Morgunblaðið - 27.05.2017, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 27.05.2017, Blaðsíða 33
MINNINGAR 33 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2017 ✝ Guðmundurfæddist á Stað- arbakka í Miðfirði 27. október 1931. Hann lést á Heil- brigðisstofnun Vesturlands, Hvammstanga, 16. maí 2017. Faðir hans, Karl, var sonur Guð- mundar Sigurðs- sonar kaupfélags- stjóra og Guðrúnar Einarsdóttur, en þau voru einn- ig foreldrar Skúla Guðmunds- sonar alþm. Móðir Guðmundar, Sigríður, var dóttir Guðmundar Gísla- sonar, hreppstjóra á Staðar- bakka, og Margrétar Benedikts- dóttur, en þau voru einnig foreldrar Benedikts Guðmunds- sonar á Staðarbakka. Guðmundur ólst upp á Stað- arbakka í Miðfirði og á Laug- arbakka í sömu sveit. Hann var við nám við Héraðsskólann á Reykjum í Hrútafirði 1947-49, við nám í húsgagnasmíði á Hús- gagnavinnustofu Benedikts Guðmundssonar í Reykjavík auk þess sem hann sat í stjórn KVH og var stjórnarformaður KVH. Guðmundur kvæntist 27.10. 1956 Erlu Stefánsdóttur, f. 27.6. 1929, húsmóður. Foreldrar hennar voru Stefán Ásmunds- son, bóndi á Mýrum, og Jónína Pálsdóttir, húsfreyja. Synir Guðmundar og Erlu eru Karl, f. 7.12. 1960, bóndi og vélaverktaki, Mýrum III, og á hann fjögur börn, kvæntur Val- gerði Kristjánsdóttur, hús- freyju; Gunnlaugur Frosti, f. 14.7. 1966, bóndi og vélaverktaki á Söndum, en kona hans er Guð- rún Hálfdánardóttir, húsfreyja, og eiga þau tvö börn. Albróðir Guðmundar er Garðar, f. 15.1. 1935, sambýlis- kona hans er Guðrún Jóhanns- dóttir og á hann þrjú börn. Hálf- systur Guðmundar, samfeðra, eru: Sigríður, maður hennar er Ingi Bjarnason og eiga þau fjög- ur börn. Ragnhildur Guðrún, maður hennar er Guðmundur Sigurðs- son og eiga þau þrjú börn. Jó- hanna, maður hennar er Guð- mundur Jóhannsson og eiga þau þrjú börn. Ingibjörg, maður hennar er Sigurður Pálmason og eiga þau þrjú börn. Útför Guðmundar fer fram frá Melstaðakirkju í dag, 27. maí 2017, klukkan 11. 1950-54 samhliða námi í Iðnskólanum í Reykjavík. Guð- mundur tók sveins- próf í húsgagna- smíði 1954 og stundaði húsgagna- smíði í Reykjavík til 1960. Guðmundur reisti nýbýlið Mýr- ar III og bjó þar alla tíð síðan. Sam- hliða búskapnum stundaði hann húsasmíðar til 1974 og var smíðakennari við Héraðsskól- ann á Reykjum 1963-66. Hann var aðstoðarbyggingarfulltrúi í Norðurlandskjördæmi vestra 1974-84 og byggingafulltrúi í Húnavatnssýslu og Stranda- sýslu til 1991. Guðmundur sat í hreppsnefnd Ytri-Torfustaðahrepps 1962-78, var formaður bygginganefndar 1958-98, sat í byggðasafnsnefnd Byggðasafns Húnvetninga og Strandamanna á Reykjum 1967- 98, var lengi deildarstjóri Ytri- Torfustaðahreppsdeildar Kaup- félags Vestur-Húnvetninga og endurskoðandi reikninga KVH Þitt er menntað afl og önd, eigirðu fram að bjóða hvassan skilning, haga hönd, hjartað sanna og góða. Þessar ljóðlínur Klettafjalla- skáldsins koma upp í hugann þegar minn kæri frændi og fósturbróðir, Guðmundur Karlsson, bóndi og smiður á Mýrum, er kvaddur hinstu kveðju í dag. Það eru