Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2018, Blaðsíða 46

46 fólk - viðtal 9. mars 2018
Ekkert nálgunarbann
Þegar ástandið var sem verst óskaði
Hildur oftar en einu sinni eftir nálg­
unarbanni. Ekki var orðið við því
þrátt fyrir hótanir og að Magn­
ús hafi komið óboðinn að heimili
hennar. Það er einnig athyglisvert
í ljósi þess að önnur kona, Hanna
Kristín, sem Magnús er sakaður
um að hafa beitt ofbeldi í Texas,
fékk nálgunarbann á Magnús. Þá
gekk Hildur lengi með neyðar­
hnapp á sér og varð að beita hon­
um þegar henni fannst sér ógnað.
Hildur segir Magnús hafa brot­
ið rúðu hjá henni og troðið hlut­
um upp í púströr á bíl hennar.
Þegar Hildur fékk fregnir af því var
hún stödd hjá lögreglu til að leggja
fram kæru á hendur Magnúsi út af
öðru máli. Í símanum var nágranni
hennar sem lýsti því hvernig Magn­
ús hefði troðið fötum og plastflösk­
um í púströrið á bíl hennar.
„Ég fékk aldrei nálgunarbann!
Það þótti ekki nóg að hann væri
búinn að senda mér ógeðslega
pósta sem ég sýndi þeim. Þeir
töldu samt að ég þyrfti neyðar­
hnapp og ég gekk með hann á mér
í sex mánuði. Ég var ekki búin að
ná mér andlega á þessum tíma og
taldi aldrei neitt nógu merkilegt til
að ýta á neyðarhnappinn.“
Í eitt skipti lét Hildur verða af
því að nota neyðarhnappinn, en
það gerist eftir hvatningu frá vini.
Það var barið harkalega á glugg­
ann svo hann brotnaði. Þar var
Magnús á ferð. Þegar rúðan brotn­
aði lagði hann á flótta.
„Hann ætlaði sér þá að koma
inn, barði í rúðuna svo fast að
hún brotnaði. Þarna var hann að
sækja hluti sem hann taldi sig eiga
en þegar rúðan brotnaði forðaði
hann sér. Þarna voru börnin með
honum í bílnum. Þegar ég ýtti á
hnappinn var lögreglan fljót að
bregðast við. Ég var oft búin að
hringja á lögregluna, nágrannarn­
ir líka. Hann hafði áður komið og
verið með læti úti í garði.“
Bréf til dætra „Ég veit að
þið elskið pabbi ykkar ekk­
ert síður en þið elskið mig
og þið viljið að sjálfsögðu
vera í sambandi við hann og
ég ætla alls ekki að standa í
vegi ykkar með það í fram­
tíðinni ef honum tekst að
halda sig á beinu brautinni.
Þið bara verðið að skilja að
ég er hrædd, hrædd um ykk­
ur, ég treysti honum bara
ekki 100% fyrir ykkur og hef
aldrei gert, ekki einu sinni
þegar við bjuggum saman,
það vitið þið vel.“
Braust inn
Þótt nú sé að verða komið á
fjórða ár frá því að Hildur flúði
að heiman er Magnús enn skráð­
ur með lögheimili hjá henni. Það
þýðir að hún fær ekki meðlag. Þá
hefur Barnavernd haft afskipti af
fjölskyldunni, og hófust þau áður
en þau slitu sambandinu. Son­
ur Magnúsar og Hildar greindi
kennara í skóla sínum frá því að
pabbi hans hefði lamið mömmu.
„Það var í desember 2014
sem hann sagði frá því í skólan­
um: „Pabbi ber mömmu mína.“
Skólinn tilkynnti það til Barna­
verndar. Magnús neitaði öllu og ég
vildi ekki styggja hann. Þorði ekki
að segja sannleikann. Þegar ég fór
frá Magnúsi lagði ég fram kæru
nokkrum dögum síðar og það fór
til Barnaverndar, taldi ég að ég
myndi fá þeirra stuðning til að
láta börnin ekki til hans. Ég myndi
aldrei vilja hindra að börnin heim­
sæktu föður sinn og ég hef aldrei
gert slíkt en þarna átti Barnavernd
að taka út heimilið og meta hvort
hann væri hæfur til að hafa börnin
hjá sér miðað við okkar sögu.“
Laufey tekur undir það en hún
kveðst hafa farið í ófáar ferðir með
Hildi systur sinni með gögn til
Barnaverndar.
