Dagblaðið Vísir - DV - 19.08.2016, Síða 27

Helgarblað 19.–22. ágúst 2016 Fólk Viðtal 23
Tilboð á Lappset
útileiktækjum 2016
Leitið til sölumanna í síma 565 1048
HEILDARLAUSNIR FYRIR LEIKSVÆÐI
- Leiðandi á leiksvæðum
jh@johannhelgi.is • johannhelgi.is
Uppsetningar, viðhald og þjónusta
• Útileiktæki
• Girðingar
• Gervigras
• Hjólabrettarampar
• Gúmmíhellur
• Fallvarnarefni
Fyndin upplifun í forsetakjöri
Máni fer ekki í launkofa með það hvar
hann stendur í pólitík og viðurkennir
fúslega að vera kallaður „eini komm­
únistinn í Garðabæ“, viðurnefni sem
hann segir ekki alveg rétt en hann
beri samt með stolti. Hann fer hörð­
um orðum um rekstur Garðabæj­
ar: „Garðabær er alveg stórkost­
lega illa rekið sveitarfélag, en menn
reyna að telja sér trú um, með debet­
kortareikningnum, að það sé allt í
lagi með rekstur bæjarins. Það segir
ýmislegt þegar þú ákveður að borga
æðstu stjórnendum bæjar félagsins
2,2 milljónir í mánaðarlaun, sem er
auðvitað út úr kortinu.“
Máni þvertekur fyrir að vera illa
við sjálfstæðismenn, margir vinir
hans eru í flokknum og ósætti um
stjórnmálastefnu sé ekkert sem taka
eigi persónulega. Hann segir það
hafa verið fyndna upplifun þegar
hann, vinstrimenn og hægrimenn
sem hann þekkir í Garðabæ, hafi
verið sammála um að kjósa Guðna
Th. Jóhannesson sem forseta. „Við
gátum þá sameinast um eitthvað
meira en að styðja Stjörnuna. Mér
er ekki illa við Sjálfstæðisflokkinn að
nokkru öðru leyti en því að hann er
enginn flokkur frjálslyndis og enginn
flokkur einstaklingsframtaks. Meira
að segja afturhaldskommatittir í
Vinstri grænum eru frjálslyndari en
sjálfstæðismenn. Sjálfstæðismenn
eru að stórum hluta íhaldssamir,
þeirra pólitík er misskipting þar
sem allir hafa ekki sama frelsið og
möguleika til þess að ná langt eða
verða ríkir.“
Máni fer á flug þegar talið berst
að heilbrigðiskerfinu sem er honum
mjög hugleikið. Hann segist hafa
upplifað mikinn hrylling í kringum
heilbrigðiskerfið: „Á sama tíma og
lánið hjá mér var að lækka um 3,6
milljónir fyrir fasteignina mína í
Garðabæ þá lá móðir mín í þrjá
mánuði á spítala í handónýtu heil­
brigðiskerfi. Það eina sem ég gat
hugsað var að þeir gætu tekið þessar
þrjár komma sex milljónir og troðið
þeim þar sem sólin skín ekki.“ Hann
segir misskiptingu kerfisins meðal
annars felast í því að kennarar og
hjúkrunarfræðingar þurfi að berj­
ast fyrir launahækkunum við ríkið
þegar ríkisstjórnin lækkar skatt á
þá efnameiri: „Nú stíga þessir snill­
ingar fram og tala hver af öðrum um
hvar best væri að reisa nýjan spítala.
Það vantar fleiri rúm, fleiri salerni og
fleira starfsfólk á spítalana. Það er
verið að eyða orku í algert kjaftæði.
Maður skammast sín fyrir að vera
partur af samfélagi sem finnst svona
hlutir eðlilegir. Það er auðvelt að
kenna einhverjum stjórnmálamönn­
um um en auðvitað er þetta okkur
kjósendum að kenna.“
Stefndi á þing
Máni hefur þurft að glíma við kerfið
oftar en einu sinni, sérstaklega sem
faðir tveggja drengja, 11 og 16 ára.