margar minningarn- ar sem koma upp í hugann þeg- ar litið er til baka og horft til sameiginlegra uppvaxtarára okkar á Staðarbakka. Það eru bæði minningar sorgar og gleði. Sorgin barði snemma að dyrum í lífi systursonar míns. Þeir bræðurnir, Guðmundur og Garðar Karlssynir, misstu móð- ur sína, Sigríði Guðmundsdótt- ur á Staðarbakka, í frum- bernsku sinni vorið 1937. Faðir þeirra, Karl Guðmundsson, varð að bregða búi en þau Karl og Sigríður höfðu þá búið á Staðarbakka í 10 ár. Það varð þeim ungu bræðrum mikið happ að þeir áttu góða að. Þær kærleiksríku mæðgur, móður- amman Margrét á Staðarbakka og Anna dóttir hennar, tóku drengina ungu upp á sína arma og studdu þá fyrstu fetin. En gleðiefnin voru líka mörg við leik og störf því snemma var byrjað að leggja lið við bústörf- in. Við þrír lékum okkur saman sem bestu bræður þótt stríðn- ispúkinn léti stundum á sér kræla. Ekki er mér grunlaust um að oft hafi hugur Gumma, eftir að hann varð bóndi á Mýr- um, leitað austur yfir hálsinn til æskustöðvanna. Eftir skólagöngu á heima- slóðum og iðnnám í Reykjavík tókust kynni með þeim Guð- mundi og Erlu Stefánsdóttur en hún var yngst barna þeirra Mýrahjóna, Jónínu Pálsdóttur og Stefáns Ásmundssonar. Stefán bóndi á Mýrum hafði skipt jörðinni milli barna sinna. Hrepptu þau Erla og Guð- mundur syðsta hlutann, einn fjórða af landi jarðarinnar. Þar hófust þau handa svo um mun- aði. Nýbýli var reist. Allt varð að byggja frá grunni, bæði yfir fólk og fénað auk þess að breyta mel og móa í víðlend og ræktuð tún. Það kom sér betur að ungi bóndinn kunni vel til verka. Hinn besti smiður og vandvirkur. Þá eðliskosti þurfti Guðmundur ekki langt að sækja enda virðast þeir mjög ríkjandi í föðurætt hans. Karl faðir hans var smiður góður, þó að ólærð- ur væri og af forfeðrum hans má nefna langafa hans, þjóð- hagasmiðinn, Einar Skúlason á Tannstaðabakka og lengra aft- ur, Guðmund Guðmundsson sem hlaut auknefnið Guðmund- ur smiður. Smíðaiðninni tengdust síðar störf í almannaþágu: Smíða- kennsla bæði við Reykjaskóla og Laugarbakkaskóla og starf byggingarfulltrúa í héraðinu. Önnur opinber störf verða ekki tíunduð hér en þau voru mörg og öll leyst af trúmennsku og samviskusemi. Heima á Mýrum blómgaðist alltaf búskapurinn. Guðmundur var hagsýnn og góður bóndi. Þar sýna verkin merkin. Hann hafði ánægju af að umgangast búpeninginn, var glöggur og næmur á þarfir hans og umönnun alla. Á sviði framfara í landbúnaði voru kyn- bætur sauðfjárins honum alltaf hugstæðar. Að leiðarlokum er mér efst í huga þakklæti fyrir órofa tryggð og vináttu svo og alla hjálp og aðstoð sem hann svo oft veitti mínu heimili. Þær þakkir flyt ég einnig frá börn- um mínum. Ég sendi Erlu og aðstandendum öllum hlýjar samúðarkveðjur. Guð blessi minningu Guðmundar Karls- sonar. Magnús Guðmundsson. Elsku frændi okkar er dáinn. Hann var móðurbróðir okkar og var afar kært á milli þeirra systkinanna. Hann kom oft í heimsókn þegar hann átti leið í borgina eftir að við fluttum suð- ur frá Hvammstanga. Hann var alltaf