Skinfaxi - 01.11.2015, Síða 19

SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands 19
og öll orka lögð í eitthvað sem maður hefur
hugsanlega ekki einu sinni áhuga á. Það er ekki
eins og venjulegir skólar og menntun séu ekki
nauðsynleg en mér finnst alveg stórkostlegt að
hægt skuli vera að fara í svona skóla inn á milli.
Hér eru allir að gera það sem þeim finnst gam-
an og hafa brennandi áhuga á, það er að segja
að stunda íþróttir, kynnast nýju fólki og prófa
nýja hluti. Þetta finnst mér alveg stórkostlegt
og hefur reynst mér ótrúlega vel. Ég hef fengið
tækifæri til að stunda íþróttir allan daginn, læra að
lifa sjálfstæðu lífi í góðu samfélagi, kynnast fólki
úr öllum heimshornum og mismunandi menning-
arheimum en þó ekki síst að læra dönsku og kynn-
ast danskri menningu.
Hér leggjum við mikla áherslu á að gera okkur
að þeim manneskjum sem við viljum vera og að
við séum ekki að fela okkur á bak við einhverja
grímu. Við vinnum mikið að því að útvíkka
þægindarammann okkar og gera okkur tilbúin
fyrir allar þær áskoranir sem lífið hefur upp á
að bjóða. Við vorum til dæmis með eina viku í
skólanum sem kallaðist „Grænseuge“. Í þessari
viku völdum við verkefni sem var áskorun fyr-
ir okkur sjálf og svo þurftum við að kynna
verkefnið og hvernig það hafði áhrif á okkur í
lok vikunnar. Fólk valdi meðal annars að prófa
að vera blint í einn dag, sleppa öllum lúxus í
viku (svo sem síma, tölvum og sjampó), syngja
fyrir framan allan skólann og svo framvegis.
Ég valdi mér það verkefni að ég mætti ein-
ungis tala og skrifa á dönsku í heila viku. Það
var gríðarleg áskorun fyrir mig þar sem ég
kunni talsvert mikið í dönsku á þessum tíma
en þegar það fór að vera erfitt fyrir mig valdi
ég bara léttari leiðina og fór að tala ensku í
staðinn fyrir að bögglast með það að tala
dönsku. En þarna neyddist ég til að klóra mig
fram úr því að tjá mig einungis á dönsku inn-
an skólans sem utan. Ég bætti mig gríðarlega
í dönsku í þessari viku. Svo var þetta einnig
mikil áskorun fyrir mig að því leyti að ég tal-
aði ekki mikið við fjölskylduna mína og vini
heima í þessari viku þar sem ég gat að sjálf-
sögðu einungis talað og skrifað dönsku á til
þeirra. Það gerði ég þó ef ég virkilega þurfti
að hafa samband við þau. Í vikunni vorum
við einnig með „Grænseaften“ en þar tókumst
við á við alls konar áskoranir eins og hræðslu
við sprautur, lofthræðslu, myrkfælni og margt
fleira sem fékk hjartað til að taka aukaslag.
Eins og sjá má á þessari frásögn af lýð-
háskólalífi mínu er þessi menntun ein sú
skemmtilegasta, lærdómsríkasta og mikilvæg-
asta sem ég hef fengið á ævi minni.
Þetta er ógleymanlegt ævintýri sem mun
nýtast mér alla ævi og í gegnum þær áskoranir
sem lífið mun hafa upp á að bjóða.
Guðbjörg Valdimarsdóttir