Hann hallar sér fram og segir með
alvarlegum tón: „Það er hvergi eins
mikil misskipting og í heilbrigðis­
kerfinu. Þetta er óhugnanlegur við­
bjóður. Ég á dreng sem er ofvirkur
og með kvíðaröskun. Það tók fimmt­
án mánuði að koma honum í grein­
ingu. Það var biðtíminn. Eftir fimmt­
án mánuði fær hann greininguna
um að hann sé með kvíðaröskun og
ofvirkni. Þá er okkur tilkynnt að hann
geti komist á námskeið til að vinna
með þessa hluti. Það kosti tólf þús­
und krónur. Biðtíminn í það er hins
vegar tólf mánuðir. En ef við vilj­
um og höfum efni á þá kemst hann
á þetta námskeið í næstu viku ef við
borgum níutíu þúsund krónur. Ég og
móðir hans litum hvort á annað og
það var á þessum tímapunkti sem ég
ákvað að fara í þingframboð.“ Hann
segir uppeldið oft erfitt en alltaf
skemmtilegt þar sem ofvirk börn séu
sérstaklega skemmtileg.
Máni var orðinn staðráðinn í
því að yfirgefa fjölmiðlaheiminn og
snúa sér að pólitík. „Ég er búinn að
vera óvirkur alkóhólisti í tuttugu ár,
hef kynnst alls konar drengjum og
mönnum sem hefðu með smá hjálp á
einhverjum tímapunkti náð að verða
afreksmenn, frumkvöðlar og frábær­
ir samfélagsþegnar. Í þessu samfélagi
eiga þeir ekki séns. Einstætt foreldri
eða tekjulágar fjölskyldur hafa ekkert
efni á borga níutíu þúsund krónur til
að senda barnið sitt á námskeið, sem
er ekkert vitað hvort virki eða ekki.
Það fólk þurfi að bíða í tvö ár á meðan
barnið þeirra dregst aftur úr í skóla,
finnst einhverjum þetta í lagi? Auð­
vitað þarf að setja pening á hina og
þessa staði en þegar ég sá Bjarna Ben
og Sigurð Inga taka víkingaklappið
fyrir afreksíþróttasjóð þá gubbaði
ég. Því það er fjöldi afreksmanna
sem situr núna og bíður. Fólk sem
verður aldrei afreksfólk því það er á
einhverjum biðlistum eða hefur ekki
efni á að sækja sér heilbrigðisþjón­
ustu sjálft. Það er kannski gott fyrir
þessa menn sem tala fyrir flötu skatt­
kerfi hafi það í huga.
Það væri gaman ef einhver auð­
maðurinn myndi fylgja fordæmi Óla
Arnalds og styðja geðheilbrigðis­
kerfið okkar. Ég held að mörgu leyti
sé skiljanlegt að auðmenn á Íslandi
séu ekki neitt rosalega viljugir að
greiða skatta hérna. Þegar tekju­
blaðið kemur út sjáum við aldrei
neinn tala vel um þá sem greiða
hæstu skattana. Það er eins og ríkt
fólk sé vont fólk. Það er stórkostlegur
misskilningur, efnað fólk er vana­
lega gott fólk. Það vill flest greiða til
samfélagsins og greiða miklu meira
en það gerir. Samfélagið virðist bara
ekkert vera hrifið af þeim sem leggja
mikið til samfélagsins. Auðvitað eig­
um við að birta lista á hverju ári yfir
þá sem greiða hæsta útsvarið. Undir
fyrirsögninni „Þetta er topp fólk“. Þá
myndu kannski fleiri vilja komast
á þann lista og greiða skattana sína
með bros á vör.“
Þolir ekki
feðraveldisfemínismann
Máni á rætur að rekja í Fram­
sóknarflokkinn þrátt fyrir að sumir
fjölskyldumeðlimir neiti að kannast
við slíkt í dag: „Framsóknarflokk­
urinn hefur hins vegar verið hertek­
inn af mjög skrítnu fólki. Við verðum
samt að horfast í augu við það að við
sem samfélag berum ábyrgð á því að
framsóknarmenn og sjálfstæðis­
menn hafa skipt með sér auðæfum
landsins. Aðalvandamálið við ís­
lenskt samfélag er að það er búið að
mynda svo fáar vinstristjórnir, það
þurfti alltaf að fá inn Framsóknar­
flokkinn. Mér er annars ekkert illa
við framsóknarmenn.“
Máni er heldur ekki að farast úr
hrifningu á stjórnarandstöðuflokk­
unum: „Katrín Jakobsdóttir er félagi
minn, ég er stuðningsmaður hennar
þrátt fyrir að ég sé ekkert endilega
hrifinn af öllu hjá Vinstri grænum.