einstaklega góður okkur systrum og hlýr, tók þétt í hönd, koss á kinn og hlýleikinn geislaði af honum. Hann var hæglátur og mjög góður maður. Nokkrum sinnum fórum við í Miðfjarðarrétt og drógum þá fé fyrir Guðmund og hans fjöl- skyldu á Mýrum. Það var ekki amalegt að eiga svona voldugan frænda sem átti alvöru bújörð. Börn okkar systra hafa einnig notið góðs af sveitinni hans og fannst mjög spennandi að fara í Miðfjarðarrétt og „hjálpa“ Gumma frænda á Mýrum. Það voru stundum mikil átök við bú- fénaðinn og oft sluppu kind- urnar frá þeim áður en þau náðu að koma þeim í réttan dilk. Í bókinni Óðfluga (1991) eftir Þórarin Eldjárn er skemmtilegt ljóð um afar bók- hneigðan mann. Ljóðið heitir Bókagleypir og hefst með þess- um orðum: „Hann Guðmundur á Mýrum borðar bækur, það byrjaði upp á grín en varð svo kækur. Núorðið þá vill hann ekkert annað, alveg sama þó að það sé bannað.“ Eftir að hafa lesið ljóðið í þaula voru þau sannfærð um að þetta væri ort um frænda þeirra enda væri enginn annar Guðmundur á Mýrum! Þau gátu þó illa séð fyrir sér að þetta væri satt en það gerði Gumma frænda samt enn áhugaverðari. Þau höfðu aldrei séð hann borða neitt ann- að en góðgætið hjá Erlu konu hans eða matinn hjá ömmu Rögnu. Hann hefur líklega fengið margar og skrýtnar augngotur frá þeim á þessu tímabili. Þau vissu að mikil æv- intýri voru allt um kring á Mýr- um. Enginn annar frændi átti róbóta, og það í fjósi. Kindur, kýr, hundar og frændi. Það gerist ekki betra. Við þökkum kærlega fyrir samfylgdina. Blessuð sé minning Guð- mundar Karlssonar. Brynhildur, Inga Hanna og Gunnlaug Guðmundsdætur. Þegar við systkinin setjumst niður og kveðjum bóndann og smiðinn Guðmund Karlsson á Mýrum, leitar hugurinn aftur til ársins 1973. Yfirvegun, ör- yggi og traust voru hans að- alsmerki þegar verulega reyndi á. Guðmundur tók að sér að vera yfirsmiður á 400 kinda steinsteyptu fjárhúsi á Kollu- fossi. Þetta sumar þegar hálfn- að var að slá upp fyrir kjall- araveggjunum, hvessti skyndilega og gerði ofsarok og allur uppslátturinn fauk um koll. Var margra daga vinna þá ónýt? Þetta var síðasta sumar pabba á lífi og ef til vill hefur kjarkurinn eitthvað verið farinn að gefa sig hjá annars andlega sterkum manni. En hringt var í Guðmund til að láta hann meta hvort allt væri í raun og veru ónýtt. Hann kom fram eftir, með öll sín rólegheit, gekk um svæðið og sagði lítið, nema „Það hefur verið dálítið hvasst.“ Svo þegar hann var búinn að skoða þetta í dágóða stund, þá kom úrskurðurinn. „Þetta verð- ur ekkert vandamál,“ sagði hann. Þið þurfið að fá öll not- hæf farartæki á bænum og mik- ið af sterkum böndum, og lyfta uppslættinum upp og koma honum fyrir á réttum stað. Þetta tókst undir sterkri stjórn smiðsins. Þetta finnst okkur lýsa vel hvað Guðmundur var yfirvegaður og rólegur en jafn- framt traustur í sínum störfum og í allri nærveru. Hann hafði gaman af glettni og húmor og að vera í góðum félagsskap. Hann var einn af stofnendum veiðifélagsins Dísarinnar sem hafði það að markmiði