Morgunblaðið - 23.05.2017, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. MAÍ 2017
✝ Ásta Ólafs-dóttir fæddist í
Reykjavík 27. jan-
úar 1921. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Droplaug-
arstöðum 11. maí
2017.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur Þor-
leifsson, stein-
smiður og síðar
afgreiðslumaður
hjá Pípuverksmiðjunni, f. 22.
mars 1877, d. 3. ágúst 1947, og
Hreiðarsína Hreiðarsdóttir hús-
móðir, f. 23. október 1879, d. 13.
janúar 1973.
Systkini Ástu voru: Guðjón, f.
1903, Ágúst, f. 1907, Sigurbjörg,
f. 1909, Ólafur, f. 1912, Hreiðar,
f. 1917, og Guðleif, f. 1926. Þau
eru nú öll látin.
Ásta giftist Stefáni Óskari
Jónssyni bifreiðarstjóra 23. des-
ember 1939. Hann var fæddur 3.
september 1917 og lést 12. októ-
ber 1981. Börn þeirra eru: Mar-
grét Sigurlaug, f. 1939, maki
Halvor Nilsen, f. 1936, Sig-
sem nýttist henni vel til að
klæða barnahópinn og síðar sem
eitt af hennar aðaláhugamálum.
Var hún jafnvíg á saumavél,
prjóna og útsaum ýmiss konar
og liggja ófá listaverkin eftir
hana á því sviði en blómarækt
og garðrækt skipaði líka stóran
sess í lífi Ástu. Féll henni sjaldan
verk úr hendi eins og sjá má í
garðinum hennar að Hólmgarði
40. Hún annaðist garðinn sinn
fram á tíræðisaldur.
Hún vann samhliða húsmóð-
urhlutverkinu meðal annars við
ræstingar hjá A. Jóhannsson og
Smith og sem dagmamma. Þeg-
ar hægðist um á heimilinu og
börnin fluttu að heiman vann
hún við aðhlynningu á Grens-
ásdeild Borgarspítalans þar til
hún lét af störfum 1991 fyrir
aldurs sakir. Ásta var í mörg ár
sjálfboðaliði hjá kvennadeild
Rauða krossins.
Hún lét sig alla tíð varða heil-
brigðan lífsstíl fyrir sig og sína.
Las hún allt sem hún komst yfir
á þessu sviði og fékk öll fjöl-
skyldan að njóta þeirrar þekk-
ingar sem hún aflaði sér.
Jarðarförin fer fram í Bú-
staðakirkju í dag, 23. maí 2017,
klukkan 15.
urbjörg Helga, f.
1944, maki: Jens G.
Guðmundsson, f.
1946, Ólöf Stef-
ánsdóttir, f. 1951,
látin 1984, hennar
maki var Jóhann
Geir Frímannsson,
f. 1952, Ólafur Stef-
ánsson, f. 1953,
maki Mjöll Björg-
vinsdóttir, f. 1953,
Ásta Birna Stef-
ánsdóttir, f. 1955, maki Gunnar
A. Traustason, f. 1955, Hugrún
Stefánsdóttir, f. 1959, maki Stef-
án A. Stefánsson, f. 1957, Heiða
Ósk Stefánsdóttir, f. 1961, maki
Kristinn Brynjólfsson, f. 1959.
Barnabörn Ástu eru 19 talsins,
langömmubörnin eru 34 og
langalangömmubörnin eru þrjú.
Ásta var fyrst og fremst hús-
móðir á fjölmennu heimili enda
börnin mörg. Hún lagði allan
sinn metnað og orku í að hlúa að
fjölskyldunni og búa sem best í
haginn fyrir hana.
Ásta bjó svo vel að hafa lært
saumaskap á sínum yngri árum
„Elsku Arnar Freyr minn,
hamingjuóskir á 4 ára afmælis-
daginn. Þín amma Ásta.“
Þetta kort hefur verið inni hjá
mér allt síðan ég fékk það árið
1996. Ég skrifa sem næstyngsta
barn, yngstu dóttur ömmu og var
hún því 72 ára þegar ég kom í
heiminn. Ég man að ég velti því
mikið fyrir mér sem barn, hvern-
ig það væri að eiga svona mörg
barnabörn. Hvað þá barnabarna-
börn og enn fremur barnabarna-
barnabörn. Ég hugsaði með mér
að það hlyti að vera gífurlegur
kostnaður sem færi í allar þessar
afmælis- og jólagjafir. Kortum
sem þessum sem voru iðulega
handskrifuð í fallegri skrautskrift
fylgdi oft lítil peningagjöf en allt í
kringum mig voru hinsvegar
krakkar með talsvert yngri ömm-
ur og afa sem voru ef til vill að
eignast sín fyrstu barnabörn með
tilheyrandi dekri. Sem gráðugt
barn öfundaði ég þau. Ég áttaði
mig ekki á því þá hversu stóra
gjöf amma hafði í huga handa
mér. 24 ár af ást og umhyggju
þegar uppi er staðið. Það er gjöf
sem ég mun aldrei gleyma eða
efast um aftur.
