Morgunblaðið - 27.05.2017, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 27.05.2017, Blaðsíða 29
MINNINGAR 29 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2017 ✝ Guðlaug ElsaJónsdóttir fæddist í Hrísey þann 8. desember 1927. Hún lést á Dalbæ Dalvík 21. maí 2017. Foreldrar henn- ar voru Stefán Jón Valdimarsson, f. 9.2. 1898, d. 13.2. 1986, og María Guðrún Árnadótt- ir, f. 8.12. 1896, d. 8.10. 1986. Systkini hennar eru Valdís Guðbjörg, f. 4.8. 1929, d. 15.10. 2016, Siguróli Björgvin, f. 24.11. 1930, d. 16.12. 1979, Sig- ursteinn Brynjar, f. 24.12. 1936, d. 28.6. 2013, og Eyrún Selma, f. 10.12. 1939. Eftirlifandi eiginmaður Elsu er Sigurgeir Stefán Júlíusson, börn eru Egill, Elsa Hlín, Ein- ar Sigurgeir og Indíana. Guðbjörg, f. 16.10. 1961, hennar maður er Sturla Þeng- ilsson, f. 11.2. 1950. Sonur þeirra er Tómas en fyrir á Sturla börnin Snorra, Kára og Oddnýju. Barnabarnabörnin eru 27. Elsa ólst upp í Lambhaga í Hrísey. Hún byrjaði ung að vinna hjá foreldrum sínum í línuvinnu en þau voru með út- gerð og búskap í Lambhaga. Elsa fór í húsmæðraskólann á Akureyri og vann við þjón- ustustörf o.fl. á Laugarvatni, Siglufirði, Skagafirði, Reykja- vík og víðar. Hún flutti aftur til Hríseyjar þar sem hugur hennar var og henni leið best. Elsa og Sigurgeir giftu sig þann 9. janúar 1955. Þau byggðu sér hús við Norðurveg 29 og ólu þar upp börnin sín og bjuggu þar bæði á meðan heilsa hennar leyfði. Útför Elsu fer fram frá Hríseyjarkirkju í dag, 27. maí 2017, klukkan 14. f. 24.4. 1929. Börn þeirra eru Stefán Jón, f. 2.5. 1951, eiginkona hans var Líse Heiðarsson, f. 24.1. 1952, d. 20.10. 1998. Börn þeirra eru Lóa Maja og Kim Björgvin. Stefán Jón er kvæntur Sigríði Gunnars- dóttur, f. 22.1. 1955, börn hennar eru El- ínborg og Gunnar. Heimir, f. 27.9. 1955, kona hans er Gunnhildur Anna Sig- urjónsdóttir, f. 20.7. 1953, börn þeirra eru Ari Már, Rakel og Sandra. Lovísa María, f. 21.8. 1957, hennar maður er Einar Arn- grímsson, f. 2.6. 1955, þeirra Elsku mamma mín. Á þessari kveðjustund er mér þakklæti efst í huga. Ég er þakk- látur fyrir þær dýrmætu stundir sem við áttum saman, sem voru ótal margar. Ég man þegar við biðum 9. apríl 1963 eftir að pabbi kæmi af sjónum, man hvað þú varst yfirveguð. Þú sagðir: hann kemur bráðlega. Ég man þegar þú varst að baka, þá bauð ég vinum mínum í kaffi. Þér fannst það ekki leið- inlegt, því þú vildir helst vera að gefa og styrkja alla hvar sem þeir voru í heiminum. Ef maður sagði: mamma, þetta er fallegt, hvort sem það var stytta eða eitt- hvað annað, þá sagðir þú; þú mátt bara eiga þetta. Með þess- um fáu orðum, elsku mamma mín, kveð ég þig í bili. Hvíldu í friði, elsku mamma mín. Þinn sonur, Heimir Sigurgeirsson. Móðir er kona sem mettar og seður, marga með hlátrinum sínum hún gleður. Hugsar um hróin sín. Alltaf er fyrst til að styðja og styrkja, stanslaust að brasa, bralla og yrkja, Þannig er mamma mín. Móðir er kona sem fyrst fer á fætur, faðmar og huggar þig þegar þú grætur. Þerrar burt tárin þín. Hún