„Magnús var búinn að láta þau
horfa upp á alls konar viðbjóð
en hjá Barnavernd var viðkvæð­
ið alltaf að börnunum skyldi leyft
að fara,“ segir Laufey. „Barnavernd
brást mánuð eftir mánuð og lagði
það í hendur systur minnar, sem
var að koma úr 17 ára ofbeldissam­
bandi, að meta hvort hún treysti
Magnúsi til að hafa börnin. Þá var
það líka lagt í hendur barnanna að
spyrja þau hvort þau vildu fara til
pabba síns. Þetta eru galin vinnu­
brögð. Þarna átti Barnavernd að
skoða heimilið en ekki spyrja fólk
sem var rétt að taka sín fyrstu skref
í átt að bata,“ segir Laufey
„Ég fékk ekki stuðning til að
koma í veg fyrir að þau yrðu send
aftur á stríðssvæðið,“ segir Hild­
ur. „Ég fékk heldur ekki nálgunar­
bann en ég átti að ganga með ör­
yggishnapp og á sama tíma átti ég
að senda börnin til hans. Það er
ekki hægt að fá rétta útkomu út úr
þessu dæmi.“
Dóttir vitnar um ofbeldi
„Hann varð brjálaður þegar hann
áttaði sig á að krakkarnir voru að
fara í Barnahús til að vitna um of­
beldið á heimilinu,“ segir Hildur
um það þegar Magnús uppgötvaði
að Barnavernd væri að skoða
þeirra mál eftir skilnaðinn. Hildur
furðar sig á að alltaf séu börnin
dregin í vitnastúku um mál for­
eldra sinna. „Það hafa verið mörg
vitni að andlega ofbeldinu og
nokkrum sinnum því líkamlega og
margir sáu ummerki eins og mar­
bletti og aðra líkamlega áverka eft­
ir barsmíðarnar. Af hverju var það
fólk ekki kallað til?“
Þegar fimmtán ára dóttir Hildar
bauðst af sjálfsdáðum til að vitna
um hvernig ástandið hefði verið
á heimilinu, var hún kölluð nið­
ur á lögreglustöð. Þar sagði stúlk­
an samviskusamlega frá öllu sem
hún hefði orðið vitni að. Um svip­
að leyti fór Magnús til útlanda í
meðferð og seinna á geðdeild hér
heima. Þegar hann var kominn
í þokkalegt stand skiptust þau á
að hafa krakkana. En þegar loks
átti að leggja fram kæru á hendur
Magnúsi vegna heimilisofbeldis
frétti Magnús af því.
„Þá tók hann stelpuna með sér
niður á lögreglustöð og lét hana
draga framburðinn til baka. Svo
hringdi lögreglan í mig og sagði:
„Já, við ætluðum að kæra hann
fyrir heimilisbrot, en dóttir þín
er búin að draga framburðinn til
baka, hún er eina vitnið“,“ útskýr­
ir Hildur og bætir við: „Ég spurði,
hvaða vitleysa þetta væri, hún er
barn sem kemur til ykkar í fylgd
með brotamanninum til að draga
kæruna til baka. Ég var svo reið að
þetta væri mögulegt.“
Einkennilegar ákvarðanir
Nú þremur árum eftir að Hildur
ákvað að slíta sambúðinni er
ekki enn búið að skipta eignum
þeirra. Hafa Hildur og Magnús
staðið í málaferlum. Þrátt fyrir
að dómstólar hafi dæmt henni í
vil í tvígang hefur hún á fjórða ár
ekki fengið það sem henni ber.
Segja bæði Hildur og Þorsteinn að
Magnús hafi ítrekað komið sér hjá
því að mæta hjá sýslumanni. Lög­
maður Magnúsar er Helga Mel­
korka Óttarsdóttir hjá Logos lög­
mönnum. „Sú kona er ekki vönd
að virðingu sinni,“ segir Þorsteinn.
Þann 18. mars 2015 var farið fram
á opinber skipti. Þann 29. apríl
sama ár úrskurðaði Héraðsdómur
Reykjaness um opinber skipti og
skipaði jafnframt skiptastjóra.
Þann 6. nóvember 2015 úthlut­
aði skiptastjóri svo Magnúsi yfir­
ráðum yfir félögum þar sem miklir
fjármunir voru geymdir sem voru í
eigu Hildar og Magnúsar.