Það sem VG og Samfó gerðu í þeirra
ríkisstjórn var margt gott og margt
ömurlegt, en menn þurfa að gera
sér grein fyrir því í hvaða aðstöðu
menn voru að stjórna. Ég þoli ekki
feðraveldisfemínismann sem er oft
ráðandi í Vinstri grænum. Þetta mál
með kynjakvóta lætur þá hljóma eins
og kjósendur þeirra séu heimskir.“
Aðspurður hvort þeir
Harmageddonbræður taki létt á
Pírötum segir Máni: „Það eru klár­
lega allir að taka létt á Pírötum, það
er bara rosalega erfitt að finna högg­
stað á þeim því þeir eru samkvæm­
ir sjálfum sér. Þegar við erum að tala
við sjálfstæðiskonurnar Ragnheiði
Ríkharðs eða Þorgerði Katrínu þá
er mjög erfitt að finna á þeim högg­
stað því þær segja bara satt og rétt frá
hlutunum. Það eru tvær týpur sem
koma vel út úr viðtölum, það er fólk­
ið sem segir alltaf satt og fólkið sem
svífst einskis,“ segir Máni og hlær.
Máni gengst við því að vera
femínisti og fer fögrum orðum um
konur á Alþingi sem hann segir fylla
að minnsta kosti 9 af 10 sætum yfir
bestu þingmennina. Engar konur
starfa hins vegar á X­inu 977, Máni
segir ástæðuna einfalda. Peninga­
leysi. „Ég man þegar við vorum að
byrja þá settum við það sem mark­
mið að tala alltaf við að minnsta kosti
eina konu á dag. Í dag er veruleikinn
að breytast til hins betra, það er alveg
þekkt dæmi úr fjölmiðlum að það er
erfiðara að fá konur í viðtal en þetta
er allt að þokast í rétta átt. Það er ekki
síst út af þessari kynslóð af konum
sem þora að stíga fram og tala. Okk­
ar markhópur er karlar þó að það sé
eitthvað að breytast, við erum fjórir
sem vinnum á stöðinni. Við höfum
allir unnið í útvarpi í mörg ár, ef ég fæ
pening til að ráða inn fimmtu mann­
eskjuna þá yrði það kona, ef hún
myndi þola þessi lágu laun. En það
kemur ekki til greina að reka einn til
að fá inn konu, jafnrétti verður ekki
náð með ofbeldi.“
Ekki alltaf auðvelt samstarf
Þorkell Máni Pétursson lýsir sjálfum
sér sem ofvirkum, tveggja drengja
föður með bullandi athyglisbrest.
Máni segir athyglisbrestinn oft vera
erfiðan en það reyni frekar á fólkið
í kringum hann. Nú um helgina er
hann búinn að vera edrú í tvo ára­
Þorkell Máni „Við
getum ekki búið í
rétttrúnaðarsamfélagi
þar sem við getum ekki
átt umræðu um hlutina.“
Mynd ÞorMar Vignir gunnarSSon
„Auðvitað
eigum við að
birta lista á hverju
ári yfir þá sem
greiða hæsta út-
svarið. Undir fyrir-
sögninni „Þetta
er topp fólk“.