Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2018, Blaðsíða 56

56 lífsstíll - bleikt 9. mars 2018
É
g hef í raun alltaf vitað að ég
þyrfti að gera eitthvað í mín-
um málum. Þegar ég var
tvítug var ég orðin 100 kíló
og fór þá á þreknámskeið sem mér
þótti mjög skemmtilegt. Að nám-
skeiðinu loknu fór ég í ræktina en
léttist þó ekki og lenti í nokkrum
leiðindum vegna fitufordóma sem
ég hef alltaf verið mjög viðkvæm
fyrir og gafst því fljótlega upp. Eft-
ir það var ekki að ræða það að
prófa ræktina aftur og þar sem ég
er mjög þrjósk þá fór ég ekki aftur
inn í tækjasal fyrr en haustið 2016,“
segir Guðný, sem starfar við verk-
lega kennslu á rannsóknarstofum
og sinnir rannsóknarverkefnum
við Háskólann á Akureyri.
„Næstu ár reyndi ég annað
slagið ýmislegt misgáfulegt en
segja má að allar þær aðferð-
ir hafi átt tvennt sameiginlegt. Í
fyrsta lagi leit ég alltaf á þetta sem
tímabundnar breytingar þar sem
ég ætlaði að rífa af mér kílóin svo
ég gæti hætt á „kúrnum“ og far-
ið að njóta árangursins og matar
aftur. Hitt var að allar þessar til-
raunir mínar skiluðu allar sama
árangri; geðvonsku, vonbrigðum,
nákvæmlega sömu tölu á vigtinni
eða jafnvel hærri og sjálfsniður-
rifi fyrir að hafa mistekist enn einu
sinni.“
Guðný tók þó aldrei megr-
unarlyf og offituaðgerðir komu
ekki til greina að hennar mati.
Gafst upp og sætti sig við að
verða alltaf feit
„Ég vissi alltaf að það var ekki
mín leið. Síðan gerðist það á
ákveðnum tímapunkti, eftir að
mér hafði mistekist svo oft að það
fór í gang svona „fokk-it“-ferli þar
sem ég einfaldlega gafst upp. Ég
væri feit og ég yrði það alltaf, það
væri ekkert sem ég gæti gert. Það
tók mig töluverðan tíma að koma
mér upp úr þeim hugsunum og að
öðlast trú á sjálfa mig aftur, að ég
gæti þetta víst.“
Systir Guðnýjar fékk sér hund
og hún fór að vera dugleg að draga
Guðnýju með sér í göngutúra.
„Hún notaði það sem afsökun
að hún þyrfti hjálp við að hreyfa
Sambó, hjálp sem gerði að verkum
að hún var tvisvar til þrisvar sinn-
um lengur að fara sömu vegalengd
og þurfti að hlusta á tuðið í mér
allan tímann. Við þetta fór mig að
langa til þess að geta hreyft mig án
þess að standa á öndinni og vera
gjörsamlega búin á því þegar heim
kæmi. Ég sá svo grein um konu
sem, líkt og ég, hafði verið of þung
en tekist að létta sig og ná mark-
miðum sínum. Ég hugsaði með
mér að þetta væri kannski hægt
og þegar ég las greinina og skoð-
aði myndirnar þá var eitthvað við
frásögn hennar sem kveikti í mér.“
Guðný hóf því að taka til í sjálfri
sér og þann 1. ágúst árið 2016 var
hún tilbúin fyrir lífsstílsbreytingu.
Hugurinn skiptir öllu máli
„Ef hugurinn er ekki á réttum stað
og þú trúir ekki á verkefnið þá
mun það ekki ganga upp. Það er að
minnsta kosti mín skoðun og því
byrjaði ég á því að taka til í sjálfri
mér. Ég velti því mikið fyrir mér
hvað ég væri tilbúin að gera, hvaða
breytingar ég gæti gert núna sem
ég væri reiðubúin að viðhalda,
myndi enn nota eftir fimm ár eða
tíu ár, því ólíkt fyrri kúrum þá ætl-
aði ég ekki að fara til baka heldur
vildi ég búa til nýjar, góðar venjur
og siði.“
Guðný byrjaði á því að taka út
nánast allan sykur og mikið af því
brauði sem hún innbyrti.
„Það að taka út sykurinn var
erfiðara en brauðið, sérstaklega
vegna þess að ég var mjög mik-
ið fyrir allt sem var sætt. Ég hætti
einnig að drekka undanrennu því
ég drakk alveg svakalega mikið af
henni, eða um 2–3 lítra á dag sem
eru um 600–1.000 hitaeiningar.