að grisja og nýta silung úr Arnarvatni. Þar var hann virkur félagi á meðan heilsan leyfði. Ég hef aldrei heyrt Guðmundi hall- mælt á nokkurn máta. Kæra Erla mín, synir, systk- ini og fjölskylda. Mínar bestu kveðjur og þakklæti fyrir árin öll og góðar minningar. Enda ég þessar línur með orðum Valdimars Briem: Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. Kveðjur frá systkinunum frá Kollufossi, Dóra Magnheiður og Gunnlaugur Pétur. Það var í ársbyrjun 1972 að ég skrapp út að Mýrum III við Hrútafjörð til að hitta Guð- mund Karlsson bónda og tré- smíðameistara. Guðmundur kom til dyra og bauð í bæinn. Ég settist við eldhúsborðið, eft- ir að hafa heilsað konu Guð- mundar, Erlu Stefánsdóttur. Eftir gott spjall um daginn og veginn kom ég mér að erindinu. Sagði ég Guðmundi að mig vantaði smið til að byggja fyrir okkur Sigrúnu nýtt íbúðarhús í Hrútatungu. Við værum búin að taka ákvörðun um að setjast að og taka við búskapnum og vildum koma upp nýju húsi, teldum ekki vit í að gera upp gamla húsið. Eftir að hafa rætt þetta nokkra stund féllst Guðmundur á að hjálpa til við þetta eins og ég man að hann orðaði það. Eftir kaffi og góða kvöldstund hélt ég heim á leið glaður í bragði. Ég var orðin málkunn- ugur Guðmundi þegar þarna var komið og vissi vel hve gott orð fór af honum. Eftir að sauð- burði og helstu vorönnum var lokið tók ég grunn fyrir nýja húsið sem reyndar var á ná- kvæmlega sama stað og bærinn hafði staðið áður en húsið, sem við bjuggum í, stóð þar. Síðan kom Guðmundur og þá var slegið upp fyrir grunni. Eftir slátt var svo húsið steypt upp og sett á þak og húsið gert fok- helt fyrir haustið. Guðmundur var afbragðs smiður. Það fór ekki mikið fyrir honum, en hon- um vannst einstaklega vel og vissi nákvæmlega hvað hann var að gera. Ég lærði mikið af Guðmundi sem átti eftir að nýt- ast mér vel á lífsleiðinni. Faðir minn var alltaf með okkur í þessari vinnu, enda bráðlaginn. Þeim féll ákaflega vel að vinna saman og kynni þeirra urðu mjög náin eftir þessa sumar- daga. Það var oft glatt á hjalla, báðir gátu verið gamansamir. Við feðgarnir unnum svo að mestu sjálfir við tréverk inni eftir að húsið var orðið fokhelt. Ég leitaði oft til Guðmundar eftir góðum ráðum og aðstoð. Guðmundur tók mikinn þátt í félagsmálum. Ég minnist hans á fundum Ungmennasambands- ins og þó sérstaklega á aðal- fundum Búnaðarsambands Vestur- Húnavatnssýslu. Það fór líka þannig að Guðmundur Karlsson og Jóhannes Björns- son voru fundarritarar á þess- um fundum um árabil og ræktu það hlutverk af einstakri prýði. Síðar var Guðmundur kjörinn stjórnarformaður Kaupfélags Vestur-Húnvetninga á Hvammstanga. Á þeim árum voru kaupfélögin og samvinnu- hreyfingin mjög að láta undan. Þetta voru um margt erfið ár og það reyndi á forystumenn kaupfélaga. Guðmundur fór ekki varhluta af því. Hann hélt ró sinni þótt stundum væri að honum sótt. Síðast en ekki síst var Guð- mundur góður bóndi og snyrti- mennska var honum í blóð bor- in. Síðustu árin átti Guðmundur við veikindi að stríða. Það