segir þér eldgamlar íslenskar sögur, endalaust syngur og kennir þér bögur, Þannig er mamma mín. Móðir er kona sem mörgu vill sinna, mest allan daginn að brasa og vinna. Vill hafa börnin svo fín. Heimilið annast og allt núna glansar, í eldhúsi stundum hún brosandi dansar. Þannig er mamma mín. (LMS.) Elsku mamma mín. Ástar- þakkir fyrir allt. Ég mun varð- veita þína fallegu minningu. Þín dóttir, Lovísa María Sigurgeirs- dóttir (Lóa Maja). Þegar litið er yfir þau rúmlega 20 ár sem við Elsa höfum þekkst þá er margs að minnast en samt nokkrir hlutir sem standa upp úr. Tengdamamma var þannig gerð hvort sem það var nú í genunum eða eitthvað sem lífið hafði kennt henni að hún vildi alltaf vera að og iðjuleysi átti ekki vel við hana. Allir í kringum hana gátu treyst því að Elsa sagði skoðanir sínar og ekki síst á þjóðmálum en þar vorum við nú ekki alltaf sam- mála en virtum skoðanir hvort annars svona að mestu leyti og allavega nóg til að halda friðinn. Friður í kringum heimilið og fjöl- skylduna var henni einkar hug- leikinn og sjómannskona sem löngum var allt í öllu á heimilinu þegar eiginmaðurinn var lang- dvölum í burtu þurfti stundum að taka á honum stóra sínum. Lík- lega geta fáir í dag sett sig í spor fjögurra barna móður, það yngsta á öðru ári og það elsta að verða 12 ára, þegar eitthvert mesta illviðri brast á, 9. apríl 1963, og hún frétti ekki af eig- inmanninum lengi vel og líklega hefur hún andað aðeins léttara þegar síminn hringdi og skipið komið í höfn. Hin seinni ár þegar sjósókn Geira fór fram á Sæunni sem var merkt þeim báðum þá gátu þau spjallað saman þegar þurfti en þannig var það aldeilis ekki nokkrum áratugum fyrr. Hvergi vildi Elsa búa annars staðar en í Hrísey og nú er elsti innfæddi Hríseyingurinn fallinn frá. Við Gugga eignuðumst Mó- berg sem er við hliðina á tengdó en það hús hafði næstum sleitu- laust verið í eigu ættingja Elsu og Geira. Hún hafði vakandi auga með þeirri endurbótavinnu sem við vorum í og nokkuð mörgum sinnum áttum við vísan kaffitíma fyrir alla sem komu að verki. Eldri börnin mín þrjú og þeirra börn og makar hafa marg- oft dvalið í túnfætinum hjá Elsu og hún var mikil amma og langamma allra þeirra og fylgd- ist mjög vel með þeim öllum og vildi vita allt það nýjasta. Takk fyrir samfylgdina undan- farin ár og já…takk líka fyrir dótturina. Sturla Þengilsson. Elsku amma. Ég man hvað það var alltaf gaman að koma yfir í Hrísey og spjalla við þig. Svo vorum við svo dugleg að spila á 52 spil og þú leyfðir mér oftast að vinna. Gam- an að heyra allar þessar fallegu vísur sem þú kunnir. Einnig var það djammísinn (daim-ísinn) sem þú vildir alltaf bjóða okkur börn- unum upp á. Mun ávallt muna eftir okkar síðustu samræðum þegar ég hvíslaði að þér: „ég elska þig, amma“ og þú sagðir: „ég elska þig líka, barnið mitt.