Ljósið - 15.05.1917, Blaðsíða 20

18
LJÓSIÐ
Þú heldur, að þræla trú ei þurfi’ að granda.
Grafa víst á fornan fjanda.
Frjáls mín orðin prentuð standa.
Heiðindómi hrinda þarf burt. Heyrðu, drengur!
Alt guðs verldð öfugt gengur,
ef þú, Friðrik! villist lengur.
Pað hryggir mig, þú heldur íast í heiðindóminn.
I voru landi vaxa blómin,
virðir þú minn lúðurhljóminn!
"V ísur
til
séra Friðriks Friðrikssonar.
Mottó:
Öll ritning er afguð pinn
í vel sterku bandi.
Skírast parf pin skynsemin.
Skrökvar pú oft, Friðrik minn!
Herra vor í holdi bjó.
Hann var kærleiks andi.
Alheimslæknir ekki dó
á Gyðingalandi.
Aldrei læknar afguð þinn
öll vor sálarmeinin.
Laminn, blóðlaus líkaminn
lagður var í steininn!
Það vel skilur þjóðin svinn.
Þinn er viltur kraftur.
Laminn, dauður líkaminn
líf sitt fékk ei aftur.
\