Ég fæ strax upp í hugann öll
þau skipti sem ég kom til ömmu
með mömmu um helgar sem að-
stoðargarðyrkjumaður. Hún
amma mín sinnti garðinum sínum
eins lengi og hún gat og þegar
hún gat það ekki lengur, þá hélt
hún því samt áfram. Það kæmi
mér í raun ekkert á óvart að hún
væri þar enn að sjá til þess að allt
væri í orden. Síðan voru alltaf til
pönnukökur með sítrónudropum
og smákökur síðustu fernra jóla
þegar verkinu var lokið.
Maður settist andspænis þér,
borðaði seigan kókostopp og fékk
að heyra slúðrið um hitt og þetta
fólk sem ég þekkti sjaldnast. Ef
það var ekki garðyrkja þá stóð ég
oft með þér á gólfteppinu inni í
stofu, í fínu formi með Ágústu
Johnson. Ég með minn unga
skrokk átti samt aldrei möguleika
gegn þér í leikfiminni. Þú bjóst
yfir einhverjum yfirnáttúrlegum
líkamlegum hæfileikum. Ég var í
raun aldrei meðvitaður um hvað
þú varst gömul. Það hvarflaði
aldrei að mér að þú þyrftir að
kveðja mig einn daginn. Þú varst
bara fasti í lífinu eins og þyngd-
araflið. Það er því með söknuði og
þakklæti sem ég kveð þig og leyfi
þér að horfa yfir þá stórkostlegu
arfleið sem þú skilur eftir þig.
Þitt fordæmi er mitt leiðarljós.
Takk fyrir allt.
Þinn
Arnar Freyr.
Nú er ævinnar vegur genginn
og aðrar víddir taka við hjá Ástu
Ólafsdóttur. Henni kynntist ég
þegar ég ungur varð fyrir því láni
að verða ástfanginn af dóttur
hennar. Þá var Óskar ennþá með-
al vor en hann lést langt um aldur
fram. Hún var ekkja þriðjung ævi
sinnar en átti fjársjóði í fjölda af-
komenda.
Þegar stuð var á henni þá sagði
hún mér frá gömlum tímum sem
hún mundi ákaflega ljóst. Þar
lýstist upp fyrir mér að lífið var
oft hörð barátta. Henni var það
gefið að gera mikið úr litlu og
nýta allt sem hægt var. Hennar
handbragð verður til vitnis um
það áfram. Nýting og nægjusemi
var lýsandi fyrir hana en bruðl og
buslugangur óþekkt. Þessi verð-
mæti verða afkomendum hennar
leiðarljós og þá fer vel.
Mér varð fljótlega ljóst hve ná-
in tengsl voru milli móður og
dóttur. Það var þannig alveg til
andláts. Mér fannst þó það alveg
passlegt stundum en þar var eng-
in málamiðlun. Hér verða engir
tengdóbrandarar sagðir og ég
þakka forsjóninni fyrir mig.
Ég fluttist inn á þau sæmdar-
hjón Ástu og Óskar um skamma
hríð ungur og ástfanginn af dótt-
ur þeirra. Þá hófust kynni mín af
Hólmgarðinum. Þar bjó frúin
nánast til æviloka en það var
hennar sterka ósk. Þar hafði hún
allt og þurfti ekki annað. Garður
og gróður var meðal fjölda ann-
arra hugðarefna hennar. Orð-
skrípið „sjálfbær þróun“ var
henni ekki tamt en líkast til höfðu
orðasmiðirnir hana í huga.
Eitt og annað er hægt að telja
fram á minningarstundum, en
þessi stuttu brot verða að duga.
Þakklátur er ég henni fyrir dótt-
urina sem og fyrir að vera amma
barna minna og langamma barna-
barna minna.
Ég er þess viss að í nýju vídd-
unum hittir Ásta Ólafsdóttir Ósk-
ar, Ólöfu og öll þau sem áður
gengu meðal okkar.
Blessuð sé minning þín.
Kristinn Brynjólfsson.
