Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.07.2018, Qupperneq 18

VIÐTAL
18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1.7. 2018
B
eatriz Soares Ladeira er fyrir-
myndarnemandi í alla staði en hún
fékk A í samræmdu prófi í ís-
lensku eftir að hafa búið á landinu
í rúmt eitt og hálft ár. Hún fékk
líka A í samræmdu prófi í stærðfræði og rað-
töluna 100 sem þýðir að enginn var hærri en
hún á landinu þó einhverjir geti hafa fengið
sömu einkunn. En hvernig er það hægt að fá
hæstu einkunn í umdeildu samræmdu prófi
sem kvartað hefur verið mikið undan eftir að
hafa verið svona stutt á Íslandi? Því getur
Beatriz hæglega svarað, á íslensku að sjálf-
sögðu, en fyrst; hvernig stendur á því að hún
og fjölskylda hennar fluttu til landsins frá
Brasilíu?
Aline, móðir hennar, verður fyrir svörum.
Hún er ekki eins góð í íslenskunni og dóttirin
en segist vera búin að læra heilmikið í málinu
eftir að hún fór að vinna í janúar og notast því
við ensku í bland við íslenskuna. Fjölskyldan
kom til landsins í tengslum við starfsemi kaþ-
ólsku kirkjunnar á Íslandi. „Þrjár fjölskyldur
komu á sama tíma hingað til lands til að
hjálpa,“ segir Aline en hinar fjölskyldurnar
tvær eru frá Ítalíu.
Hún útskýrir að valið að fara til Íslands sé
ekki þeirra heldur sé þeim úthlutað landi en
dregið er um áfangastað. „En við fáum síðan
auðvitað að ráða hvort við tökum þessu boði,“
segir Aline en úr varð að sjö manna fjöl-
skyldan flutti hingað í júlí 2016. Aline og mað-
ur hennar Gustavo eiga fimm börn, Beatriz,
sem er fimmtán ára, er elst en yngst er Julia,
tveggja ára. Þar á milli eru Pedro, Rafael og
Clara.
Ekkert um veturinn á netinu
En hvernig leist þeim á að fara til Íslands?
„Ég man þegar mamma mín sagði mér frá
þessu. Ísland? Hvar er það? Ég var alveg til í
að fara en hafði aldrei heyrt um Ísland áður.
Ég byrjaði að leita á netinu að upplýsingum og
sá að það væri miðnætursól þar,“ segir Beat-
riz.
„Og stundum bara rigning,“ leyfir blaða-
maður sér að skjóta að og vísar til tíðarinnar á
höfuðborgarsvæðinu að undanförnu.
„Og líka veturinn, það var ekkert um hann á
netinu,“ segir Aline og hlær.
Það var samt vel við hæfi að það var stund
milli stríða, sólardagur þegar blaðamaður hitti
mæðgurnar á hinu sólríka og blómlega kaffi-
húsi Flóru í Laugardalnum. Staðurinn hæfði
mæðgunum ákaflega vel en þær eins og flestir
orðnar þreyttar á sólarleysinu.
„Mér finnst mjög gaman að vera hér. Ég er
mjög hrifin af náttúrunni. Ég held að Guð hafi
valið rétta staðinn fyrir okkur. Það sem var
erfitt fyrir mig og ég held börnin líka er vet-
urinn. Út af myrkrinu, ekki út af kuldanum.
Kuldinn er ekki vandamálið en myrkrið er erf-
itt. Við höfum alltaf búið á sólríkum stöðum,“
segir Aline.
Góðar móttökur í Seljaskóla
„Það hefur verið tekið ótrúlega vel á móti okk-
ur hérna, ég bjóst ekki við því fyrirfram. Þegar
við komum hittum við svo margt indælt fólk,
sérstaklega í gegnum skólann,“ segir Aline en
fjögur af fimm börnum eru í Seljaskóla í
Reykjavík en sú yngsta bíður þess að komast
inn í leikskóla.
„Við erum mjög þakklát öllum í skólanum.
