Morgunblaðið - 30.08.2018, Qupperneq 51

UMRÆÐAN 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. ÁGÚST 2018
Eikjuvogur 29 - 104 Rvk.
s: 781-5100
Opið: Mán-fim: 12-18
fös: 12-16
HAUST
2018
Hvað sem menn
segja um herra Don-
ald Trump, forseta
Bandaríkjanna, þá
hefur hann komið
gegn ýmsum svoköll-
uðum „gildum“ og
þegar fram líða stund-
ir munu menn sjá að
voru brýnar aðgerðir.
Hér er verið að tala
um alla þessa milli-
ríkjasamninga sem
fært hafa heiminn saman í eitt stórt
viðskiptasvæði og tengt ríki, að
sumra áliti, svo sterkum böndum að
vart er lengur hægt að segja um
þjóðir að þær séu sjálfstæðar sem
þó sjálfstæðisbarátta ríkjanna mið-
aðist við að yrði.
Milliríkjasamningarnir í dag
skipta milljónum sem öll ríki heims
tengjast. Samningarnir gera þau
háð þessum viðskiptum. Bresti eitt-
hvað byrja mörg ríkjanna að stynja
vegna tekjumissis. Allir vita hvað
minni tekjur merkja. Ríkiskassinn
hefur úr minna að spila og fram-
kvæmdir á vegum hins opinbera
snerta hvert mannsbarn og gæti
svo farið að það lenti í basli með að
sinna grunnþjónustu þeirri sem lög
kveða á um og þegnarnir krefjast
að sé tiltæk.
Strangt til tekið er svona sam-
runi ekki góður vegna þess hann er
of áhættusamur ríkjum heims. Svo
fyrir utan það að vera endalaus
uppspretta þjóðernishyggju sem
reglulega rís í löndunum gegn
svona löguðu og við höfum fengið
að sjá og líka séð gegnum tíðina.
Allt vegna þess að fólk vill fá að
eiga sína eigin þjóð út af fyrir sig
en samningar hafa svolítið skekkt
og flækt málin þannig að sjálfstæði
allt er að verða æ meira orðin tóm.
Sumum finnst þetta góð þróun en
aðrir líta hana öðrum og alvarlegri
augum. Svona ástand hefur alla tíð
skapað bæði leyndan og ljósan nún-
ing inni í þessum ágætu sam-
félögum. Á endanum mun fólk rísa
gegn þeim og hefur margoft risið
upp til að hrista af sér ok og fá
þjóðina sína til baka og er það til-
gangur fólks sem fer út á göturnar
með kröfuspjöldin. Samningar sem
voru eitt sinn gerðir
og þóttu þá góðir
missa marks og verða
þjóðinni ekki eins hag-
felldir og til að byrja
með og í sumum til-
vikum bein byrði.
Vara sem seldist
breytir um ásjónu og
minna fæst í arð af
henni. Að endingu lok-
ar framleiðslueiningin
vegna rekstrarerf-
iðleika, kannski af
þeirri ástæðu að landið
er komið með yfirfljót-
andi innflutning sem er við að berja
reksturinn af sér. Við það missir
fullfrískt fólk starfið og fer á at-
vinnuleysisskrá. Og til verður stétt
manna sem aldrei hefur fengið fast
starf og er partur af kerfinu í dag
og jafnvel hluti áætlunarinnar sem
menn miða orðið við.
Hvað segir ekki Biblían:
1Mósebók 3.17-19. „Við Adam
sagði hann: „Vegna þess að þú
hlýddir röddu konu þinnar og ást af
trénu sem ég bannaði þér að eta af,
þá sé akurlendið bölvað þín vegna.
Með erfiði skaltu hafa viðurværi af
því alla þína ævidaga. Þyrna og
þistla skal landið gefa af sér og þú
skalt lifa á grösum merkurinnar. Í
sveita þíns andlits skaltu brauðs
þíns neyta þar til þú hverfur aftur
til jarðarinnar því af henni ertu
tekinn. Því að mold ert þú og til
moldar skaltu aftur hverfa.““ –
Hér sjáum við bein fyrirmæli
Guðs um að hvert og eitt okkar
skuli starfa með höndum sínum.
Ríkjanna er að skaffa fólkinu skil-
yrði.
