Ljósið - 15.05.1917, Síða 22

20
LJÓSIÐ
Hún er dauð, það heiðna svín!
hér i skápnum rotnar.
Þvi nú berjast þjóðirnar,
þrælatrúin drotnar.
Bundnar áttu bækurnar.
Bullið i þeim rotnar.
Einar frjáls þvi eftir tók
og það birtir glaður:
Abra’ham átti enga bók,
einn sá bezti maður!
í ritning mörg er lygi ljót.
Lestu hana, Friðrik minn!
Talaðu svo um trúarbót.
Trúhneigður er andi þinn.
Það góðu skilja guðsbörnin,
góður, trúr er andi þinn.
Trúr ég elska trúmanninn.
Talaðu við mig, Friðrik minn!
Yers.
Ég trúi guði, trúi sönnu máli,
treysti ei á heimsins lygi’ og svik,
nota frelsi, nota penna’ úr stáli.
Nú þig vekja reyni ég, Friðrik!
Biblían stóra blindar þig, guðs vinur!
Biblían er gamalt mannaverk.
í gröf sina heiðindómur hrynur.
Herrann passar guðlegt sigurverk.