Ég er viss um að það hvað Beatriz gangi vel í
íslensku sé að stórum hluta skólanum að
þakka.“
Hvernig var fyrir þig, Beatriz, að byrja í ís-
lenskum skóla? „Í byrjun voru allir mjög al-
mennilegir og hjálpuðu mér mikið. Ég var í
sérstökum íslenskutímum. Ég gerði allt á ís-
lensku. Það var mjög erfitt því ég skildi eig-
inlega ekkert fyrst.“
Hún segist þó hafa byrjað á því að tala
ensku við vinkonur sínar en fannst eins og ef
hún talaði alltaf bara ensku myndi hún ekki
komast almennilega inn í hópinn. Hún fór svo
smám saman að tala meiri íslensku en fór síð-
an til frí til Brasilíu síðasta sumar. „Þá varð ég
hrædd um að ég myndi bara gleyma öllu. Þeg-
ar ég kom til baka sagði ég við sjálfa mig, ég
ætla bara að tala íslensku, enga ensku.“
Það plan virðist aldeilis hafa gengið upp. En
hvernig tókst henni að ganga svona vel á sam-
ræmda prófinu? „Það var æðislegt, ég gat
varla trúað þessu,“ segir Beatriz.
Hún segist hafa farið vel yfir námsefnið og
síðan tveimur dögum fyrir prófið hafi hún
sökkt sér algjörlega ofan í það og einbeitt sér
að föllum í íslensku. Hún segir það hafa verið
erfitt og að hún sé nú að ná betri tökum á þeim
í töluðu máli.
„Mér finnst málfræði skemmtileg og ég hef
gaman af því að skilja hvernig málið virkar.“
Mamma hennar segir að hún hafi skrifað
málfræði á litla gula miða sem hún hengdi upp
út um allt á heimilinu. „Það var allt gult,“ segir
hún og hlær.
Samdi lag um fornöfn
„Ég gerði lag fyrir óákveðin fornöfn og var til
dæmis að bursta tennur og syngja það um
leið,“ segir Beatriz, sem er greinilega frumleg
í lærdómsaðferðum sínum.
Ertu eitthvað í tónlist? „Nei, en mér finnst
gaman að tónlist en ég er að æfa ballett,“ segir
Beatriz, sem er í Klassíska listdansskólanum
og hefur æft frá þriggja ára aldri.
Hún er ánægð með skólann og segir að það
hjálpi að það sé eitt alþjóðlegt ballettmál,
franska. Nemendur og kennarar hafi líka verið
hjálplegir.
Hvað frábæran árangur í stærðfræði varðar
segist hún hafa fengið góða hjálp frá pabba
sínum sem er verkfræðingur.
„Pabbi minn er mjög góður í stærðfræði, í
Brasilíu var ég alltaf að spyrja hann um stærð-
fræði. Mér finnst stærðfræði skemmtileg.
Kannski ekki alveg öll stærðfræði, ekki rúm-
fræði, en ég hef til dæmis mjög gaman af al-
gebru. Það sem ég skildi ekki vel í tímum
spurði ég pabba minn um,“ segir Beatriz sem
þakkar árangur sinn í stærðfræði að stórum
hluta föður sínum.
Það er eitt að kunna námsefnið og annað að
koma því til skila í prófi. „Ég er alltaf ótrúlega
stressuð fyrir próf. Get varla sofið, vakna fyrr
en ég á að vakna því ég er að hugsa um að
mæta ekki seint. Þegar það eru svona 20 mín-
útur í próf verður mér kalt á höndum og ég
svitna og verður illt í maganum,“ segir Beatriz
en þrátt fyrir prófastressið gengur henni
svona vel og segist loks geta slakað á þegar
hún les prófið og sjái að hún kunni efnið sem
spurt er um.
Lærði ítölsku á Íslandi
Íslenska, enska og portúgalska eru ekki einu
tungumálin sem Beatriz talar. Hún talaði góða
þýsku en fjölskyldan bjó í Þýskalandi árin
2007-2008 en tungumálið er að miklu leyti
gleymt núna, að minnsta kosti í bili. En hún
lærði ekki aðeins íslensku heldur líka ítölsku
eftir að hún kom til landsins.