Ég kynntist Ástu þegar ég var
að vinna í húsi Halvors og Mad-
dýjar dóttur hennar úti í Stav-
angri sumarið 82. Þangað hafði
hún komið ásamt Ástu Birnu m.a.
til að jafna sig eftir fráfall Óskars,
sem lést 12. október 1981.
Verð að viðurkenna að frá
fyrstu stund dvöldu augu mín að
mestu á Ástu Birnu, en ekki
skemmdi návist við þá gömlu,
sem okkur félögunum fannst af-
skaplega hress og ekki stóð á
hnyttnum svörum hennar eftir
stríðnisskot okkar. Til í að fara á
djammið með þessum æringjum,
sem við vorum, eða upp í sveit til
að sóla sig við eitt af fjölmörgum
vötnum í grennd við bæinn. Eftir
á að hyggja sýndi Ásta á þessum
tíma hlið á sér, sem hún flíkaði al-
mennt ekki, því hún var fyrst og
fremst fjölskyldumanneskja sem
undi sér hvergi betur en meðal
sinna, en hætti sér ekki á vit æv-
intýra með ókunnugu fólki eins
og við Palli, Sæmi og Ásta Harðar
vorum. Held ég fari með rétt mál
þegar ég segi að hún hafi nú ekki
verið allra og vinir eða félagar ut-
an fjölskyldunnar fáséðir. Þeim
mun betur hugsaði hún um sína.
Þessi góðu kynni urðu til þess
að 1983 stofnuðum við Ásta Birna
heimili. Þessi tími var samt erf-
iður fyrir fjölskylduna. Um svip-
að leyti og Óskar deyr, greinist
Ólöf dóttir hennar með krabba-
mein, sem leiddi hana til dauða
1984. Tengdó stóð keik allan
þennan tíma, en sárin voru djúp.
1985 eignuðumst við molann
okkar, hann Þorgeir Jón, sem átti
sannarlega pláss í hjarta ömmu
sinnar. Þurfti að vísu að gá að sér
að fikta ekki um of, því allt átti jú
að vera í röð og reglu hjá ömmu.
Tekex og kotasæla var bara gott í
Hólmgarðinum, hvergi annars
staðar.
Garðurinn í Hólmgarðinum
var hennar sælureitur þar sem
hún undi sér löngum stundum allt
þar til hún komst á tíræðisaldur-
inn. Eftir þann tíma lét hún sér
nægja að standa við stofuglugg-
ann og stjórna garðvinnunni sem
framkvæmd var af afkomendum
hennar eða aðstandendum þeirra.
Ásta lagði mikla áherslu á að
dreifa plöntum og trjám til
barnanna sinna, við fengum t.d.
birkikvist og fullt af fjölærum
plöntum. Plöntur og börn verða
arfleifð hennar um ókomin ár.
Ásta passaði vel upp á sína og
lá ekki á skoðunum sínum ef hún
sá breytingar hvort sem þær
væru til góðs eða ills. „Manstu
þetta ekki, maður. Hefur þú lagt
eitthvað af eða hefur þú bætt á
þig,“ o.s.frv. Sumum fannst á
stundum nóg um hreinskilnina,
en það greri nú fljótt. Ásta hafði
slæma heyrn alla þá tíð sem ég
var samferða henni. Eins og hjá
öllum góðum fjölskyldum hefur
ýmislegt gengið á, sumt þess eðlis
að talin var ástæða til að hlífa
gömlu konunni við váfréttunum.
Það brást samt aldrei að Ásta
vissi innan skamms hvað klukkan
sló, hún þurfti ekki orð til að lesa
sitt fólk.
Það var alltaf reisn og mynd-
ugleiki yfir Ástu. Stolt og ein-
dæma lífsvilji, hún skyldi ekki
flytja úr Hólmgarðinum fyrr en
yfir lyki. Segja má að það hafi
tekist með fádæma stuðningi
systkinanna sem vöktuðu
mömmu sína í hverju skrefi hin
síðari ár.
Ég minnist tengdamömmu
sem glaðværrar, glöggrar og heil-
steyptrar manneskju. Hvíl í friði,
Ásta mín, og takk fyrir allar góðu
stundirnar.
Gunnar A. Traustason.
Ásta Ólafsdóttir
✝ Elísabet (Elsa)Jónsdóttir
fæddist á Bræðra-
borgarstíg 20 í
Reykjavík 8. sept-
ember 1924. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir 7.
maí 2017.
Foreldrar Elsu
voru hjónin Elísabet
Bjarnadóttir sauma-
kona, f. á Saurum
1.10. 1880, d. 6.3. 1956, og Jón
Guðmundsson, stýrimaður og
seglasaumari, f. í Garðasókn
24.11. 1875, d. 24.10. 1949. Elsa
var yngst átta systkina sem öll
eru látin.
