Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2018, Blaðsíða 43

fólk - viðtal 439. mars 2018
Tveimur árum yngri og
sambandið þróaðist hratt
Hildur kynntist Magnúsi, eins og
fyrr segir, á Hótel Íslandi. Hún
hafði sett stefnuna á Benidorm
daginn eftir ásamt vinkvenna-
hópnum. Eftir að Hildur kom heim
frá Benidorm tóku hún og Magn-
ús upp þráðinn. Hildur var enn
búsett á Akureyri. Unga parinu til
happs var hörð samkeppni í inn-
anlandsflugi og oft hægt að kom-
ast á milli landshluta fyrir lítinn
pening. Það nýttu Hildur og Magn-
ús sér óspart. Sambandið þróaðist
hratt og dvaldi Magnús hjá fjöl-
skyldu Hildar á Akureyri um ára-
mótin 1997/1998. Hildur segir að
Magnús hafi komið vel fram við
hana í upphafi sambandsins.
„Þegar ég flutti suður til Magn-
úsar bjuggum við fyrstu mánuðina
hjá móður hans og systrum en for-
eldrar Magnúsar höfðu skilið ári
áður. Magnús hafði klárað Verzló
um vorið og var nýbyrjaður í við-
skiptafræði þegar við kynntumst.
Samhliða náminu fékk hann vinnu
í Kaupþingi. Þar áskotnaðist hon-
um fleiri verkefni og hætti hann í
háskólanum eftir eitt eða tvö ár og
fór að vinna,“ segir Hildur.
Parið keypti sína fyrstu íbúð
haustið 1998. Tveimur árum síð-
ar, í febrúar árið 2000, kom frum-
burðurinn í heiminn.
Leiðinlegur undir áhrifum
Hildur og Magnús eignuðust
annað barn þremur árum síðar.
Aðspurð hvort Magnús hafi beitt
hana ofbeldi á þessum árum svar-
ar Hildur að líkamlegt ofbeldi hafi
ekki átt sér stað en margir orðið
vitni að grimmu andlegu ofbeldi.
„Ég áttaði mig á hversu sjúkt
sambandið var eftir að ég fór frá
honum. Ég gerði mér ekki grein fyr-
ir öllu ofbeldinu og þar sem ég var
brotin niður smám saman áttaði ég
mig ekki á að hlutir sem mér fannst
eðlilegir þá voru í raun helsjúkir.
Hann byrjaði ekki á að berja mig en
hann braut mig smám saman nið-
ur. Dæmi um minni atriði voru að
ef ég bauð stelpunum upp á pítsu
langaði hann kannski í naut og þá
var hvort tveggja eldað,“ segir Hild-
ur og kveðst vera hætt að geta eld-
að kjöt með sósu og kartöflum. „Ef
hann vildi það sama og við í matinn
var dansað í kringum hann af gleði
af meðvirkni. Síðan kom það fyr-
ir að ég eldaði handa honum mat
sem hann langaði í og annað fyr-
ir mig og krakkana. Stundum þótti
honum það ekki gott sem ég bauð
upp á, svo ég fór aftur í eldhúsið að
útbúa nýjan rétt fyrir hann. Síðan
borðaði ég minn mat á eftir, kald-
an. Hann varð að hafa stjórnina, í
stóru og smáu.“
Hildur kveðst hafa orðið
snemma meðvirk og fest í neti
ofbeldismanns sem hafi brotið
hana markvisst niður „Hin ljóta
framkoma byrjaði rólega og vatt
upp á sig með árunum og endaði
í hrottalegu ofbeldi þar sem ég var
barin sundur og saman fyrir fram-
an börnin og ógnað með vopnum.
Ég hélt að ég myndi ekki lifa þetta
samband af.“
Hildur telur að sambandið hafi
staðið yfir í tvö ár þegar Magnús
lagði fyrst á hana hendur.
„Ég var sár og reið. Hann byrj-
aði strax að segja að þetta myndi
aldrei gerast aftur og hvað honum
liði illa.“ Til að reyna bæta fyrir of-
beldið gaf Magnús Hildi gjafir, arm-
bandsúr og skartgripi. Og á næstu
árum stækkaði skartgripasafnið
ört, en börnin fengu leikföng af öll-
um stærðum og gerðum í staðinn
fyrir það sem þau máttu horfa upp
á á heimilinu.