„Það komu tvær fjölskyldur frá Ítalíu hing-
að á sama tíma og við. Við ákváðum að læra
ítölsku til að geta talað við þær,“ segir Beatriz
en fjölskyldurnar eiga í miklum samskiptum
sín á milli. „Ég lærði ítölsku bara á því að tala
við þær og hlusta. Það hjálpar mér mjög mikið
að hlusta vel á hvað fólk segir, fylgjast með
hvað það gerir og hvaða orð það notar,“ segir
Beatriz.
„Öll börnin mín tala núna ítölsku. Þessi
yngsta sem er tveggja ára talar góða ítölsku en
núna er hún farin að tala íslensku. Ítalska er
fyrsta tungumálið sem þau lærðu á Íslandi en
þau lærðu hana mjög hratt, tók svona tvo mán-
uði. Síðan kom íslenskan,“ segir Aline.
Þær segja að tungumálið komi með því að
vera í skóla en yngsta dóttirin byrjar í leik-
skóla í ágúst og þá kemur tungumálið áreið-
anlega hratt.
„Ítalska er smá svipuð og portúgalska,“ seg-
ir Beatriz. „Mér finnst það fallegt tungumál og
mig langaði að læra það. Ég vildi líka læra ís-
lensku en það var bara aðeins erfiðara.“
Líf þeirra í Brasilíu var öðruvísi en það er á
Íslandi. Aline er læknir en starfar ekki sem
slíkur hér á landi.
„Ég kláraði námið 1999. Eftir það tók ég tvö
ár þar sem ég sérhæfði mig í heimilislækn-
ingum. Tíu fyrstu árin vann ég í háskóla-
sjúkrahúsinu og kenndi þar nemendum og sá
um sjúklinga. Eftir að ég eignaðist fjórða
barnið breytti ég til og fór að vinna á lækna-
stöð sem sérhæfði sig í sjúklingum með
áhættusjúkdóma eins og sykursýki og of háan
blóðþrýsting. Ég fylgdist með sjúklingum sem
þurftu á því að halda eins og þeim sem voru oft
inn og út úr spítalanum,“ segir hún en mark-
miðið var að fækka sjúkrahúsheimsóknum.
Starfið á læknastöðinni var hlutastarf en
það var of annasamt fyrir hana að vera í meira
en fullu starfi á háskólasjúkrahúsinu með
svona mörg börn. „Þegar ég kláraði vinnuna
fór ég að sækja krakkana í skólann. Þau fara
ekki ein í og úr skólanum í Brasilíu, það er ekki
hægt. Það er bara hættulegt. Ég var því með
þeim seinnipartinn og ég þurfti líka að skutla
þeim í ýmsar íþróttir,“ segir Aline.
„Þegar ég kom hingað vissi ég að það yrði
ekki auðvelt að fá vinnu sem læknir hér. Að fá
öll leyfi og líka út af tungumálinu. Ég veit ekki
enn hvernig þetta fer. Ég veit ekki hvernig er-
indi mínu verður tekið; ég er búin að þýða öll
skjölin mín og fara með til Embættis land-
læknis og núna er búið að senda þetta til há-
skólans sem er með þetta til meðferðar,“ segir
Aline sem segist bíða þolinmóð.
Vill hjálpa fólki
Hún byrjaði því í öðru starfi í janúar, hjá
Sjálfsbjörg í Hátúni 12. „Þar þurfa margir að-
Tími til að
læra og lifa
Hin brasilíska Beatriz Soares Ladeira fékk A, hæstu
einkunn, í samræmdu prófi í íslensku fyrr í vetur eftir að
hafa búið aðeins í eitt og hálft ár á Íslandi. Aline, móðir
hennar, er læknir en hefur ekki getað notað menntun
sína á Íslandi. Lífið er ólíkt því sem sjö manna fjölskyld-
an lifði í Brasilíu en hér hafa börnin meira frelsi.
Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is