Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.01.2017, Blaðsíða 2

Í FÓKUS
2 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8.1. 2017
Ritstjórn
Árni Matthíasson arnim@mbl.is Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is Gunnþórunn Jónsdóttir gunnthorunn@mbl.is Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is Júlía Margrét
Alexandersdóttir julia@mbl.is Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is Sigurborg Selma Karlsdóttir sigurborg@mbl.is Silja Björk Huldudóttir silja@mbl.is Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Heiðrún Þórarinsdóttir
Mig langar að ferðast þangað sem
ég hef aldrei komið áður, kannski til
Frakklands.
SPURNING
DAGSINS
Ætlar þú
að gera eitt-
hvað 2017
sem þú
hefur aldrei
gert áður?
Sigríður H. Guðmundsdóttir
Já, ég er að fara í heimsreisu í þrjá
mánuði.
Morgunblaðið/Ásdís
Rafn Kumar Bonefacius
Já, ég ætla í nám í útlöndum, fer í
fyrramálið í Lýðháskóla í Dan-
mörku. Prófa eitthvað nýtt.
Haraldur Hannesson
Ég læt kannski verða af því að prófa
kajak, mig hefur alltaf langað til
þess.
Ritstjóri Davíð Oddsson
Ritstjóri og framkvæmdastjóri Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri Karl Blöndal
Umsjón
Eyrún Magnúsdóttir,
eyrun@mbl.is
Prentun
Landsprent ehf.
Hádegismóum 2,
110 Reykjavík.
Sími 5691100
Útgáfufélag
Árvakur hf.,
Reykjavík.
Forsíðumyndina tók
Ásdís Ásgeirsdóttir
Morgunblaðið/Eggert
KRISTÍN ÞÓRA HARALDSDÓTTIR
SITUR FYRIR SVÖRUM
Finnur alltaf
tengingu við
hlutverkin
Hverskonar leikrit er Ræman?
Ræman er fallegt og fyndið leikrit eftir ungt bandarískt leik-
skáld, Annie Baker, en hún hlaut bandarísku Pulitzer-
verðlaunin fyrir besta leikritið árið 2014.
Segðu mér aðeins frá hlutverki þínu í
Ræmunni?
Eg leik Rósu sem er sýningarstjóri í kvik-
myndahúsinu Ræmunni en verkið gerist allt
þar. Ræman er um þrjá starfsmenn sem all-
ir eru með drauma, meðvitað og ómeðvitað,
um betra líf en það getur orðið flókið þegar
viðmið lífshamingjunnar er mestmegnis úr
bíómyndum.
Nú leikur þú blaðamann í þáttaröð-
inni Föngum. Kynntir þú þér það starf
við undirbúninginn?
Já, ég spjallaði við nokkrar fjölmiðlakonur þegar ég var að
undirbúa mig og fèkk smá innsýn í starf blaðamannsins og
reyndi að fylgjast betur eða réttara sagt fylgdist ég öðruvísi
með fjölmiðlum, út frá sjónarhorni þess sem var að skrifa
fréttina.
Þekkirðu einhverja fanga?
Nei, ég þekki ekki neinn fanga persónulega. Ekki fanga
sem er bak við lás og slá.
Er mikill munur á að leika í leikhúsi og í
sjónvarpi?
Já, það finnst mér. Allt öðruvísi ferli þó að grunnurinn
se auðvitað alltaf sá sami. Búa til trúverðuga persónu
sem fólk vonandi tengir við eða þekkir og taka þátt í
að segja sögu sem skiptir máli og hreyfir við fólki.
Er eitthvert hlutverk sem þú hefur
tengt meira við en önnur?
Það er kannski klisja en mér finnst alltaf hlut-
verkið sem ég að leika hverju sinni vera hlutverkið
sem ég tengi mest við. Fyrir sum hlutverk hef ég
þurft að kafa dýpra en fyrir önnur en ég finn nú
alltaf einhverja tengingu við hlutverkið að lokum.
