Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.02.2018, Síða 16

VIÐTAL
16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4.2. 2018
M
exíkósku leikmennirnir í
knattspyrnuliði Þórs/KA á
Akureyri léku stórt hlutverk
í fyrrasumar, þegar liðið
varð Íslandsmeistari. Þær
voru þrjár, framherjinn Sandra Stephany May-
or Gutiérrez, miðjumaðurinn Natalia Gómez
Junco og varnarmaðurinn Bianca Sierra. Gomez
Junco er nú horfin á braut á vit nýrra ævintýra
en þær Stephany Mayor og Bianca eru mættar
„heim“ til Akureyrar á ný eftir verkefni með
landsliði Mexíkó og frí á hlýrri slóðum, fullar til-
hlökkunar fyrir komandi átök.
„Það er yndislegt að vera komnar aftur. Við
söknuðum Akureyrar og vina okkar hér, þótt við
værum bara nokkra mánuði í burtu,“ segir Bi-
anca þegar blaðamaður hitti þær stöllur að máli
í vikunni. Hún er skrafhreifnari en unnustan,
Stephany Mayor, sem lætur verkin frekar tala
inni á vellinum! Stephany er fædd og uppalin í
Mexíkó en Bianca, sem er af mexíkósku foreldri,
hins vegar í Bandaríkjunum og hefur búið þar
alla tíð.
Í fyrrasumar bjuggu þær í Hvíta húsinu, sem
þær kölluðu svo; hinum hvítmálaða Lundgarði
sem er gamalt býli á félagssvæði Þórs í Glerár-
hverfi og félagið hefur til umráða. Þaðan voru
þær fljótar á æfingar og í heimaleiki, enda að-
eins nokkurra metra leið! Nú dvelja þær stöllur
annars staðar en þaðan er heldur ekki langt á
völlinn. Þær segja reyndar aldrei langt að fara
og ekki taka langan tíma, hvert sem förinni er
heitið. Enda önnur aðallega búsett í Kaliforníu
og hin í Mexíkóborg, einni fjölmennustu borg
heims. „Hér er rólegt og gott og aldrei nein um-
ferð. Ekki umferð eins og við eigum að venjast,
að minnsta kosti. Stundum þurfum við að vísu að
bíða hér úti á horni, en varla nema eina mínútu í
mesta lagi!“
Íslenskur fótbolti góður
Eftir að Stephany og Bianca fóru frá Akureyri
síðastliðið haust sem Íslandsmeistarar hafa þær
verið á ferð og flugi. „Við vorum bæði í Kali-
forníu, þar sem ég bý, og heima hjá Fany í
Mexíkó og á ferðinni með landsliðinu. Það hefur
því verið nóg að gera og tíminn flogið.“
Bianca ólst upp í Livermore í Kaliforníu,
skammt frá San Francisco. Afi hennar og amma
ráku þar veitingastað á sínum tíma og fjöl-
skyldan hefur haslað sér enn frekari völl á þeim
vettvangi. Bianca stundaði nám við Auburn-
háskóla í Alabama þar sem hún útskrifaðist eftir
nám í íþrótta- og heilsufræði. Hún lék í fjögur ár
með liði Auburn í háskóladeildinni, síðan sem at-
vinnumaður með Washington Spirit og Boston
Breakers áður en hún fór til Noregs þar sem
hún lék í eitt ár áður en hún gekk til liðs við Þór/
KA. Hafði sumarið áður heimsótt Stephany og
kynnst bænum.
Stephany hefur hins vegar alla tíð búið í
Mexíkóborg. Þar býr stórfjölskylda hennar,
m.a. þrjár systur en hún er þeirra elst. Fany,
eins og hún er jafnan kölluð, var við nám í
þekktum háskóla, Universidad de las Amerícas í
Pueble og lék með skólaliðinu.
Þær álíta marga íslenska leikmenn mjög góða
og félagsliðin afar frambærileg. „Fany segist sjá
töluverða breytingu til hins betra á þessum
tveimur árum sem hún hefur spilað hér. Deildin
er mjög sterk og fullt af efnilegum stelpum. Við
erum hreinlega á því að einn góðan veðurdag
gæti íslenska deildin verið orðin ein sú sterkasta
í Evrópu.“
Síðasta sumar var ævintýri nánast frá upphafi
til enda og þær hlakka mikið til vertíðarinnar
sem hefst senn. „Við erum mjög spenntar. Það
er greinilegt að stelpurnar hafa verið duglegar
að æfa í vetur; okkur finnst þær enn sterkari en
í fyrra og við skynjum að allir eru ákveðnir í að
gera vel aftur í sumar. Þetta verður auðvitað
öðruvísi; enginn reiknaði með miklu frá okkur
þá, við hugsuðum bara um einn leik í einu og
stóðum uppi sem sigurvegarar. Nú verður
pressan meiri á okkur.“
Lið Þórs/KA fór í æfingaferð til Hollands í
fyrrasumar á meðan EM stóð yfir og meist-
araefnin fylgdust með leikjum íslenska liðsins.