Hugsaðir þú um að fara á þess-
um tímapunkti?
„Í gegnum árin hótaði hann
mér. Hann kvaðst þekkja alla
bestu lögfræðingana á landinu.
Undir niðri vissi ég að það myndi
aldrei gerast en á móti kom að þá
var hann valdamikill og hvað ef
honum tækist ætlunarverkið og
næði af mér börnunum. Þetta er
fjarstæðukennt, en mitt í þess-
um aðstæðum og niðurbroti nær
ofbeldis maðurinn tökum á þér og
þú trúir ótrúlegustu hlutum.“
Hildur bætir við: „Hann sagði:
Ég mun segja öllum að þú sért geð-
veik. Það mun enginn trúa þér.“ Á
hverjum morgni var hann að biðj-
ast afsökunar á hegðun sinni og
orðið fyrirgefðu varð á endanum
innihaldslaust.“
Andlegt ofbeldi var mikið að
sögn Hildar.
„Á hverjum einasta degi kallaði
hann mig ljótum nöfnum, hóru,
tussu, lygara og illa innrætta,“ segir
Hildur: „Þetta er það sem ég man
eftir. Þetta var á hverjum degi, frá
manninum sem á að elska mig og
virða, en ég var kölluð andskotans
tussa. Ég var kölluð helvítis hóra.
Það mátti ég þola daglega síðustu
árin.“
Hélt vöku fyrir fjölskyldunni
Haustið 2001 hóf Magnús störf
fyrir tengdaföður sinn og sá um
fyrirtækið Ránarborg. Það varð
síðar að Afli í samstarfi við Lands-
bankann og MP verðbréf. Seinna
sameinaðist Afl Atorku og átti
það félag eftir að verða áberandi í
íslensku viðskiptalífi.
„Þegar ég réð hann hafði hann
verið aðstoðarforstjóri Straums,“
segir Þorsteinn. „Hann staldraði
stutt við þar, í tvo þrjá mánuði.
Hann var rekinn frá Straumi og
Kaupþingi en það fékk ég ekki að
vita fyrr en eftir skilnað þeirra árið
2015. Þá fóru menn að tjá sig við
mig.“
Hildur segir að á sama tíma og
Magnús hafi halað inn peninga
hafi áfengisneyslan og ofbeldið
aukist. Þá hafi Magnús drukkið
mikið einn heima og haldið vöku
fyrir henni og börnunum með tón-
list sem hafi verið spiluð nánast á
hæsta styrk.
„Hann hlustaði einn, á allt frá
rokki og poppi niður í rólega og
rómantíska tónlist, stundum sama
lagið aftur og aftur. Ef ég fór fram
og lækkaði brjálaðist hann og
hækkaði aftur. Ég tók stelpurnar
upp í til mín og svo lá ég og hélt
fyrir eyrun á Söru svo hún gæti
sofið. Í nokkur ár gat ég ekki hugs-
að mér að hlusta á tónlist því það
kveikti vondar minningar.“
Hildur segir að tónlistar-
tímabilið hafi staðið yfir í nokkur
ár en þegar því lauk tók ekki betra
við að hennar sögn.
„Hann elti mig inn í rúm á
kvöldin. Oft byrjaði hann á að láta
renna í bað en baðherbergi var
inn af hjónaherberginu. Þá kveikti
hann á sjónvarpinu og lagðist upp
í rúm með áfengisflösku. Síðan
potaði hann í öxlina á mér til að
spyrja hvort ég væri vakandi og
það gerði hann hvað eftir annað og
hélt mér vakandi í marga klukku-
tíma. Ef ég flúði inn til barnanna
kom hann og barði á dyrnar þar til
ég kom aftur inn í hjónaherbergi
til að hann vekti ekki börnin. Hann
drakk stundum 4–6 flöskur af létt-
víni yfir nóttina og jafnvel nokkrar
bjórdósir með. Þetta stóð yfir í sjö
til átta ár. Eftirköstin af þessu eru
að það má ekki pota í mig, þá rýk
ég upp, eins er ég alltaf að leggja
mig. Þá þarf ég stöðugt að reyna
næla mér í auka blund, ef ég skyldi
ekki fá nægan svefn,“ segir Hildur
og telur að líkamleg eftirköst
vegna þessa ofbeldis sé vanhæfur
skjaldkirtill en undir það síðasta í
sambandinu var Hildur algjörlega
orkulaus.