“ Elsku amma, mikið sakna ég þín og mun ávallt elska þig. Hvíldu í friði. Einar Sigurgeir Einarsson. Elsku amma, það eru ótal minningar sem koma upp í hugann og allar eru þær góðar sem tengjast þér og afa. Eftirminnilegt er hversu stutt var alltaf í þinn smitandi hlátur og hlýja faðmlag. Hversu minnug þú varst á sögur, vísur og endurminningar. Hversu hart þú stóðst með þínum stjórnmála- skoðunum sama hvað maður reyndi að stríða þér en hafðir jafnframt alltaf húmor fyrir þvi. Að enginn mátti helst koma við hárið á þér og klippa þig nema ég. Minningarnar eru einfaldlega of margar til að þylja hér allar upp en þær lifa með mér til síð- asta dags og fylla hjarta mitt söknuði, gleði og hlýju. Elska þig amma mín. Hvíldu í friði. Egill Einarsson. Elsku amma mín, ég man svo vel eftir þegar við frænkurnar fengum að gramsa og klæða okkur upp í fínu kjólana þína. Þegar þú sagðir mér vísuna um Sigurð sem fauk með snjó- kornunum út í geim og heim að dyrum. Hvað mér þótti alltaf notalegt þegar þú kallaðir mig nöfnu. Þegar þið afi spiluðuð við okkur Báturinn siglir. Hvað mér þótti merkilegt þegar þú talaðir við afa í gegnum talstöð í eldhús- inu þegar hann var á sjónum. Þegar þú gafst mér flóaða mjólk á kvöldin og sagðir mér sögur frá því þú varst lítil. Mikið sakna ég þín, Elsa amma. Ég sakna þess að hlusta á allar vísurnar sem þú sagðir mér og hlusta á dillandi hláturinn. Ég sakna kossanna þinna og faðm- laga. Það síðasta sem ég sagði við þig var hvað þú værir alltaf jafn- falleg og að ég elskaði þig. Frá því að ég varð flugfreyja sagðirðu við mig þegar ég var að fara í flug: „Ég horfi til himins.“ Nú er það ég sem horfi til him- ins og hugsa til allra þeirra dýr- mætu stunda sem ég átti með þér. Ég verð ætíð stolt af því að vera nafna þín. Elsa Hlín Einarsdóttir Elsku amma Elsa, það sem kemur fyrst upp í hugann þegar ég hugsa til þín er einlægi og skemmtilegi hláturinn þinn og hlýja faðmlagið. Mér fannst alltaf svo notalegt að koma til Hríseyjar og sérstak- lega að fá að gista. Þá man ég eft- ir kvöldum þar sem ég, þú og afi sátum frameftir og spiluðum á 52 spil. Oft sátum við svo tvær eftir það við eldhúsborðið á meðan þú skrifaðir í dagbókina þína og ég fylgdist með. Ég man líka svo sterkt eftir bílferðunum í gömlu Möstunni ykkar afa og við hlustuðum á Villa Vill kasettuna. Ég bað um sömu lögin aftur og aftur og við sungum með. Mér fannst líka svo gaman að heyra þegar þú líktir mér við langömmu Maríu, mömmu þína, „þú ert svo lík henni mömmu, báðar svo hljóðlátar“ sagðirðu og svo settirðu upp fallega brosið þitt. Yndislega amma mín, það er ofboðslega sárt að kveðja þig en ég er svo þakklát fyrir allar góðu minningarnar sem ég mun varð- veita alla tíð. Ég elska þig. Indíana Einarsdóttir Til elsku bestu ömmu okkar. Mikil sorg umvefur hjörtu okkar eftir fráfall elsku bestu ömmu okkar en um leið enda- laust þakklæti og ást fyrir allt það sem hún var okkur. Elsa amma var einstök kona, alltaf svo glaðleg og góð við alla með hjarta úr skíra gulli. Í uppvexti okkar systkina vorum við mikið með ömmu og afa enda vorum við svo heppin að búa nánast í næsta húsi við þau í Hrísey. Amma var dugleg að fara með vísur fyrir okkur og oft heyrðum við hana