Elsa og Carl W. Kristinsson,
bifvélavirki, f. 12.9. 1923, d. 14.6.
2001, gengu í hjónaband 8.9.
1945. Foreldrar hans voru Jónína
Guðjónsdóttir f. í Miklaholtshelli,
Anna Carlsdóttir bankastarfs-
maður, f. 18.1. 1948, gift Jóni A.
Ágústssyni, f. 22.10. 1945. Börn
Önnu og Jóns eru 1) Elísabet
Jónsdóttir, f. 23.3. 1966, og á hún
eitt barn. 2) Linda Björk Jóns-
dóttir, f. 27.10. 1971. Pétur Árni
Carlsson, húsasmiður, f. 12.4.
1949, fyrrverandi eiginkona Pét-
urs er Sigríður Friðriksdóttir, f.
5.7. 1950, og eiga þau tvö börn a)
Guðrún Pétursdóttir, f. 13.2.
1972, sambýlismaður hennar er
Haukur Þór Sveinsson, f. 8.9.
1972, og eiga þau þrjú börn. b)
Selma Pétursdóttir, f. 28.9. 1976,
sambýlismaður hennar er Guð-
mundur Vignir Þórðarson, f.
14.2. 1975, og eiga þau tvö börn.
Núverandi sambýliskona Péturs
er Kristín Sveinsdóttir, f. 12.4.
1950, og eiga þau saman eitt barn
a) Örnu Pétursdóttur, f. 29.12.
1988, sambýlismaður hennar er
Björn Þorsteinsson, f. 16.3. 1987.
Útför Elsu fer fram í dag frá
Grensáskirkju, 23. maí 2017, og
hefst athöfnin klukkan 15.
Árn. 8.10. 1890, d.
17.1. 1967. og Krist-
inn Óskar Krist-
jánsson. f. á Flat-
eyri 7.10. 1899, d.
25.8. 1958. Börn
Elsu og Carls eru 1)
Jón Óskar Carlsson,
endurskoðandi, f.
2.1. 1946, kvæntist
Sigþrúði Gunn-
arsdóttur, f. 20.2.
1948, d. 12.9. 2013.
Núverandi sambýliskona Jóns er
Fjóla Rut Rúnarsdóttir, f. 4.5.
1958. Börn Jóns og Sigþrúðar eru
1) Róbert Örn Jónsson, f. 11.2.
1964, fyrrverandi eiginkona og
barnsmóðir Aðalheiður Rúnars-
dóttir og eiga þau tvö börn og
þrjú barnabörn. 2) Karl Ómar
Jónsson, f. 19.8. 1965, kvæntur
Berglindi Tryggvadóttur, f. 24.6.
1965, og eiga þau sama þrjú börn.
Elsku mamma, nú ertu komin í
Sumarlandið til pabba.
Við viljum þakka þér þína ein-
lægu fyrirmynd sem þú varst okk-
ur, með þinni einstöku lífsgleði og
æðruleysi á hverju sem gekk.
Aðdáunarvert var alla tíð hve auð-
velt þú áttir með samskipti við
ólíkt fólk á öllum aldri.
Lífsferill þinn einkenndist af
umhyggju og aðstoð við alla þína
ættingja og vinafólk.
Öll þín ömmu- og langömmu-
börn fengu næturskjól og umönn-
un hvenær sem þörf var á.
Gaman að minnast sumarferða
þinna og pabba með barnabörnin í
sveitina helgi eftir helgi. Allt gert
af ástúð og gleði.
Margt var þér til lista lagt, má
þar nefna þína frábæru lagni við
allan saumaskap og ekki ofsagt að
fataviðgerðir allrar fjölskyldunn-
ar voru í þínum höndum.
Og ekki má gleyma þínum him-
nesku kökum sem við afkomendur
þínir nutum á hátíðarstundum alla
tíð.
Ljúf er einnig minningin um
veru ykkar pabba í sumarbú-
staðnum sem þið byggðuð frá
grunni. Öllum þótti dásamlegt að
renna austur til ykkar í kaffi og
kræsingar. Það voru miklar
ánægjustundir hjá barnabörnun-
um þegar þau fengu að gista hjá
ömmu og afa, sem var ósjaldan.
Árið 2002 kvaddi pabbi okkur í
sumarhúsinu ykkar. Það aftraði
þér ekki að halda áfram að eyða
sumrunum í bústaðnum jafnvel þó
enginn væri til að skutla þér, þú
tókst bara Laugarvatnsrútuna.
