Feykir - 26.11.2015, Blaðsíða 16

2 01 51 6
Úr sviðsljósinu í London til
sjávarsælunnar á Hvammstanga
VIÐTAL
Berglind Þorsteinsdóttir
Spjallað við hjónin Sigurð Líndal Þórisson, nýjan framkvæmdastjóra Selaseturs Íslands, og Gretu Clough leikbrúðuleikara
Undanfarna áratugi hefur líf hjónanna Sigurðar
Líndal Þórissonar og Gretu Clough snúist í
kringum leikhúsið í Lundúnarborg, þar sem
þau kynntust og felldu saman hugi. Þau hafa nú sagt skilið við ys
og þys borgarlífsins og sest að í hæglátu umhverfi Hvammstanga,
þar sem Sigurður hefur tekið að sér framkvæmdastjórn Selaseturs
Íslands. Greta mun áfram starfa við brúðuleikhús, í eigu þeirra hjóna,
en hún semur og setur á svið leikverk fyrir börn ásamt því að útbúa
leikbrúður. Blaðamaður Feykis hitti hjónin í Selasetrinu á fallegu
nóvembersíðdegi og fékk að heyra um fyrra líf þeirra í London,
flutninginn og hvernig þau horfa til framtíðar á Hvammstanga.
Sigurður frétti af lausri stöðu fram-
kvæmdastjóra við Selasetrið þegar hann
var staddur í brúðkaupi systur sinnar sl.
sumar. Þá var hann starfandi hjá Expedia
Inc., einu stærsta ferðaþjónustufyrirtæki
heims, og hafði nýlega verið synjað
um að flytja starfið með sér til Íslands,
þangað sem hjónin langaði að setjast að.
„Okkur var farið að langa hingað heim
og þegar ég frétti í brúðkaupsveislunni
að þetta starf væri laust setti ég mig í
samband við stjórnarformanninn. Ég
fór í viðtal á meðan ég var hér og var svo
boðið starfið,“ segir Sigurður aðspurður
um hvernig það atvikaðist að hann snéri
aftur á heimaslóðirnar.
Sigurður er fæddur 1. júní 1973,
uppalinn að Lækjamóti í Víðidal.
Foreldrar hans eru Elín Rannveig Líndal
og Þórir Ísólfsson. „Þau búa þar ennþá
og Ísólfur litli bróðir minn, með litlu
aðstöðuna sína að Sindrastöðum, og
hans fjölskylda. Svo býr þar líka Sonja
systir mín, dýralæknir, hennar maður
og þeirra sonur. Þannig að öll fjölskyldan
er á Lækjamóti og nú erum við flutt á
Hvammstanga,“ segir hann. Sigurður
fór að heiman 16 ára gamall, fyrst suður
til Reykjavíkur í framhaldsskóla og
síðar í leiklistarnám til Bretlands. Hann
segist nú búa í Húnaþingi vestra en að
hann hafi alist upp í Þorkelshólshreppi
í Víðidal og að mikið hafi breyst frá því
hann fór að heiman. Sigurður rifjar upp
uppvaxtarár sín að Lækjamóti, þar sem
foreldrar hans ráku meðalstórt bú með
blandaðan búskap. „Maður tók þátt í
öllum sveitastörfum. Ég man að ég var
alltaf látinn sækja eggin þegar ég var
fimm ára og var skíthræddur við han-
ann, örugglega eina skepnan sem ég hef
nokkurn tíma verið hræddur við á ævinni
var þessi hani,“ segir hann og hlær. Þá
minnist hann þess þegar krakkarnir á
bænum riðu berbakt fram að fermingu
til þess að öðlast gott jafnvægi á hestbaki.
„Það var uppeldislegt hjá pabba
svo við værum með gott
jafnvægi. Þannig að við vorum marga
klukkutíma á dag á hestbaki, upp um
holt og hæðir, að smala og fleira. Það
var enginn afsláttur með það, bara
berbakt og hjálmlaust, en í þá daga
var ekki nokkur maður með hjálm.“
Annað sem hann segir breytt er að nú
sé krökkum skutlað á fótboltaæfingar
á Hvammstanga en þegar hann var
strákur þá hafi ekki nokkrum manni
dottið það til hugar. „Mér þótti voðalega
gaman í fótbolta þegar ég var strákur.
Þegar ég fór á æfingar í Víðidalnum, sem
haldnar voru í um 4-5 km fjarlægð frá
Lækjamóti, þá ýmist skokkaði ég eða tók
traktorinn með aftaní vagni og pikkaði
nokkra stráka upp af bæjum í leiðinni.
Stundum fór ég ríðandi á æfingar, svo
sleppti ég bara hestinum á meðan ég lék
mér fótbolta,“ segir hann og hlær. „Það
datt aldrei nokkrum manni í hug að fara
keyra mér á fótboltaæfingu, ég er alls
ekki að kvarta yfir því en viðhorfin hafa
breyst,“ bætir hann við.
Listrænt frelsi í
leikhússtjórastarfinu
Árið 1995 hélt Sigurður til London
í leiklistarnám við Arts Educational
London School of Drama. Eftir útskrift
ílengdist hann í borginni og bætti
síðar við sig MA gráðu í listastefnu og
-stjórnun frá Birkbeck College. Þegar
hann greindist með sóríasis og sóragigt
fór hann að beina augum sínum að
leikstjórn í auknum mæli. „Það lá fyrir
að ég varð að endurhugsa þetta eitthvað,
ég myndi ekki geta verið á sviðinu
endalaust, þá fór ég að einblína meira á
leikstjórn.“ Sigurður tók að sér að stýra
svokölluðu jaðarleikhúsi sem var staðsett
fyrir ofan pöbb og tók 80 manns í sæti.
Hann segir þá reynslu góða og gall-
harðan skóli. „Maður segir að maður
hafi verið aðstoðarleikhússtjóri í þrjú
og hálft ár og það hljómar voða vel en
þetta var ekki þannig að maður sæti
inni á skrifstofu og horfði yfir veldið
sitt, heldur sá maður um allt og þreif
klósettin líka. En þarna hafði ég
2 11