Feykir - 26.11.2015, Blaðsíða 13

1 32 01 5
„Við hittumst hérna í hverri viku á miðvikudagskvöld-
um og það eru allir velkomnir,“ segir Sigrún Alda
Sighvats. Hún segir að það sé svipaður kjarnahópur sem
hefur komið þarna saman undanfarin fimm ár, á bilinu
tólf til fimmtán konur. „Við hittumst frá ágústlokum
til maíloka. Undanfarin fimm haust höfum við farið í
bústað yfir langa helgi. Þá erum við í náttfötunum, það er
prjónað og saumað, svo erum við með kokk sem eldar,“
segir Sigrún Alda og gjóir augunum til Ástu Ólafar
Jónsdóttur, sem situr henni við hlið – hinar hlægja. Þær
fara gjarnan saman í fleiri ferðir. „Við höfum svo endað
vorið á að fara saman í dagsferðir og út að borða, nú
síðast á Blönduós til að sauma í Vatnsdælurefilinn. Við
höfum líka stundum farið á Akureyri að kaupa „görn“,“
segir Helga Bergsdóttir. „Og skó,“ skýtur ein inn í.
Í prjónakaffinu miðla þær til hverrar annarrar.
Sigrún Alda segist ekki hafa prjónað áður fyrr
en hún saumaði og segir systur sína hafa séð um
prjónaskapinn. Svo dreif Jóhanna Birgisdóttir hana
með í Skaffó svo hún gæti keypt sér garn og tók hana
með sér í prjónakaffið. „Ég byrjaði að prjóna og hef
ekki stoppað síðan. Ég segi fyrir mig að ég er örugglega
búin að græða tíu ár, ég er búin að læra svo mikið af
hinum konunum. Svo er þetta er svo skemmtilegur
félagsskapur,“ segir hún og brosir.
Þá segja þær frá þeirri skemmtilegu hefð sem hefur
skapast fyrir því að bjóða félagsfræðanemum við
Háskóla Íslands, sem eru í starfsnámi hjá Svf. Skagafirði,
í prjónakaffið. „Það var fimmti neminn hjá okkur um
daginn. Ein af fyrstu nemunum sem við buðum hingað
var norsk og á meðan hún var hér prjónaði hún tvær
lopapeysur, eina á sig og hina á kærastann. Þetta er
orðinn kúrs í félagsfræði að koma í prjónakvöld,“ segir
Helga í gamansömum tón.
Þá segja þær einnig leyfilegt að halda framhjá
prjónunum í sérstökum verkefnum. „Þó þetta heiti
prjónakaffi þá er þetta ekki bundið við prjónaskap,“
segir Helga, á meðan sumar prjóna sitja aðrar við ýmsar
hannyrðir, s.s. hekl, útsaum og jafnvel flauelsskurð fyrir
faldbúningasaum. Þegar þær eru spurðar hvort fél-
agsskapurinn sé þeim mikils virði jánka allar. „Maður
hlakkar alltaf til og getur varla beðið eftir því að byrja
aftur á haustin. Miðvikudagskvöldin eru heilög kvöld –
þeim er ekki fórnað fyrir neitt,“ segja þær.
„Miðvikudagskvöldin eru heilög kvöld“
UMSJÓN
Berglind Þorsteinsdóttir
Kíkt í prjónakaffi í Húsi frítímans á Sauðárkróki
Konurnar sem hittast
í prjónakaffi í Húsi
frítímans á Sauðárkróki
voru að koma sér í aðventugírinn þegar
blaðamaður Feykis rak inn nefið á dögunum.
Þar var spjallað og hlegið á meðan verðandi
jólagjafir duttu af prjónunum, hver á eftir
annarri.
Bryndís Alfreðsdóttir saumaði út jóladúkana. Sigríður Ingólfsdóttir heklaði
stjörnuna og Guðrún Ingólfsdóttir prjónaði bjöllurnar. Ásta Ólöf Jónsdóttir
saumaði út snjókarlana og Eyrún Þorvaldsdóttir gerði vitann sem er
svokallað búsilla.
Jóhanna Birgisdóttir heklaði hjartardúkana og bútasaumskransinn.
Helga Bergsdóttir prjónaði jólakúlurnar og Herdís Þórðardóttir heklaði
jólasveinana og stafina sem voru enn í vinnslu.
Jóhanna Birgisdóttir var með jólasokka á prjónunum og Eyrún
Þorvaldsdóttir var að hekla kúruteppi, samsett úr 2500 dúllum, sem
gerðar eru úr 27 mismunandi litum af kambgarni. Bútasaumsjólasvein-
ana gerði Jóhanna Björnsdóttir og húfur og vettlinga prjónaði Bryndís
Alfreðsdóttir. Eitt parið gerði hún fyrir Rauða krossinn en hún prjónar
mikið af vettlingum fyrir RKÍ úr garnafgöngum.