Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2018, Blaðsíða 54

54 9. mars 2018
Þ
ann 30. mars, 1960, var
James W. Rodgers leiddur
fyrir aftökusveit í Utah í
Bandaríkjunum. James
þessi kom í heiminn 3. ágúst, 1910,
í Lubbock í Texas og var elstur
ellefu systkina; fimm bræðra og
sex systra.
Skólagöngu James lauk um átta
ára aldur og tólf ára gamall sagði
hann skilið við æskustöðvarnar
þar sem faðir hans þrælaði börn-
unum út.
Sextán ára var hann bendlaður
við ólöglega sprúttframleiðslu
og -sölu og í særðist á fótleggjum
vegna vélbyssuskothríðar í tengsl-
um við þá iðju. Svo fór að James
tók þátt í vopnuðu ráni og dvaldi
um tuttugu ára skeið á bak við lás
og slá.
Léttvæg deila
Vindur nú sögunni fram til ársins
1957. Það ár kom James frá Nýju-
Mexíkó til La Sal í Utah. Þar
hafði hann fengið hlutastarf sem
öryggisvörður við Rattlesnake
úrannámu Continental Uranium
Company.
Þann 19. júní sama ár sló í
brýnu með James og námamann-
inum Charles Merrifield. Þegar
upp var staðið, eða þannig séð,
lést Charles Merrifield, enda erfitt
að halda í tóruna eftir að hafa ver-
ið skotinn ótal skotum í höfuð,
handleggi og bringu. Deiluefnið
var ekki merkilegt; hvernig átti að
bera áburð á skóflu gröfu til að
koma í veg fyrir að jarðvegur fest-
ist við hana.
Fannst sér ógnað
James lagði á flótta á jeppanum
sínum en var gripinn í Colorado
og skilað í fangelsið í San Juan í
Utah. Hann útskýrði gjörðir sínar
á þann veg að honum hefði fund-
ist sér ógnað af Charles og verið
hræddur um að Charles myndi
„berja hann í kássu“. Hann hefði
því gripið til byssunnar og skotið
hann þegar Charles óð að honum
með stóran skiptilykil að vopni.
James var leiddur fyrir rétt und-
ir lok júní 1957 og formlega ákærð-
ur fyrir morð.
Bar við sárasótt og sjálfsvörn
James bar því við að hann væri
með sárasótt og ekki sakhæfur
vegna geðveiki. Einnig sagðist
hann hafa orðið Charles að bana
í sjálfsvörn, en það þótti hæp-
in útskýring því Charles hafði
verið undir stýri stórrar gröfu við
námuna þegar James raðaði í
hann skotunum.
James var sakfelldur og dæmd-
ur til dauða. Honum voru boðn-
ir tveir kostir; aftökusveit eða
henging. Hann valdi aftöku-
sveitina og sagðist ekki hafa
áhyggjur því sárasóttin myndi
draga hann til dauða áður en að af-
tökunni kæmi. Það reyndist rangt
því læknisskoðun leiddi í ljós að
hann glímdi ekki við sárasótt.
James áfrýjaði dómnum í þrí-
gang en hafði ekki erindi sem erf-
iði.
Á leið á hlýjan stað
Charles var í ríkisfangelsi Utah síð-
ustu tvö ár ævi sinnar og var fyrir-
myndarfangi. Sem fyrr segir stóð
hann frammi fyrir aftökusveit 30.
mars, 1960, við sól-
arupprás. „Ég hef nú
þegar lagt fram mína
hinstu ósk … skothelt
vesti,“ sagði hann.
Hann var íklædd-
ur gallafatnaði og var
boðinn frakki sem
hann afþakkaði með
orðunum: „Engar
áhyggjur, brátt verð
ég kominn á heitan
stað.“
Aftökusveitin samanstóð af
fimm karlmönnum. Einn þeirra,
enginn vissi hver, var með riffil
hlaðinn púðurskoti. Þannig var
komið í veg fyrir að þeir gætu vitað
með vissu hverjir skutu banaskot-
unum. Sautján ár liðu frá aftöku
James W. Rodgers þar til aftöku-
sveit var beitt aftur við aftökur í
Bandaríkjunum. n
30 ára dóm fékk belgíska konan Els Clottemans í október 2010. Els var sakfelld fyrir að hafa, 18. nóvember 2006, í afbrýðisemi unnið skemmdarverk á fallhlíf vinkonu sinnar, Els Van Doren, með þeim afleiðingum að hún hrapaði til bana. Els Van Doren
var 38 ára, gift og tveggja barna móðir. Það kom þó ekki í veg fyrir að hún stæði í kynferðislegu
sambandi við fallhlífarstökkvara að nafni Marcel Somers. Slíkt hið sama gerði Clottemans og vildi
hún ekki deila Marcel með nöfnu sinni Van Doren. Því fór sem fór.Sakamál
SáraSótt og SjálfSvörn
n James átti eymdarlíf í æsku n Lenti snemma uppi á kant við lögin
Dómhús San-Juan-sýslu Hér voru örlög James W. Rodgers ráðin.
James W. Rodgers Reiknaði ekki með að standa
frammi fyrir aftökusveit.
n Morfínfíkn herjaði á herlækninn fyrrverandi n Fjárhagsvandann varð að leysa
E
inu sinni var læknir að nafni
George Henry Lamson.
Hann var enskur og hafði
dvalið um skeið utan land-
steinanna og sinnt læknisstörfum
á vegum breska hersins.
Um síðir sneri hann þó heim
til Englands, kvæntist og árið 1880
fjárfesti hann í eigin læknastofu
í Bournemouth. Læknastofuna
kostaði hann með því að seilast í
pyngju eiginkonu sinnar, en hún
og bræður hennar tveir höfðu erft
eignir foreldra sinna og voru ekki
á nástrái.
Árið 1879 dó annar bræðranna
og með einhverjum hætti rataði
arfur hans, 700 sterlingspund, í
vasa læknisins.
Morfínfíkill
Læknastofan reyndist slæm fjár-
festing. Svo litlu skiluðu læknis-
störfin að Lamson seldi stofuna.
Til að bæta gráu ofan á svart hafði
Lamson ánetjast morfíni þegar
hann var herlæknir á Balkanskag-
anum. Svo mikið kreppti skóinn
fjárhagslega að hann neyddist til
að veðsetja sitt lítið af hverju, þar
á meðal læknisáhöld sín og úr.
Þegar þarna var komið sögu var
Lamson um þrítugt.
Lausn í augsýn
Lamson taldi sig þó sjá leið út
úr ógöngunum. Þannig var mál
með vexti að eftirlifandi bróðir
eiginkonu Lamson, Percy John,
18 ára, var bæklaður og notaðist
við hjólastól. Percy John stundaði
nám í Blenheim House-skólanum
í Wimbledon og 2. desember,
1881, sendi Lamson honum bréf. Í
því boðaði komu sína daginn eftir;
hann vildi aðeins sjá drenginn
áður en hann sjálfur héldi til
Frakklands.
Ein sneið á mann
Klukkan sjö að kvöldi næsta dags
bankaði Lamson upp á í Blenheim
House. John Percy var borinn í
hjólastólnum upp í matsalinn
þar sem Lamson beið hans. Inn-
an skamms bættist skólastjórinn