Bréf til dætra „Ég
nennti ekki að fá hann upp
á móti mér. Það voru ófá
skiptin sem ég grét und-
an honum á nóttunni að
reyna að halda Söru sofandi
og hélt jafnvel fyrir eyrun á
henni svo að hún gæti sofið
og hugsaði með mér að við
ættum þetta ekki skilið. Ég
fór svo auðvitað á fætur með
ykkur á morgnana undan-
tekningarlaust alveg svefn-
laus meðan hann svaf úr sér
áfengið fram á dag.“
Óttast um líf sitt
Magnús og Hildur fóru reglulega
til útlanda með börnin. Eftir eina
slíka ferð til New York í kringum
2006 óttaðist Hildur um líf sitt.
Fjölskyldan hafði lent í Keflavík
klukkan sex um morguninn. Þegar
heim var komið segir Hildur að
Magnús hafi viljað slá upp eins
manns samkvæmi í húsinu með
tónlist og áfengi við hönd. Hún og
börnin vildu hvíla lúin bein eftir
langt flug.
„Magnús hafði drukkið í fluginu
alla leiðina heim. Hann kom heim
og setti útvarpið í botn. Ég sagði
að þetta væri ekki í boði og slökkti
á útvarpinu. Þá sá ég hann allt í
einu koma með risastóran hníf.
Í húsinu okkar var langur gang-
ur, ég hljóp á undan honum fram
ganginn skelfingu lostin. Þegar ég
kom inn í anddyri og sá stelpurnar
náfölar af hræðslu sneri ég mér við
og spurði: „Ætlar þú að drepa mig
hér fyrir framan börnin?“ Þá lagði
hann hnífinn niður og sagði: „Guð
minn góður, hvað er ég að gera.“
Þá var hann í svo mikilli bræði
að hann áttaði sig ekki á alvar-
leika málsins. Ef þær hefðu ekki
verið þarna hefði hann örugglega
stungið mig.“
Alvarlegt atvik í New York og
kynferðislegt ofbeldi
Þegar Hildur var spurð hvort hún
væri hamingjusöm var svarið alltaf
það sama. Lífið var gott og hún
hélt ástandinu heima fyrir leyndu.
Þegar þau voru erlendis og Hildur
var óttaslegin og vildi hringja heim
segir hún Magnús hafa brotið síma
hennar. Það hafi gerst ítrekað. Sú
frásögn rímar við frásögn annarr-
ar konu, Hönnu Kristínar Skapta-
dóttur, sem Magnús átti í stuttu
sambandi við eftir skilnað Hildar
og Magnúsar. „Það gerðist alltaf
eitthvað í hverri ferð. Ég veit ekki
hvað hann braut marga síma.“
Varst þú oft hrædd?
„Já, erfiðasta atvikið var líklega í
New York en það gerðist úti á götu
fyrir framan hóp af fólki. Við höfð-
um farið út að borða. Magnús var
ofurölvi og á leiðinni heim hafði
hann farið inn á bar að pissa og
kom út með bjórglas. Sonur þeirra
var á fyrsta ári og bar Hildur hann
í fanginu. Þá sagði Sunna greyið,
sem var bara sex ára: „Pabbi þarftu
að drekka meira? Og hún var eitt-
hvað að skammast í pabba sínum
og skyndilega á Broadway „down
town“ New York og það var mikil
umferð á þessum tíma, varð hon-
um nóg boðið yfir að stelpan væri
að tuða yfir drykkjunni. Hann tók
hana upp og hristi hana,“ seg-
ir Hildur og bætir við að á sama
augnabliki hafi bílstjórar stöðvað
bifreiðir sínar og fólk kallað að ein-
hver ætti að óska eftir aðstoð lög-
reglu.
„Þetta var svo yfirþyrmandi og
meðvirknin tók fram fyrir hend-
urnar á mér. Ég hrópaði á móti
að það væri allt í lagi, en auðvit-
að hefði ég átt að láta lögregluna
hirða hann.“
Í ferðinni í New York var sonur
þeirra aðeins tveggja mánaða.