„Magnúsi, ásamt sínum lög­
fræðingi, hefur tekist að draga
málið og nýta sér seinagang þess
sér í hag,“ segir Þorsteinn.
Meðan á málaferlum stóð ákvað
skiptastjórinn, Þyrí Steingrímsdótt­
ir, að ekki væri ástæða til að frysta
reikninga þar til niðurstaða fengist
í málið. Að mati Þorsteins gerði
Þyrí afdrifarík, óaftur kræf mistök.
Magnús hefur því getað nýtt þá fjár­
muni sem hann og Hildur höfðu
aflað, eftir sínu höfði en hann hef­
ur haft yfirráð yfir nokkrum fjölda
félaga. Það má færa rök fyrir því að
Magnús hafi fengið yfirráð og ver­
ið úthlutað eignum og fjármunum
Hildar til eigin nota.
Héraðsdómur felldi úrskurð
þann 29. júní 2016 og var niður­
staðan að eignum skildi skipt jafnt.
Tekið var tillit til þess að Hildur
hefði í upphafi sambandsins feng­
ið fyrirframgreiddan arf frá for­
eldrum sínum og nýtt þá peninga
til að kaupa íbúð þegar þau voru að
byrja að búa. Einnig hafði Magn­
ús verið í vinnu hjá Þorsteini. Um
miðjan september 2016 staðfesti
Hæstiréttur dóminn. Í október átti
Magnús að láta Hildi fá helming
eignanna en töluverður tími hefur
farið í eignaleit. Um nokkurra
mánaða skeið þokaðist málið ekk­
ert áfram. Skiptastjóri treysti sér
ekki til að sinna verkinu einn. Þá
var skipaður matsmaður og skil­
aði hann loks niðurstöðu sinni nú
í janúar. Hvenær matsmaður var
skipaður liggur ekki fyrir en fyrsta
boðun var undir lok apríl og mats­
maður því líklega verið skipaður í
þeim mánuði. Allt þetta hjálpaði til
við að draga í um þrjú ár að Hildur
fengi það sem hún átti rétt á. Varð
hún því að treysta á fjölskyldu sína
til að standa straum af lögfræði­
kostnaði og hafa í sig og á.
„Það er komið á fjórða ár síðan
ég gekk út. En bíddu við, þá finn­
ur lögfræðingurinn út úr því að
samkvæmt einhverjum lögum sé
hægt að biðja um yfirmatsmann,“
segir Hildur og bætir við að Magn­
ús hafi dregið beiðni sína um yfir­
matsmann til baka þegar hann
áttaði sig á að hann þyrfti að bera
kostnaðinn af því einn.
„Það hafa verið stunduð mann­
réttindabrot á Hildi,“ segir Þorsteinn.
„Það er búið að þvæla þetta mál í
þrjú ár og Magnús hefur nýtt sér
svifaseint kerfi og lögfræðinga sem
og fjármuni fyrrverandi konu sinnar
til að brjóta á henni. Þetta er galið!“
Þorsteinn bendir á að þar sem
ekki sé búið að klára þeirra mál fái
Magnús helming af barnabótum og
þá fær Hildur ekki meðlag á með­
an þau eru skráð á sama stað. Þetta
er mál sem dómsmálaráðherra og
umboðsmaður Alþingis þurfa að
taka til skoðunar. Ekki bara Hildar
vegna, það eru fleiri konur þarna
úti sem hafa án efa þurft að fara í
gegnum sama ruglið.“
Þá gagnrýnir Hildur að eignir
hafi ekki verið frystar á meðan væri
verið að taka ákvörðun um hvern­
ig eignum yrði skipt. „Sú ákvörðun
að frysta ekki eignir okkar hefur
valdið miklu tjóni. Í þrjú ár hefur
Magnús getað farið með pening­
ana okkar eins og hann vill.“
Þorsteinn bætir við: „Það á
enginn skiptastjóri að afhenda
eignir og halda að það verði dæmt
á einhvern hátt.“
Meðan á málaferlum stóð átti
Magnús í eldfimu sambandi við
Hönnu Kristínu Skaptadóttur.
Því sambandi lauk eftir að Magn­
ús lagði á hana hendur en um það
hefur ítrekað verið fjallað í öllum
miðlum. Magnús dvaldi nýverið um
skeið í Harrods­hverfinu í London,
dýrasta hverfi borgarinnar. Magnús
hefur nú tekið ákvörðun um að
flytja til borgarinnar.