syngja þegar hún bakaði sínar dýrindis pönnukökur eða jógúrtkökur sem við fengum vel að njóta. Amma kenndi okkur líka mörg spil og ung vorum við farin að spila Manna sem við lærðum af þeirri bestu. Öll jólin okkar saman í ömmu og afa húsi voru full af gleði og hlýju. Ára- mótaveislur þar sem stórfjöl- skyldan kom saman og fagnaði nýju ári. Ömmu munaði ekkert um að halda matarboð fyrir fjölda manns og gerði hún það ár eftir ár með bros á vör eins og allt sem hún tók sér fyrir hendur. Amma og afi töluðu oft um hversu rík þau væru, rík af vel gerðum og góðum afkomendum sem þau voru svo stolt af. Amma og afi eru grunnurinn að þessu ríkidæmi og vegna þeirra erum við hér. Þeirra stuðningur, þeirra ást og þeirra tími með okkur er gjöf sem ekki verður metin til fjár. Epla- og appelsínubátar á pall- inum, prjónaðir ullarsokkar, heklaðir dúkar, dillandi hlátur, mjúkt faðmlag, minningar okkar um ömmu eru svo ótal margar að það er efni í heila bók. Við geym- um minningarnar alla tíð í hjört- um okkar og munu þær ylja okk- ur um ókomna tíð. Elsku Elsa amma, við erum svo heppin að hafa átt þig að, þú gerðir heiminn að betri stað, við lofum að passa vel upp á elsku afa. Hvíl í friði. Þín Rakel, Rakel, Sandra og Ari Már Heimisbörn. Fimmtán ára gömul í Héraðs- skólanum í Reykholti eignaðist ég góða vinkonu sem síðar meir bauð mér að heimsækja sig og dvelja í nokkra daga á heimili hennar í Hrísey. Þetta var hún Guðbjörg, dóttir Elsu og Geira. Ég kynntist Elsu þessa daga og eignaðist vin fyrir lífstíð og ef það er hægt að segja að maður geti átt tvær mæður þá var Elsa önnur þeirra. Ég naut atlætis og vináttu Elsu alla tíð. Þegar illa áraði í sálarlífinu fann ég ávallt skjól hjá Elsu og Geira í Hrísey. Elsa tók ávallt á móti manni með bros á vör og hlýjan og vænt- umþykjan umlukti mann. Einskis var spurt, maður fékk bara að vera og safna orku og kröftum og var eins og einn af fjölskyldunni. Við gátum rætt um heima og geima og maður kom aldrei að tómum kofunum hjá Elsu. Hún var menntuð kona, hún var nem- andi í skóla lífsins, vel lesin og víðsýn. Ég elskaði að tala við hana um pólitík og við tókumst á bæði í gamni og alvöru. En í grunninn vorum við sammála þó að við hölluðumst að ólíkum stjórnmálaflokkum. Elsa var réttsýn og lét í sér heyra ef henni fannst hún eða aðrir nákomnir sér vera óréttlæti beittir. Hún var snör í snúning- um og léttfætt eins og hind. Hún var glæsileg kona, falleg og með sterka nærveru. Hlátur hennar var yndislegur og smitandi. Og það var ekki bara ég sem hænd- ist að Elsu því eftir að dóttir mín kynntist henni elskaði hún hana takmarkalaust og kallaði hana ávallt Elsu ömmu. Þakklæti, virðing og væntum- þykja mun ávallt koma upp í huga minn þegar ég minnist Elsu. Hvíl í friði, elsku Elsa. Samúðarkveðjur til ykkar allra, kæra fjölskylda. Sólborg Alda Pétursdóttir (Dollý). Í dag er borin til grafar ynd- islega Elsa hans Geira, eins og hún var alltaf kölluð á okkar heimili, enda voru þau nær eins og eitt í huga okkar. Við urðum þeirrar