Eftir að vegfarendur skiptu sér af
héldu Magnús og Hildur upp á
hótel. Segir Hildur að stúlkurnar
þeirra tvær hafi grátbeðið föður
sinn að beita ekki móður þeirra of-
beldi.
„Þar trylltist Magnús aftur og
hrifsaði drenginn úr fangi mínu
og fór með hann eins og dúkku.
Ég náði honum loks af honum
en þorði ekki að sofna því ég var
hrædd um að hann myndi taka
barnið aftur af mér. Daginn eftir
tók það sama við, að biðjast af-
sökunar,“ segir Hildur. Fjölskyldan
ferðaðist töluvert en Hildur kveðst
yfirleitt hafa komið úrvinda heim.
„Í öllum fríum átti ég að vaka
með honum fram á morgun til að
halda honum félagsskap og svo
átti ég að vakna með börnunum.“
Þá segir Hildur:
„Oft þröngvaði hann sér á mig á
nóttunni þegar ég var að reyna að
sofa.“ Hún bætir við: „Hann fór inn
í mig aftan frá, ofan á drykkjuna,
pikkið og potið. Ég var löngu hætt
að reyna að mótmæla, lá bara kyrr
a meðan hann lauk sér af.“
Bréf til dætra „Þegar
ég slökkti á tónlistinni og
sagði honum að það yrði
engin tónlist spiluð þennan
morguninn að þið þyrftuð
að fá að leggja ykkur tromp-
aðist hann, sótti eldhús-
hníf og hljóp á eftir mér út
ganginn inn í forstofu og
hótaði að drepa mig. Ef þið
hefðuð ekki staðið í and-
dyrinu grátandi og hræddar
hefði hann kannski gengið
alla leið, hver veit? Ég væri
þá ekki hér.“
Með hnefann á lofti
Í London, fyrir nærri tíu árum,
sakar Hildur Magnús um að hafa
ráðist á hana með offorsi. Hann
hafi reynt að kyrkja hana. Starfs-
mannafélag Atorku var þá í ferð í
London.
„Þetta voru svo mikil átök og
ég var að missa andann. Ég náði
að draga hnén upp undir mig og
þrýsta honum frá mér,“ segir Hild-
ur sem hringdi svo strax í móttöku
hótelsins.
Magnús í fjölMiðluM
n Þann 14. mars 2017 greinir dv.is frá því að íslenskur
karlmaður á fertugsaldri hafi verið handtekinn af lög-
reglunni í Austin í Texas fyrir að beita fjölskyldumeðlim
ofbeldi.
n Þann 6. apríl 2017 birtist frétt á Vísi um að Magnús
hefði verið handtekinn í Borgarnesi vegna gruns um
ölvun við akstur.
n Í apríl 2017 greinir DV frá því að Magnús hafi farið í
áfengismeðferð á Vogi í apríl.
n Þann 11. apríl 2017 birtir Magnús opinbera afsök-
unarbeiðni til Þorsteins Vilhelmssonar.
n Þann 22. maí 2017 stígur Hanna Kristín fram í viðtali
og segir frá ofbeldinu af hálfu Magnúsar, sýndi myndir
og áverkavottorð.
n Þann 29. júlí 2017 greinir Hanna Kristín frá því á
Facebook að Magnús hafi stefnt henni fyrir meiðyrði.
n Þann 8. ágúst 2017 greinir DV frá því að Magnús hafi
verið handtekinn vikuna áður vegna umferðaróhapps.
Hann var grunaður um ölvun við akstur.
n Þann 24. ágúst 2017 greindi DV frá, að beiðni Hönnu
Kristínar, að nálgunarbann á hendur Magnúsi hefði
verið hafnað af lögreglunni.
n Þann 11. september 2017 greinir DV frá því að
Magnús hafi brotið gegn nálgunarbanni og sent Hönnu
Kristínu sms rúmlega viku eftir að dómur féll í Hæstarétti.
n Þann 12. febrúar 2018 greinir DV frá því að Magnús hafi samþykkt að greiða Hönnu
Kristínu samtals 1,6 milljónir króna í dómsátt.
„Þetta er lífsreynsla
sem enginn á að
upplifa. Þess vegna segi
ég þessa sögu, fyrir mig.
Fyrir aðrar konur.
Hildur Þorsteinsdóttir
Flúði Magnús eftir 17 ára
samband. Hún er enn að
vinna í að ná bata.