Við þökkum þér, elsku mamma,
fyrir að vera okkar einstaka fyr-
irmynd með þinni hjartagæsku og
glöðu lund. Þá var ómetanlegt í
veikindum þínum síðustu tvö árin
hve mikinn styrk og æðruleysi þú
sýndir.
Minning þín er ljós í okkar
huga.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Jón, Anna og Pétur.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með miklum söknuði en ég veit að
þér á eftir að líða vel þar sem þú
ert komin, til Dadda afa og allra
hinna. Þú varst einstök amma,
alltaf svo jákvæð, glaðleg og það
var sama hvað bjátaði á það var
alltaf hægt að leita til þín. Þú vild-
ir allt fyrir alla gera hvort sem það
var að sauma, baka fyrir afmæli
eða þvo fyrir okkur þvottinn. Þú
varst líka svo góð vinkona mín og
aldursmunurinn var ekki að flækj-
ast fyrir okkur. Við þræddum
kaffihúsin og alls konar matsölu-
staði og þér fannst svo gaman að
fara á nýja staði og prufa eitthvað
svona nútímalegt. Lífið var svo
notalegt með þér, elsku amma
mín, og þegar þú veiktist fyrir
tveimur árum þá fékk ég að ann-
ast þig og eftir að þú fórst á hjúkr-
unarheimilið Eir þá fannst þér
rosalega gaman að skreppa í ís-
bíltúr niður í bæ og undraðist allt-
af alla ferðamennina sem voru á
stjái í borginni. Ég gæti skrifað
endalaust um þig, amma mín, en
ég ætla geyma allar þær minning-
ar í hjarta mínu. Það verður tóm-
legt að geta ekki lengur skroppið í
heimsókn til Elsu ömmu en það
var yndislegt að horfa á hversu já-
kvæð og æðrulaus þú varst í þín-
um veikindum, alltaf varstu betri í
dag en í gær.
Ég mun ávallt vera þakklát fyr-
ir allt sem þú kenndir mér um lífið
og tilveruna. Hvíldu í friði, elsku
amma mín, og ég veit að við mun-
um hittast aftur.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Knús.
Þín
Linda.
Ég kveð þig heitu hjarta.
– Minn hugur klökkur er.
Ég veit, að leið þín liggur
svo langt í burtu frá mér.
Mér ljómar ljós í hjarta,
– sem lýsir harmaský,
þá lífsins kyndla kveikti
Og þegar vorið vermir
og vekur blómin sín,
í hjartans helgilundum
þá hlær mér minning þín.
(Jón Þórðarson.)
Elsku Elsa amma, takk fyrir
allar ljúfu stundirnar. Ég er þakk-
lát fyrir að ég skuli hafa átt jafn
yndislega, hlýja, hressa og dug-
lega konu eins og þig fyrir ömmu.
Minning þín er dýrmæt perla sem
ég mun ávallt geyma í hjarta
mínu. Hvíl í friði, elsku amma.
Þín
Arna.
Í ljósi eru tilfinningar tjáðar,
sem tíra geymi minningarnar,
því hugmyndirnar eru allar skráðar
og ávallt ríkir kærleikurinn þar.
Og fram í hugann fegurð ljósið lokkar,
það laðar hönd að hönd og sál að sál
því þetta ljós er mitt á milli okkar
og máttur þess er andans segulstál.
Og ljósið hefur afl sem öðru fremur
með einlægni fær sýnt þér hver ég er
og þetta ljós með andans krafti kemur
og kveikir þína mynd í huga mér.
(Kristján Hreinsson)
Elsku fallega góða Elsa, kynni
okkar og vinátta voru ekki löng en
þau voru sannarlega rík af kær-
leika og ljósi. Fyrir það vil ég
þakka þér, kæra Elsa.
Fjóla Rut.
Elísabet Jónsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts ástkærrar móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR MARGRÉTAR
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Lindarbraut 10,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á lungnadeild A6 á Landspítala
Fossvogi fyrir hlýja og góða umönnun.
Auður Pétursdóttir
Jóhann Pétursson Margrét Lilja Magnúsdóttir
Brynja Pétursdóttir
Baldvin Búi Wernersson
Þökkum innilega samúð og vináttu vegna
andláts og útfarar
ÞORSTEINS KOLBEINS
bifreiðastjóra,
Dunhaga 17.
Sérstakar þakkir fá Heimahjúkrun og
starfsfólk á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund fyrir hlýja og góða umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rósa Þorláksdóttir