forréttinda aðnjótandi að eignast þau heiðurshjón að góð- um vinum þegar við keyptum af þeim Móberg fyrir rúmum 10 ár- um. Þau sýndu okkur strax mikla hlýju og kærleika og voru drengjunum okkar sem aukasett af afa og ömmu og eiga þeir ynd- islegar minningar um hlýjar hendur og falleg bros. Alltaf var byrjað á því að heilsa upp á þau eða setjast að- eins inn í kaffi til þeirra þegar við komum út í eyju, þar sem gleðin var allsráðandi og mikið skrafað og hlegið. Síðast þegar við sátum saman á Norðurveginum fengum við skyndihugdettu seint um kvöld að fá þau hjónin til að spila við okkur félagsvist. Þau voru nú aldeilis til í það, Elsa hellti rauð- víni í glös og tókum við í spil í dá- góða stund. Seinna brostum við að því að yndislegra laugardags- kvöld hefði ekki verið hægt að hugsa sér og þykir okkur sér- staklega vænt um það þar sem Elsa flutti aðeins nokkrum mán- uðum síðar inn á Dalbæ, þar sem hún bjó það sem eftir var. Við höfum oft og mörgum sinnum rætt það okkar á milli hversu mikill happafengur það var að kynnast þessari yndislegu og kærleiksríku stórfjölskyldu. Eigum við óteljandi minningar um spjall, hlátur, sögur af gamla tímanum og gleðilæti af Norður- veginum. Elsku Elsa, takk fyrir allar yndislegu stundirnar og alla þína hlýju og kærleika, þú munt lifa áfram í hjörtum okkar og kalla fram bros á vör og hlýju í hjarta. Fjölskyldu þinni sendum við innilegar samúðarkveðjur. Birna, Rögnvaldur og strákarnir. Guðlaug Elsa Jónsdóttir HINSTA KVEÐJA Elsku langamma. Þegar ég fór á Dalbæ þá fannst mér gaman að knúsa þig og sitja með þér í ruggustólnum og þegar ég hitti þig og afa í Hrísey. Þú sagðir mér vísurnar af tás- unum og þær voru skemmtilegar. Mér fannst gaman að búa til myndir og sögur handa þér. Þú ert uppáhalds-langamma mín og ég elska þig út í enda- lausan geiminn. Manda María Jóhannsdóttir. sidmennt.is Útför óháð trú Siðmennt annast veraldlega útför með áherslu á hið sammannlega. Markmið okkar er að skapa virðu­ lega og fallega kveðjustund í góðu samstarfi við aðstandendur og í samræmi við óskir hins látna. Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir, BERGUR H. VILHJÁLMSSON múrari, Melaheiði 15, Kópavogi, lést að morgni 22. maí. Útför hans fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn 29. maí klukkan 15. Fyrir hönd fjölskyldunnar og annarra ástvina, Kristbjörg G. Kristjánsdóttir Gretar Þór Bergsson Þórir Bergsson Kristín Bergsdóttir Einar Baldvin Pálsson Kristján Þór Valdimarsson Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma og langamma, DÓRA OTTESEN JÓSAFATSDÓTTIR, áður til heimilis að Ljósheimum 6 í Reykjavík, lést á hjúkrunarheimilinu Mörk miðviku- daginn 24. maí. Jarðarförin verður auglýst síðar. Erla Haraldsdóttir Sigurður Einarsson Jóna Haraldsdóttir Thelma Sigurðardóttir Jón Otti Jónsson Hrönn Sigurðardóttir Haraldur V. Haraldsson Margrét Gunnlaugsdóttir Sigurhans Vignir Halldór Gunnlaugsson Hildur Sveinsdóttir og barnabarnabörn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.