Svava - 01.11.1903, Blaðsíða 35

181
nð rnun nni, að nönn lífesœln er ekki nð finnn á leið
Instnnna. ís'ú fer eg þangað, sem onginn Jþekkir mig,
og þir reunurupp fyrir mér nýr æfidngur, sem eg vona
að geyini í skauti sínu áuægju og hnmingju mér til
hauda’.
Um leið setti Callum :í sig grímuna, er hanu hafði
liaft og rétti heudina að Alfred.
„Guð veri með þér, Paul’, mælti eöguhetja vor
hrærður í andu. „Farðu vel, og fylgi þér hamingjan !’
„Þakka þér fyrir, vinur niinn. Nú fer eg með
fyrstu íeið til Gravesend. Yið sjáumst því aldrei framar.
Vertusæli!’
Síðan gengu báðir út. Callurn hélt beina leið nið-
nr að áuni, en Alfred stóð nokkur augnablik og horfði
hugsandi á efíir vini síuum.
„0, þú leyudardómsfulli skjalaböggull’, mætli Al-
fred við sjálfan s'g og stakk houum í barm sinn. „Guð
gofi, að þú hafir að innihalda þanu töfrasprota, sem
geti afmáð blettiun á nafni föður míns. I því trausti
geng eg aftur tii aðseturstað Sir Williams. og sýni hon-
un>, að eg'hafi hal't á réttu að stauda. — Ella — elsku
Ella ! I dagdvaumum mínum svífur þú mér ávalt fyrir
SVAVA Vf., 4. h. i-2