Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.2018, Blaðsíða 44

44 fólk - viðtal 9. mars 2018
„Þegar starfsmaðurinn kom þá
stóð Magnús á bak við hurðina
með hnefann á lofti. Ég sagði að
allt væri í góðu lagi. Þá kom einnig
meðvirknin upp í mér og ég hugs-
aði: „Guð, hvað mun fólk halda
ef ég fer í annað herbergi og allt
starfsfólkið hans Magnúsar heyr-
ir af því.“
Þegar Hildur vaknaði svo um
morguninn var hún sárkvalin. „Ég
gat ekki hreyft mig og rétt náði að
leggjast í bað. Ég var í sjúkraþjálf-
un í marga mánuði eftir árásina.“
Marin í Barcelona
Fjölskyldan bjó í Barcelona 2013
til 2014. Hildur segir að á þessu ári
sem þau voru búsett á Spáni hafi
hún oft á næturnar reynt að flýja
í önnur herbergi til að fá svefn.
„Hann mætti þá á dyrnar öskrandi
og bankandi. Það endaði með að
því ég gafst upp og færði mig inn
í hjónaherbergi,“ segir Hildur og
heldur áfram:
„Þar varð ég fyrir árás sem ég
hélt að myndi binda enda á líf
mitt. Hann réðst á mig fyrir fram-
an börnin. Hann kýldi mig alla og
sparkaði í mig og það blæddi úr
eyranu á mér á eftir.
Hann reif úr mér eyrnalokk
og var svo trylltur og reiður að
hann beyglaði eyrnalokkana með
handafli. Ég lá á gólfinu og hann
sparkaði og kýldi og krakkarnir
stóðu þarna rétt hjá. Sonur okkar
hljóp inn í vinnuherbergi og faldi
sig undir stól, enda bara fjögurra
ára og skelfingu lostinn og í áfalli
en Magnús hætti ekkert. Stelpurn-
ar okkar voru 11 og 14 ára. Það
er sárt til þess að vita að þær hafi
séð föður sinn fara svona með
mömmu þeirra. Á meðan ég lá
á gólfinu og horfði á hann berja
mig hugsaði ég að hann væri bú-
inn að gúgla hvernig hann ætti að
valda sem mestum skaða. Ég var
hrikalega aum í kringum maga-
svæðið og óttaðist að ég væri með
innvortis blæðingar. Þarna var ég
hrædd um að deyja, að ég fengi
aldrei að sjá börnin mín aftur.“
Kornið sem fyllti mælinn
Hvað varð til þess að þú fékkst al-
veg nóg?
„Við höfðum verið á Akureyri
og leigt hús og ætluðum að vera á
skíðum. Það átti að vera internet í
húsinu en svo var ekki. Svo fannst
Magnúsi allir veitingastaðir á
Akur eyri ömur legir og ekkert al-
mennilegt var hægt að kaupa í
matvörubúðum heldur til að elda.
Þá meina ég gæðakjöt og svona
gúrme mat. Það fannst Magnúsi
ómögulegt og eftir nokkra daga fór
hann til Reykjavíkur. Við vorum
bara fegin. Við ætluðum að vera
fram á sunnudag en á laugar-
dag hafði hann samband og vildi
að við kæmum heim. Við pökk-
uðum saman og héldum heim
á leið í trylltum stormi. Það var
Eurovision í sjónvarpinu og hann
vildi hafa fjölskylduna hjá sér.“
Hildur og börnin komust heim við
illan leik. Á móti þeim tók Magnús
og það geisaði stormur í hausnum
á honum.
„Hann var leiðinlegur yfir
Eurovision og svo um nóttina
barði hann mig illa. Þá hugsaði ég:
Þetta er í síðasta skipti sem hann
ber mig. Ég var margoft búin að
segja við hann: „Það kemur að
þeim tímapunkti að ég get ekki
meira og þá fer ég“.“ Þetta kvöld
brotnaði Hildur saman og lét for-
eldra sína vita að hún ætlaði loks
að yfirgefa Magnús.
Bréf til dætra „Ég flúði
upp á efri hæðina með ykk-
ur, hann elti og hótaði mér
öllu illu og endaði svo á að
beita mig ofbeldi, barði mig
meðal annars með belti. Þið
urðuð vitni að þessu, grétuð
og voruð hræddar og grát-
báðuð hann um að hætta.“
Leiðin heim
Hildur lá í rúminu og hvíslaði að
dóttur sinni. „Þegar við vöknum í
fyrramálið, farið þið í skólann og
við komum ekki heim aftur.“ Hún
treysti sér ekki til að fara þá um
kvöldið. Taldi hún öruggi síns og
barnanna vegna að best væri að
yfir gefa Magnús um morguninn
því hann var vanur að sofa til tvö
þrjú um daginn. Léttirinn yfir að
hafa tekið ákvörðunina var ólýsan-
legur.