„Hann er enn skráður með lög­
heimili hjá mér. Ég spurði hann um
daginn, úr því að hann væri að flytja,
hvort hann myndi þá ekki færa lög­
heimili sitt. Hann sagðist þá ætla að
ræða við lögmanninn sinn. Það er
skelfilegt að hafa sama lögheimili og
hann. Ég fæ síðan til mín allar stefn­
ur sem berast á hendur honum og
er stöðugt minnt á ofbeldismann­
inn. Það er búið að valda ómældu
tjóni með röngum ákvörðunum.
Ég er uppgefin,“ segir Hildur.
„Það var átak að fara. Þetta er eins
og að koma út úr skápnum. Þú ert
virkilega að átta þig og viðurkenna
að þú hafir orðið fyrir þessu of­
beldi og öllu því sem gekk á. Þetta
var ekkert líf og þegar þú heldur að
þú sért hólpin tekur annars konar
ofbeldi við sem íslenska ríkið tek­
ur þátt í. Ég hef enga orku lengur.
Það er búið að brjóta mig niður.
Það versta er að hið opinbera hefur
tekið þátt í því, íslenska ríkið. Þetta
er lífsreynsla sem enginn á að upp­
lifa. Þess vegna segi ég þessa sögu,
fyrir mig. Fyrir aðrar konur.“
DV hafði samband við Magn­
ús Jónsson. Magnús valdi að tjá sig
ekki um þær ásakanir sem Hildur
ber á hann í samtali við DV. Að­
spurður um hvort hann hefði beitt
Hildi ofbeldi í sambúð þeirra sagði
Magnús: „Ég hef ekki áhuga á að
munnhöggvast við hana.“ Þá segir
Magnús enn fremur:
„Mér finnst þetta ekki svara­
vert. Þetta snýst fyrst og fremst um
fjármuni. Hún er búinn að vera að
ófræja mig frá því að sambandinu
lauk.“ Aðspurður um hvort hann
hafi beitt Hildi ofbeldi kveðst
Magnús hafna þeim ásökunum al­
farið. „Hún kærði mig en þær ákær­
ur voru látnar falla niður. Ég vil því
ekki tjá mig frekar um málið.“ n
dómstólar með sitt mat
Sigríður Björk Guðjónsdóttir lögreglustjóri ræddi við DV
um málið. Á vef DV er að finna lengri útgáfu af viðtalinu.
Hildur óskaði margsinnis eftir nálgunarbanni en því var
synjað, en hún fékk neyðarhnapp frá lögreglunni. Er það
algengt að dómsvaldið telji ekki þörf á nálgunarbanni
en lögregluyfirvöld telji hættuna svo mikla að þau útvegi
neyðarhnapp?*
„Það er hluti af okkar verklagi að gera áhættumat og þá
tökum við mið af alls kyns þáttum og metum áhættuna
og í þeim málum sem við teljum að öryggi viðkomandi
sé hætta búin þá er ein af ráðstöfunum sem við grípum
til neyðarhnappurinn og að sjálfsögðu nálgunarbann. En
svo eru dómstólarnir með sitt mat á því hvort sé úrskurð­
að nálgunarbanni eða ekki. Þetta eru tveir ferlar og þurfa ekki að hanga saman.“
Það sem hún gagnrýnir lögreglu allra helst fyrir er að hún hafi lagt fram hverja kæru á fætur annarri
en aldrei hafi neitt verið gert.
„Verklagi var breytt áramótin 2015. Síðan þá höfum við lagt mikla áherslu á þennan málaflokk. Lög­
reglumenn okkar hafa lagt mikið í að taka þetta verkefni föstum tökum og það er núna mjög skýrt verk
sem öll mál eru keyrð eftir sem er mjög nákvæmt. Það er eiginlega komið í farveginn. Síðan erum við
með eftirfylgni þar sem við förum yfir hvert mál og fylgjum eftir. Eftirlitsheimsóknir eftir að við höfum
rannsakað heimilið og til þolenda. Við reynum að fylgja málinu eftir, síðan gerum við áhættumat og gríp­
um svo til sérstakra úrræða í alvarlegustu málunum, svo sem að láta viðkomandi fá neyðarhnapp.“
Braut rúðuna Hildur segir að Magnús hafi barið það harkalega að rúðan brotnaði. Notaði
Hildur neyðarhnappinn eftir þessa heimsókn.
„Þá tók hann
stelpuna með sér
niður á lögreglustöð og
lét hana draga fram-
burðinn til baka.