Maður vill nefnilega gleyma hita-
einingunum sem maður drekkur,
eða ég gerði það allavega. Í dag
borða ég aðallega skyr, hafra-
graut, gríska jógúrt, múslí, mikið
af ávöxtum og grænmeti, alls kon-
ar fisk, kjöt og kjúkling. Ég borða í
raun flestallan mat í hófi en reyni
að gæta þess að borða ekki mik-
ið unnin matvæli. Ég vigtaði allan
mat í byrjun og skráði hjá mér, í
dag vigta ég enn annað slagið en
er hætt að skrá það niður nema
eitthvað sérstakt sé.“
Guðný segir að ferlið að betri
lífsstíl hafi verið erfitt en einnig
gaman.
Fékk ekki íþróttaföt sem pössuðu
„Ákveðnir þættir voru mjög erf-
iðir, eins og að leita sér aðstoðar,
fara í ræktina og ýmislegt sem ég
áleit ómögulegt, eins og að fá föt
fyrir ræktina. Það var mjög erfitt
að fá föt sem pössuðu yfirhöfuð,
hvað þá íþróttaföt í stórum stærð-
um, hér á Akureyri. Matarkostn-
aðurinn er mun hærri þegar ver-
ið er að kaupa hollari fæðu og
þar sem þetta gerðist svo hratt þá
var ég rétt búin að fá ný föt þegar
þau voru orðin of stór, sérstaklega
buxur og íþróttatoppar. Sem betur
fer var ég í vinnu og gat gert þetta
og sé sko alls ekki eftir því.“
Guðný fann fyrir mikilli þreytu
og máttleysi þegar hún byrjaði
að breyta mataræðinu og vissi að
hún gæti ekki bætt hreyfingu við á
sama tíma.
„Um tíu dögum eftir að ég
breytti mataræðinu bætti ég við
hreyfingu í formi göngutúra.
Þegar ég hóf lífsstílsbreytinguna
sagði ég þó engum frá því vegna
þess að ég var svo hrædd um að
þetta myndi mistakast eins og
í öll hin skiptin, jafnvel þótt ég
væri á sama tíma ákveðin í þessu.
Göngutúrarnir fóru því fram á
kvöldin svo enginn sæi mig því
sjálfsálitið var ekkert. Ég hafði
niðurrifshugsanir og var alveg
hætt að horfa framan í fólk því
mér leið svo illa. Fljótlega urðu
göngutúrarnir tveir á dag en frekar
erfiðlega gekk þó að losna við
aukakílóin í upphafi. Þá kom í ljós
að ég var með vanvirkan skjald-
kirtil og ég fékk lyf við því. Eftir
það fór allt að ganga miklu betur,
ekki bara hvað varðar þyngdar-
tap heldur orkustigið og allt ann-
að. Ég var ekki lengur jafn þreytt
og ég hafði alltaf verið auk þess
sem önnur einkenni sem vanvirk-
ur skjaldkirtill getur valdið hurfu.“
Fljótlega áttaði Guðný sig á því
að göngutúrarnir væru ekki nægi-
leg hreyfing fyrir hana. Hún yrði að
styrkja sig og bæta á sig vöðvum til
þess að auka grunnbrennsluna.
Bað um aðstoð
„Ég vissi að ég þyrfti hjálp við þetta
þar sem ég kunni ekkert á tækin
né neitt sem viðkom æfingum og
því leitaði ég til einkaþjálfara, sem
er eitthvað sem ég mun aldrei sjá
eftir að hafa gert. Hún Jóna Birna
Óskarsdóttir, þjálfari í Átaki á Ak-
ureyri, átti eftir að hjálpa mér á svo
marga vegu og með miklum erf-
iðismunum tókst henni að koma
mér í réttan farveg. Ég hefði aldrei
getað þetta án hennar.“
Guðný viðurkennir að fyrstu
skrefin í ræktina hafi verið henni
gríðarlega erfið.