„Hún lét okkur vita að hún
kæmi um morguninn þegar
Magnús væri sofandi,“ segir Þor-
steinn faðir Hildar. „Það voru
bestu fréttir sem við höfðum feng-
ið, sérstaklega fyrir konuna mína.“
Næstu vikur og mánuði reyndi
Magnús ítrekað að fá Hildi aftur
heim. Hildur bjó fyrsta mánuðinn
hjá foreldrum sínum. Magnús
hætti að drekka um tíma en hóf
neyslu á ný þegar hann áttaði sig
á að Hildur myndi standa föst á
sínu. Það rann upp fyrir honum að
sambandið var búið og fór Magn-
ús aftur að drekka. Í kjölfarið fékk
Hildur ótal ljót skilaboð en DV
hefur afrit af samskiptum Hildar
og Magnúsar sem staðfesta frá-
sögn hennar.
„Ég ákvað strax að svara ekki
skilaboðunum,“ segir Hildur.
„Hann hótaði handrukkurum
og Guð má vita hvað,“ segir Þor-
steinn. „Ég sef með golfkylfu
heima og sonur minn líka.
Ég hef kært ótal sinnum og
oft talað við lögregluna út af of-
beldinu. Í hvert sinn sem mér bár-
ust ný skilaboð fór ég með þau til
lögreglunnar,“ segir Hildur.
Hvað gerði lögreglan?
„Það hefur ekkert komið út úr
þessu, ekki neitt,“ segir Þorsteinn.
Þá sneri ég hann niður
„Hann hefur brotist inn hjá dóttur
okkar, hann hefur gert húsbrot hjá
annarri dóttur minni og reyndi að
keyra hana niður í tvígang,“ seg-
ir Þorsteinn og rifjar upp atvik frá
hausti 2016. „Fyrir það hefur hann
verið kærður. Þetta eru nokkur
dæmi af mörgum. Hann keyrði á
bílinn minn og niður tré í næsta
húsi. Hann var með son sinn í
bílnum og stoppaði úti á miðri
götu. Við reyndum að ná strákn-
um úr bílnum og hann var froðu-
fellandi af reiði og ætlaði að berja
Hildi,“ segir Þorsteinn. „Þá sneri
ég hann niður. Ég sagði við lög-
guna að ég ætlaði ekki að horfa
upp á hann berja hana. Hann væri
búinn að berja hana nóg. En auð-
vitað kærði Magnús mig fyrir að
brjóta gleraugun hans!“
Laufey, systir Hildar, lýsir þess-
um örlagaríka degi og greinir frá
því að hún hafði boðið yngri dóttur
Magnúsar og Hildar í mat. Stúlkan
hafði áður búið í nokkrar vikur hjá
Laufeyju og var það hugsað til að
hún gæti breytt um umhverfi. Var
Magnús að sögn Laufeyjar
ósáttur við að stúlkan væri á
heimili hennar.
„Hann tilkynnti að hann
væri kominn að sækja stelpuna.
Hann var froðufellandi svo
ég taldi rétt að hafa samband
við Hildi og maðurinn minn
hringdi í hana og pabba sem
óku undir eins hingað,“ segir
Laufey. Þorsteinn bætir við að
hús Laufeyjar sé í botnlanga
og tók hann þá ákvörðun um
að leggja þvert til að hindra að
Magnús kæmist burt.
„Hann hafði áður framið
húsbrot og ég ætlaði ekki að
láta hann sleppa enn einu sinni
áður en löggan kæmi á vettvang,“
segir Þorsteinn. Hildur bætir við:
„Ég vissi að hann myndi ekki þola
að vera lokaður inni, að hafa ekki
völdin og komast ekki burt. Son-
ur okkar var í bílnum hjá honum
og ég reyndi að ná honum út og
koma honum inn í skjól.“
DV hefur undir höndum upp-
töku sem tekin var þennan dag.
Þar má heyra Hildi hella sér yfir
Magnús. Segir Hildur að hún hafi
skyndilega öðlast kraft og loks
þorað að segja meiningu sína af
fullum þunga, eitthvað sem hún
hafði ekki þorað áður. Á upptök-
unni má heyra Hildi hrópa að
Magnús fái aldrei að berja hana
aftur, að reyna að kyrja hana. Beita
hana hrottalegu ofbeldi.
„Vá, hvað ég er ánægð með
mig þarna,“ segir Hildur og bros-
ir þar sem hún situr á móti blaða-
manni og hlustar á upptökuna frá
þessum örlagaríka degi. Síðan má
heyra Hildi á upptökunni bresta í
grát, en hrópa svo á ný.
Bréf til dætra „Hann
vissi nákvæmleg hvar hann
myndi hitta á mína veik-
ustu punkta og það eruð
þið börnin mín. Að hóta
því að ég myndi missa for-
ræðið yfir ykkur, að hann
myndi gera mig eignalausa,
að allir myndu trúa honum
og halda að ég væri veik á
geði og óhæf um að hugsa
um ykkur og þar fram eftir
götunum. Ég trúði virkilega
að hann væri svona máttug-
ur og að hann myndi standa
við orð sín.“
Ætlaði
að skíta
á grafir
skyld-
menna
barna
sinna
Magnús
sendir
barni sínu
skilaboð.
Skilaboð til Hildar Ein af mörgum skila-
boðum Magnúsar til Hildar.
Auga fyrir auga, tönn fyrir tönn
Magnús hyggur á hefnd.
Magnús ræðir við barn sitt Kallar
móðurina og fyrrverandi eiginkonu hóru.