Ljósið - 15.05.1917, Síða 56

54
LJÓSIÐ
ið margbrotin af dýrkuðum löggjöfum þjóðanna. Hern-
aðarlög hins mentaða heims eru ókristileg og óguðleg,
því Kristur bauð postula sínum Pétri að slíðra sverðið,
og samt er sverðið enn óslíðrað — ótal stór sverð tilbúin
til morða og víga —, og hver stórþjóðin af annari vill
verða fræg af hernaðarviti sínu — og hryðjuverkum.
Það væri sómi fyrir okkar smáa ríki, að vér reyndum
að semja bannlög, svo að löggjafar í kristnu löndunum
tækju eftir þvi, að vér værum kristnir og bærum ekki
kristið nafn oss til dómsáfellis.
Eg hefi sagt og segi: Börnin, æskulýðurinn er ekki
valdur að trúarvinglinu. Góð trú á gæzkuríkan guð er
eilíft afl, sem allar þjóðir hljóta að hafa blessun af.
Góðar, vel kristnar mæður og fóstrur barna finna til
þess, hvað erfitt er að kenna æskulýðnum kjarna krist-
indómsins. Bókstafsþjónar biblíutrúarinnar telja ritning-
una alla guðlega opinberun.
Hinn svívirðilegasti glæpur, sem framinn var af ritn-
ingarfróðum prestum Gyðinga með aðstoð hins heiðna
dómara Pilatusar, — sá glæpur átti að afmá allar syndir
mannkynsins.
Þessar hugsanavillur halda kristnu þjóðirnar í enn
meira og minna. Katólskir kenna, að María, festarkona
Jósefs, hafi verið móðir að guði. Þeirra guð var eftir
því getinn og fæddur af dauðlegri, syndugri manneskju.
Lúterska kirkjan hefir aldrei, það ég veit, átt neinn
andans mann, sem hafi mótmælt slíku guðleysi. Eg er
sá fyrsti, sem geri það.
Líka mótmæli ég kröftuglega því margtuggna guð-
leysi lútersku kirkjunnar, að drottinn, guð vor og herra,
hafi þolað píslardauða og hann farið í gröf og síðan til
helvítis. Prestar ríkiskirkjunnar á þessu landi tala ósatt
móti bókfastri sögu nýja testamentisins, geta ekki mót-
mælt mér, ólærðum bónda. Engin rétt hugsjón er það,
að menn hafi pínt, deytt og grafið guð almáttugan. Eg
hefi sagt og segi enn: Mikinn skaða hefir vanbrúkun vins
gert heimi vorum, en þó hafa hneyksliskenningar ritn-
ingarfróðra klerka gert meira böl í akri kristninnar.