Hvað er á döfinni hjá þér?
Á döfinni er að frumsýna Ræmuna 10. janúar.
Sjáumst í leikhúsinu.
Ég ætla í nýtt samband á nýju ári. Eða reyndar er kannskiekki alveg rétt að tala um algjörlega nýtt samband. Hinnaðilann hef ég þekkt í fjölda ára og sambandið, svo langt
sem það nær, í raun verið ánægjulegt. En mig langar að breyta
eðli sambandsins og kynnast hinum aðilanum upp á nýtt. Það
held ég að sé alveg bráðnauðsynlegt miðað við breytta veröld.
Sé það ekki nú þegar orðið lesendum ljóst þá skal ég upplýsa hér
með að hinn aðilinn í sambandinu er ruslatunnan mín. En ekki hvað.
Ruslatunnan og ég höfum átt með okkur ákaflega gjöfula og að mörgu leyti
gleðilega sambúð undanfarin ár. Hún tekur lengi við. Sama hvað ég stend
mig illa í að áætla matarbirgðir heimilisins, sama hversu illa mér gengur að
hætta að nota einnota umbúðir þá fyrirgefur hún mér þetta allt. Hún einfald-
lega tekur því sem að henni er rétt
og segir ekki orð. Kvartar aldrei, svo
lengi sem pokinn er losaður úr henni
reglulega og færður yfir í stærri
tunnu þá situr hún róleg í skápnum,
sátt við sitt hlutskipti.
Það er auðvelt að staðna í sam-
bandinu og taka henni sem gefnum
hlut. Ruslatunnan hefur alltaf verið
þarna og verður alltaf þarna.
Á ferð um Hornstrandir síðast-
liðið sumar þurftum við ferðafélag-
arnir að taka ábyrgð á eigin rusli.
Engin ruslatunna var með í för og göngugörpum að sjálfsögðu gert að fjar-
lægja allt rusl úr friðlandinu og taka með í land. Þetta er sjálfsögð regla á
fjöllum og í óbyggðum; að skilja við landið án ummerkja og í sama ástandi og
þegar komið er.
Það var einmitt á Hornströndum sem mér varð það ljóst hversu staðnað
sambandið mitt við ruslatunnuna mína er. Alla jafna tek ég ekki ábyrgð á
eigin rusli, heldur varpa ábyrgðinni yfir á sambýlinginn ruslatunnuna. En
ábyrgðin er mín. Veröldin okkar er óðum að fyllast af rusli, höfin eru stútfull
af plasti, landfyllingar úttroðnar af niðurtættum fötum og þriðjungar matar
sem við kaupum endar í ruslinu. Hluti af vandanum er að við tökum ekki
ábyrgð sjálf heldur eftirlátum ruslatunnunum ábyrgðina sem er í raun okkar
mannfólksins. Við ímyndum okkur gjarnan að vandinn sé horfinn um leið og
ruslið er komið í tunnuna undir eldhúsvaskinum.
Endurnýjaða sambandið mitt við tunnuna vil ég byggja á ábyrgð og
trausti. Það sem þarf að fara í ruslið fer þangað og ég treysti tunnunni fyrir
því. En ég tek ábyrgð á því að flokka þegar hægt er og leggja mig fram um að
hætta að búa til svona mikið rusl! Þá hlýtur sambandið okkar að blómstra.
Morgunblaðið/Kristján
Nýtt samband
á nýju ári
Pistill
Eyrún Magnúsdóttir
eyrun@mbl.is
’Það er auðvelt aðstaðna í sambandinuog taka henni sem gefn-um hlut.
Kristín Þóra Haraldsdóttir, leikkona, leikur eitt af
aðalhlutverkunum í leikritinu Ræmunni sem
verður frumsýnt þann 10. janúar. Kristín Þóra fer
einnig með hlutverk blaðamannsins Eyju í þátta-
röðinni Föngum sem sýnd er á sunnudags-
kvöldum á RÚV.