust