Dagblaðið Vísir - DV - 08.09.2017, Síða 15

16 umræða Helgarblað 8. september 2017
E
f við horfum framhjá þeim
efnahagslega harmleik sem
reið yfir landið og íbúa þess í
kjölfar hrunsins þá má samt
segja að það hafi ekki komið degi
of snemma; um margt forðaði það
þjóðfélagi okkar frá því að breytast
í hreinræktaða apaplánetu. Sið-
laus og heimskur lýður var við það
að ná tökum á öllu samfélaginu,
nokkrir auðmenn voru að eignast
allt á sama tíma og þeir sönnuðu
grátlega hratt og eftirminnilega
gömlu kenninguna um að margur
verði af aurum api. Og ekki síður
þótt þeir fljúgi milli landa í þyrlum
og einkaþotum eða keyri um á
rollsum og bentleyum.
Ætli það hafi ekki verið það
fræga ár 2007 að mér barst boð um
að koma í konunglega veislu í boði
forsetaembættisins. Að sjálfsögðu
var það boð sent af góðum hug og
ég var þakklátur fyrir það, en hing-
að til lands voru þá komin kon-
ungshjónin sænsku og ríkis arfi ef
ég man rétt og þeim átti að halda
veglegt kvöldverðarboð í Perlunni.
Í þannig hóf er boðið alls kyns
fyrir mennum úr pólitík, atvinnu-
lífi og embættiskerfi, og að auki
fulltrúum hinna og þessara geira
eða greina, eins og einhverjum úr
listalífinu, og þarna var semsé röð-
in komin að mér. Tekið var fram á
boðskortinu að áskilin væru kjól-
föt og þannig galadress, og að
gestir ættu að bera orður sínar
og heiðursmerki. Í stuttu máli þá
hafði ég engan áhuga á að mæta
í svona boð og ætlaði að senda
kurteislegt afboð til þeirra góðu
manna sem ég þekki og höfðu
sýnt mér þann höfðingsskap að
hugsa til mín, en hins vegar þá
hefur minn betri helmingur lesið
dönsku blöðin, full af fréttum um
allt norræna kóngafólkið, frá því
hún var krakki og þótt ekki sé til
snobblausari manneskja þá vildi
hún einu sinni í lífinu fá að sjá
hvernig svona færi fram. Svo að
það var athugað með fataleigur og
ákveðið að fara þarna upp í Öskju-
hlíð á boðskvöldinu.
Thor heitinn vissi hvað gera ætti
Maður skar sig nokkuð úr
karlafansinum á þann hátt að
engar hafði ég orðurnar eða
heiðursmerkin, flestir hinna skört-
uðu slíku og sumir mörgum;
útrásarvíkingarnir helstu voru
þarna auðvitað allir og skreyttir
eins og sovéskir marskálkar á her-
sýningu. Ég hitti Thor heitinn Vil-
hjálmsson vin minn skömmu eftir
þetta boð og sagði honum frá því,
og þá sagðist hann sjálfur eitt sinn
hafa lent í því að þurfa að koma í
svona orðu- og heiðursmerkja-
veislu en eiga ekkert slíkt, en hann
hefði bjargað sér með því að næla í
sig silfurmedalíu sem hann fékk á
drengjamóti í þrístökki á Melavell-
inum 1940 og gullmerki sem hann
síðar hlaut fyrir öruggan akstur frá
Almenna trygginga félaginu.
Þetta var annars dálítið undar-
legt borðhald að því leyti að borð-
um var raðað allan hringinn
þarna á snúningspallinum efst
í Perlunni, en í miðju salarins
eru súlur og veggir og þessháttar
mannvirki, þannig að þar sem við
vorum sást ekkert yfir á háborðið
þar sem forsetar og kóngafólk sat,
og ræður þeirra fóru fyrir vikið að
mestu framhjá okkur sem vorum
alltaf í hvarfi frá þeim, hvar sem
við vorum annars stödd í snún-
ingsferlinu. En borðfélagar voru
ágætisfólk, þar var Jóhannes heit-
inn í Bónus ásamt sinni konu og
Árni Þór borgarfulltrúi VG og hans
frú og samræður allar fremur af-
slappaðar. Einhvern veginn var
nú líðanin samt aðeins eins og að
vera lentur á stað þar sem maður
er ekki á heimavelli, en hins vegar
virtist mér að þannig liði ekki nýju
auðkýfingunum sem voru allir
þarna. Svo lauk þessu og ég fór
niður í fatahengið og framvísaði
miðum og meðan ég beið eftir yfir-
höfnum var nákvæmlega í sömu
sporum og erindum við hlið mér
einn helsti og frægasti útrásarvík-
ingurinn og við gátum ekki annað
gert en að kynna okkur og kinka
kolli. Ég spurði hann svo úr því
við biðum enn hvort hann væri
ekki sonur tiltekins manns sem ég
nefndi, og er hann játti því sagði ég
honum, sem satt er, að móðir hans
og tengdamóðir mín væru æsku-
Einar Kárason rithöfundur skrifar
Þér að segja
ÍslEnska
apaplánEtan
„Þegar ég
hafði þetta
mælt sneri hann
sér að manni sem
var líklega þarna í
fylgd með honum,
og sagði: Þarna
sérðu hvernig allir
finna sér alltaf
eitthvert tilefni til
að tala við mig.
n Og látum síga
Thor Vilhjálmsson
Leysti vanda á snjallan
hátt í orðu- og heiðurs-
merkjaveislu.