Mexíkóarnir eru vanir því að liði Þórs/KA sé
sýndur mikill áhugi á Akureyri en þótti merki-
legt að verða vitni að þeim gífurlega stuðningi
sem landsliðið fékk á EM. Íslendingar flykktust
þangað sem kunnugt er.
„Það var stórkostlegt að sjá hve margir gerðu
sér ferð til að horfa á liðið spila og styðja við
bakið á leikmönnunum. Maður sér ekki oft
svona mikinn stuðning við kvennalandslið. Svo
var gaman að vera með stelpunum í Hollandi,
æfa af krafti á hverjum degi og skoða sig um.“
Þær voru á töluverðu flakki í vetur sem fyrr
segir. „Við fórum fyrst hvor til síns heima,
landsliðið hélt svo til Kína, þar sem við vorum í
þrjár vikur, því næst dvöldum við heima hjá
Fany í Mexíkó áður en landsliðið fór í hálfan
mánuð til Kosta Ríka,“ segir Bianca. Hún var
heima í Kaliforníu um jólin en Stephany í
Mexíkó. „Hún kom svo til mín og við fórum sam-
an til Íslands.“
Eitt af því sem þær segja standa upp úr dvöl-
inni ytra í vetur er för þeirra á jarðskjálftasvæð-
ið í Mexíkó, sem greint er frá hér til hliðar. „Allir
voru svo þakklátir. Hvar sem við komum vildi
fólk gefa okkur eitthvað fyrir að hjálpa því.
Kona sem seldi mexíkóskar kökur á einum stað,
önnur sem seldi melónur annars staðar; hún
sagði okkur að taka eins mikið með okkur og við
vildum. Við tókum það að sjálfsögðu ekki mál og
sögðumst vilja borga. Þetta var ótrúlegt; þarna
var fólk sem átti nánast ekki neitt en vildi gefa
okkur eitt og annað. Það var mjög gefandi að
geta aðstoðað fólk í vanda,“ segir Bianca.
Töluverður tími fór í landsliðsverkefni en ut-
an þess tíma hafa þær ekki æft fótbolta, frekar
en í fyrravetur. Hafa hins vegar verið þeim mun
duglegri í ræktinni.
„Við erum í crossfit og erum í fínu formi,“ seg-
ir Bianca. Þær greindu blaðamanni einmitt frá
því í fyrrasumar að helstu átrúnargóð þeirra í
crossfit væru íslensku hetjurnar þrjár; Annie
Mist, Sara Sigmundsdóttir og Katrín Davíðs-
dóttir. „Við komumst að því hvar þær æfa í
Reykjavík, borðum einmitt oft þar rétt hjá áður
en við keppum fyrir sunnan og gáðum stundum
hvort við sæjum þær nokkuð fara á eða af æf-
ingu! Það væri gaman að hitta þær. Íslands-
mótið í crossfit fer fram bráðum og okkur
dreymir um að komast til þess að horfa á þær
keppa innbyrðis!“
Alsælar á Akureyri
Stephany og Bianca kynntust þegar þær voru
valdar í landslið 20 ára og yngri fyrir heims-
meistaramótið árið 2010. Þær felldu fljótlega
hugi saman en ekki er langt síðan þær komu út
úr skápnum, eins og það er kallað.
Samkynhneigð á ekki sérstaklega upp á pall-
borðið heima í Mexíkó, þótt þær segi ástandið
fara batnandi hægt og sígandi. Töluverða at-
hygli vakti þegar þær greindu frá sambandi sínu
í viðtali við bandaríska dagblaðið New York
Times í fyrrasumar, m.a. það að fyrrverandi
þjálfari landsliðsins hefði ekki verið sérlega
ánægður með vinskapinn. „Við gætum í sjálfu
sér alveg búið saman í Mexíkó en þar eru samt
enn margir mjög á móti sambandi fólks af sama
kyni. Heima í Kaliforníu er þetta hins vegar
ekkert vandamál, hvað þá hér á Íslandi,“ segir
Bianca.
Hún kannast þó vel við andstöðu við samkyn-
hneigð í Bandaríkjunum. „Ég var við nám í Ala-
bama, í Biblíubeltinu,“ segir hún og þarf varla
að útskýra það nánar.