er sárt að sjá á bak góðum vin og félaga. Við Sigrún þökkum góð kynni og alla hjálpina, Guð- mundur var valmenni og dreng- ur góður. Erlu, Karli og Gunn- laugi og fjölskyldum þeirra, sendum við innilegar samúðar- kveðjur. Gunnar Sæmundsson. Ég vil í fáum orðum minnast Guðmundar Karlssonar frá Mýrum, sem jarðsettur er í dag frá Melstað. Guðmundur var aðgætinn og einstakur maður, sem valdist til ýmissa trúnaðar- og félagsmálastarfa hér í sýslu. Minnist ég góðs samstarfs við hann að byggingarmálum hér í Þverárhreppi, þegar hann var byggingarfulltrúi hér á þessu svæði um árabil. Snerist það nær eingöngu um teikningar og staðsetningu sumarhúsa og annarra húsa á lögbýlum. Lentum við þó eitt sinn í því, að mæla vegalengd á milli íbúð- ar og minkahúsa, en lögbundin var ákveðin lágmarksvegalengd á milli þeirra. Var mælt með löngu málbandi í norðanstormi og lá leiðin þvert á vindátt. Verkið tók því nokkurn tíma, en hafðist upp á sentímetra. Er ég sat í stjórn KVH var Guð- mundur kosinn formaður stjórnar 1994 og stóð sig ein- staklega vel, að mínu mati og fleiri. Því miður kemst ég ekki í þessa jarðarför, til að sýna hinsta virðingarvott, en ég vil þakka fyrir góð kynni og sam- vinnu. Ég sendi aðstandendum mín- ar bestu samúðarkveðjur. Agnar í Hrísakoti. Guðmundur Karlsson HJARTAVERND Minningarkort 535 1825 www.hjarta.is 5351800 Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Auðbrekku 1, Kópavogi Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir síðan 1996 ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 www.utforin.is Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er Móðir okkar og tengdamóðir STEINUNN ÁSTGEIRSDÓTTIR Ártúni 8 Selfossi verður jarðsungin frá Selfosskirkju þriðjudaginn 30. maí klukkan 14. Fyrir hönd aðstandenda Arndís Ásta Gestsdóttir Þorsteinn Árnason Sigríður Gestsdóttir Hrafnkell Karlsson Jóna Bryndís Gestsdóttir Gunnar Vilmundarson Garðar Gestsson Inga Þóra Karlsdóttir Margrét Gestsdóttir Hörður Viðar Ingvarsson Sigrún Gestsdóttir Guðgeir Veigar Hreggviðsson Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, INGVELDUR GUÐMUNDSDÓTTIR, lést á Hrafnistu, Reykjavík, 22. maí. Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 2. júní klukkan 13. Kristján Ólafsson Áslaug Friðriksdóttir Guðrún Þ. Ólafsdóttir Ólafur V. Skúlason Sigurður Ingi Ólafsson Kristjana L. Rasmussen Ove L. Rasmussen Hjördís Ólafsdóttir Halldór Ingvason Unnur Ólafsdóttir Stefnir Helgason barnabörn og langömmubörn Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, PÉTUR GUÐVARÐARSON, Hólakoti á Reykjaströnd, lést þriðjudaginn 23. maí og verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 2. júní klukkan 14. Sigurlaug Eiríksdóttir Einar Pétursson Kamkong Chotnok Steinar Pétursson Efemía Björnsdóttir Birna Pétursdóttir Ólafur Gunnarsson Eiríkur Pétursson Elfa Guðnadóttir Gunnhildur Pétursdóttir Birgir Baldursson Unnar Pétursson Lára Jóhannsdóttir barnabörn og barnabarnabörn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.