Ljósið - 15.05.1917, Qupperneq 12

10
L .1 Ó SI Ð
Víst hann litið græðir gull
gerningum á sinum.
Kvaran villir margan mann.
Mærðarvín þótt súpi,
sá ei tekur sannleikann
sögunnar úr hjúpi.
Hann er nærri heimsfrægur
Iíeródes sem forðum.
Maður heim’ í mentaður
mælir snjöllum orðum.
Kvaran hrekur mitt ei mál.
Margir tvístra sauðum.
Ekki er nein eilíf sál
í málverkum dauðum.
Kvaran lsérði ljótt í Höfn,
lögmáls gleymdi kjarna.
Síðan fór um dauða dröfn,
drekkur merginn barna.
Mig uppfræðir meistarinn.
Maður sannur var ’hann.
1 gröf sína afguðinn
á hér fara, Kvaranl
Lygin fer um lærðra háls.
Ljós orð kæfa fjanda.
Maður ég er mjög vel frjáls
með sannkristnum anda.
Kvaran hefir kvörn í haus;
kristnaður þó var ’hann.
Af því Satan er hér laus,
ótal trúa Ivvaran!