„Ég taldi einfaldlega að ég væri
allt of feit fyrir ræktina, ég fór því
ekki fyrr en eftir að ég hafði lést
um 13 kíló. Þegar ég fór svo loks-
ins í minn fyrsta tíma átti ég alveg
eins von á að mér yrði vísað á dyr
og hlegið að mér fyrir að halda að
ég ætti heima þarna inni. Púkinn
á öxlinni öskraði á mig: „Fíflið þitt,
þú ert 127 kíló, komdu þér heim
áður en fólk sér þig.“ Ég reyndi því
að stinga af áður en Jóna mætti
en sem betur fer í hræðslukastinu
hafði ég ekki vit á að nota hliðið
heldur reyndi að fara út um gler-
vegg sem haggaðist auðvitað ekki,
hvort sem ég reyndi að toga eða
ýta í hann. Þannig að ég komst
ekki út, sem betur fer. Ég kveikti á
Kotasælubollur með fetaosti
Innihaldsefni:
n 400 g haframjöl
n 1 stór dós kotasæla
n 4 egg
n 2 tsk. vínsteinslyftiduft
n Salt/krydd eftir smekk
n Fetaostur
Aðferð:
Byrjið á því að mala haframjölið, gott er
að nota matvinnsluvél, blandara eða
töfrasprota. Þegar það er tilbúið færið það
þá yfir í skál. Bætið út í salti og kryddi eftir
smekk ásamt lyftiduftinu. Hrærið saman
kotasæluna og eggin í tækinu. Blandið öllu
saman og mótið bollur, bætið fetaosti ofan
á bollurnar fyrir bakstur. Bakið á blæstri við
200°C í 20 mínútur.
Hanna Þóra
Helgadóttir bloggari
á fagurkerar.is deilir
ljúffengri uppskrift að
hollum og bragðgóðum
kotasælubollum.
Bollurnar eru einfaldar
og fljótlegar í gerð.
8 góð ráð um sambönd, nánd og kynlíf
1 Sleipiefni! Ef þið hafið ekki prófað sleipiefni saman eða í hvort í sínu lagi þá er komin tími til þess. Sleipiefni gerir alla
snertingu og örvun mýkri og betri.
2 Einföld leið til þess að kveikja neista og eiga gæðastund með hvort öðru er að fara saman í sturtu. Ég heyrði
einu sinni um eldri hjón sem fara á hverjum
morgni í sturtu saman og viðhalda þannig
neistanum í sambandinu.
3Snerting er mikilvæg í daglegu lífi til þess að viðhalda spennu og ást. Haldist í hendur og sýnið hvort öðru
ást á almannafæri jafnt sem heima fyrir.
Það bætir sjálfstraust okkar í sambandinu
og lætur okkur vera öruggari.
4Forleikur er lykillinn að góðu kynlífi og ekki má gleyma að hægt er að gera hann fjölbreyttan með því að bæta
við kynlífstækjum eða færa hann út fyrir
svefnherbergið.
5 Eftirleikur er eitthvað sem fólk gerir aldrei nóg af. Ræðið um kynlífið þegar það er yfirstaðið. Þá geta báðir aðilar
rætt hvað þeim fannst gott, hverju þeir vilja
gera meira af eða prófa næst. Það bæði lengir
gæðastund ykkar, býr til nánd og er frábær
leið til þess að kynnast hvort öðru betur.
6 Að veita hrós er eitthvað sem við gerum aldrei nóg af. Venjið ykkur á að hrósa makanum fyrir bæði stóra
sem smáa hluti sem hann gerir. Það hvetur
okkur til þess að langa að gera hlutina aftur
og betur.
7 Munið að það er mikilvægt að viðhalda barninu í sjálfum sér og ekki taka lífið of alvarlega. Skellið ykkur í rennibraut-
ina í sundlauginni.
8 Þakklæti er eitt af lykilatriðum þess að viðhalda góðu sambandi. Sýnum og segjum makanum okkar daglega
hvað við erum þakklát fyrir. Það býr til
jákvætt samskiptamynstur og smitar út frá
sér jákvæðni.
Gerður Huld Arinbjarnardóttir er eigandi kynlífstækjaverslunarinnar
Blush.is. Allt frá því að Gerður stofnaði verslunina, einungis tuttugu og eins
árs gömul, hefur hún sankað að sér góðri vitneskju um allt sem viðkemur
samböndum, nánd og kynlífi. Gerður deilir hér með lesendum nokkrum
góðum ráðum:
Gerður Huld Arinbjarnardóttir
Gerður stofnaði sína eigin kynlífstækja-
verslun einungis tuttugu og eins árs gömul.
„Göngutúrarnir fóru
því fram á kvöldin
svo enginn sæi mig því
sjálfsálitið var ekkert.
Léttist um kíló á einu og hálfu ári
Guðný Júlíana Jóhannsdóttir Með hundinum Sambó.
Guðný Júlíana Jóhannsdóttir eyddi meirihluta
ævinnar í ofþyngd. Guðný vissi alltaf að heilsa
hennar væri slæm og að mikilvægt væri fyrir hana
að gera eitthvað í sínum málum en það var ekki
fyrr en hún var orðin 140 kíló og líkamleg og andleg
heilsa hennar orðin virkilega slæm sem hún tók
ákvörðun um að breyta lífi sínu til batnaðar.
Aníta Estíva Harðardóttir
anita@pressan.is