Ekki þarf að ræða lengi við þær tvær til að
skynja hve vel þeim líður á Akureyri. „Okkur
finnst við mjög heppnar að hafa kynnst þessum
sælureit,“ segja þær nánast í kór. „Við sökn-
uðum Akureyrar í vetur; rútínunnar í lífi okkar,
að vakna hér, borða saman morgunmat, fara í
ræktina í Bjargi eða á fótboltavöllinn í Boganum
fyrir hádegi, fara á kaffihús niðri í bæ, slappa af
hér heima og æfa svo með stelpunum undir
kvöld. Það er þægilegt að búa á Akureyri og fólk
er afslappað. Maður áttar sig best á því þegar
farið er í burt og dvalið annar staðar. Líka því
hve maturinn er góður og vatnið. Þegar ég kom
heim áttaði ég mig á því hve vatnið er ofboðslega
bragðgott hér!“ segir Bianca.
Þær hafa mjög gaman af því að elda og nefna
hve íslenskt hráefni er afbragðgsott. „Við erum
mjög hrifnar af íslenskum mat og borðum til
dæmis oft þorsk. Það eru ekki ýkjur að maður
finnur hreinlega mun á líkamanum eftir að hafa
verið hér í dálítinn tíma og bara borðað íslensk-
an mat.“
Svo nefna þær Brynjuísinn fræga. „Ég held
það sé uppáhaldsísinn minn í öllum heiminum,“
segir Bianca og hlær. „Stelpurnar í liðinu
kenndu okkar að borða Brynjuís. Við hrifumst
strax af honum og í fyrrasumar ákváðum við
snemma að gera vel við okkur eftir hvern sigur-
leik og fara í Brynju. Þær ferðir urðu dálítið
margar því við unnum flesta leikina.“
Þeim finnst fallegt á Íslandi, hafa skoðað sig
töluvert um og hyggjast gera það enn frekar á
næstu mánuðum. „Við keyrðum dálítið um í
fyrra. Fórum auðvitað að Mývatni, skoðuðum
Dettifoss og ýmislegt fleira.“
Fyrsta tilraun til að sjá Dettifoss fór ekki al-
veg eins og til stóð enda snjóþungt. „Það var
agalegt,“ segja þær og hlæja. „Við keyrðum
framhjá Húsavík en festum bílinn svo rækilega í
snjóskafli að það tók okkur tvo klukkutíma að
losa hann. Þetta var tilfinningaþrungin stund.
Það var grátið!“
Þær voru fjórar saman, Bianca, Stephany,
Natalia sem áður var nefnd, og Zanetha Wyne
sem lék með Þór/KA lungann úr sumrinu. „Við
skömmuðumst okkar svo mikið að ekki kom til
greina að hringja eftir hjálp. En okkur var orðið
rosalega kalt á höndunum þegar við náðum að
losa bílinn. Við höfum aldrei þorað að segja
nokkrum manni frá þessu áður …“
Þær sáu Dettifoss ekki fyrr en síðar, í sumar-
blíðu. Gerðu reyndar aðra tilraun strax eftir að
þær náðu að losa bílinn. Óku sem leið lá í gegn-
um Mývatnssveitina og austur en vegurinn nið-
ur að fossinum var þá lokaður. „Nú þekkjum við
orðið heimasíðu Vegagerðarinnar og getum
fylgst með færðinni!“
Spurðar um framtíðina segjast þær gjarnan
myndu vilja setja á stofn líkamsræktarstöð og
reka. „Við erum ekki ákveðnar hvar við munum
búa eftir að við hættum að spila fótbolta en okk-
ur líður dásamlega á Akureyri. Við gætum al-
veg hugsað okkur að setjast hér að og höfum
íhugað það.“
Heppnar að kynnast
þessum sælureit
Stephany Mayor Gutiérrez og Bianca Sierra eru alsælar norður undir heimskautsbaug þótt
ræturnar liggi sunnar á hnettinum – í Mexíkó og Kaliforníu. Þær eru leikmenn Íslandsmeistara-
liðs Þórs/KA í fótbolta, hlakka til sumarsins og segjast jafnvel vera að hugsa um að setjast að í
höfuðstað Norðurlands. Kunna vel við sig í rólegu umhverfi og finnst snjórinn frábær!
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Stephany Mayor sló í gegn þegar hún
kom til Þórs/KA 2016 en þessi frábæri
framherji sprakk út eins og falleg rós í
fyrra og var besti leikmaður Íslands-
mótsins, markadrottning og lagði að
auki upp flest mörk. Heimili þeirra
mexíkósku er prýtt ýmsum verðlauna-
gripum, m.a. gullskónum, Flugleiða-
horninu sem Stephany fékk sem besti
leikmaður Íslandsmótsins og nýjasta
gripinn fékk Fany á dögunum þegar
hún var kjörin íþróttakona ársins á
Akureyri. „Ég hafði ekki hugmynd um
þetta kjör. Við vorum beðnar að mæta
á athöfnina og svo var nafnið mitt
nefnt! Ég var ótrúlega ánægð. Þetta er
mikill heiður,“ segir Stephany.
Gulli hlaðin
Stephany, til vinstri, og Bianca með verð-
launin sem Stephany hefur sankað að sér.