Ljósið - 15.05.1917, Blaðsíða 5

Fórmáli
Vantrú nú er stór á storð.
Stríða, bræður! hljótuin.
í gröf hrinda alsönn orð
illum djöfli, ljótum.
Ég veit ekki betur en að öllum kennimönnum drott-
ins vors og herra komi saman um það, að sönnum,
lifandi kristindómi sé mest hætta búin af hinni skæðu
vantrú á trúarhöfund kristindómsins, Jesúm frá Nazaret.
Ég, sem er fæddur og uppalinn í lúterskri ríkis-
kirkju á íslandi, held þvi fram, að lifandi trú og lifandi
kristindómi sé engin hætta búin hér eða annars staðar,
ef drottins kennimenn, sem ritninguna eiga að rannsaka,
kendu ekki úr þessu gömul þungskilin mannaverk,
heldur fagra, skynsamlega fræði, er allir vel hugsandi
menn fyndu að kristnu fólki væri sómi að niuna og
elska sem algildan sannleika.,
Nú vita greindir alþýðumenn og lærðir guðfræðingar
vorir líka, að mótsetningar eru i lærdómskverum barna
svo margar og miklar, að engum guðfræðingi ríkiskirkj-
unnar er hægt að sanna, að barnafræðarinn Jesús hafi
boðið, að lærisveinar sínir tryðu öllu gamla testament-
inu. Kjarninn úr Móse og spámönnunum er ekki nema
það, að vér, kristnir bræður, elskum ná'ungann eins og
sjálfa oss og guð yfir alla hluti fram.
Nýja testamentið geymir þennan sanna kjarna. Faðir-
vorið er alheims-barnabæn, en Jesús höfundur hennar.
Honum var hrint af dramblátum, ritningarfróðum prest-
um gyðingaþjóðarinnar.