Allt svolítið laust í reipunum og
minnsta tilslökun hreyfir við efna-
hag fólks sem með tímanum rís
upp.
Þetta er eitt af því sem herra
Trump lagði upp með í sinni kosn-
ingabaráttu. Hann veit að rekstur
heima fyrir hefur átt á brattann að
sækja vegna innflutnings og vill
mæta honum með skattlagningu
sem hækkar verð þess innflutta.
Auðvitað til að hagur innlendu
framleiðslunnar vænkist. Ríki sem
við á fá á sig þessa hækkun og eru
eðlilega óhress með framvinduna. Í
hönd fer líklega viðskiptastríð þjóð-
anna sem enginn svo sem veit enn
hvernig muni fara og líklegt að Ís-
lendingar muni að einhverju leyti
súpa af seyðið.
Einnig hefur herra Trump komið
svolítið gegn þessu þriðja afli sem
við vitum að eru fjölmiðlarnir, sem
sumir víla ekki fyrir sér að ata
mann og annan auri sé því að
skipta og komast upp með verk sitt
svo til afskiptalaust, en hann með
framkomu sinni og talsmáta hefur
svolítið náð að binda hendurnar á.
Fjölmiðlar hafa orðið of mikil völd
og eru meira leiðandi en ætti að
vera. Fjölmiðill með réttum for-
merkjum segir okkur umbúða-
lausar fréttir. Sterk bein þarf í að
reka og stýra fjölmiðli.
Íslendingar þekkja sjálfir afl inn-
flutnings hjá sér. Hversu mörgum
verksmiðjum í þessu landi hefur
ekki verið lokað vegna þess að þær
standast ekki samkeppnina, hvorki
í gæðum né í verði? Og hvar væri
íslenski landbúnaðurinn á vegi
staddur kæmi ekki til verndar-
stefna stjórnvalda? Hann væri
hættur fyrir áratugum. Við sjáum
að þetta fyrirkomulag er ekki kom-
ið til að vera. Annað af þessu hlýtur
því að vera í pípunum:
Opinberunarbókin. 21.1-3. „Og ég
sá nýjan himin og nýja jörð því að
hinn fyrri himinn og hin fyrri jörð
voru horfin og hafið var ekki fram-
ar til. Og ég sá borgina helgu, nýja
Jerúsalem, stíga niður af himni frá
Guði, búna sem brúði er skartar
fyrir manni sínum. Og ég heyrði
raust mikla frá hásætinu er sagði:
„Sjá, tjaldbúð Guðs er meðal mann-
anna og hann mun búa hjá þeim og
þeir munu vera fólk hans og Guð
sjálfur mun vera hjá þeim, Guð
þeirra.““
Eftir Konráð Rúnar
Friðfinnsson »Milliríkjasamning-
arnir skipta millj-
ónum sem öll ríki heims
tengjast og stunda
verslun gegnum. Samn-
ingarnir gera þau háð
þessum viðskiptum.
Konráð Rúnar
Friðfinnsson
Höfundur starfar í kirkju og alls-
konar tengdu kirkjunni.
Viðskiptasamningar ríkjanna
Það er kunnara en
frá þurfi að segja að
mikil spjöll eru unnin
á miðborg Reykjavík-
ur nú um stundir –
sum spjöll helgispjöll
sbr. spjöllin á Vík-
urkirkjugarði. Stór-
hýsi rísa á lóðar-
bleðlum og bera
smágerð nágrannahús
ofurliði. Og þó skrif-
aði Hjörleifur Stef-
ánsson svo skynsamlega bók um
anda Reykjavíkur og lofsöng hið
smágerða. Hann hefði getað sparað
sér það ómak. Í götunni minni, lít-
illi götu nálægt miðbænum, var
reist tveggja hæða hús með risi og
kjallara, þar sem áður stóð lítið ein-
lyft bárujárnsklætt timburhús í
góðri sátt við húsið á baklóðinni,
sem er einlyft hús með kjallara.
Næsta hús fyrir neðan er einlyft
hús með kjallara og risi, en húsið
fyrir ofan þrjár hæðir. Við það hús
var hæð nýja hússins miðuð, þrátt
fyrir að eðlilegt hefði verið að taka
mið af bakhúsinu á sömu lóð, þar
sem nú nýtur ekki sólar. Réttur
eigenda þess húss er fyrir borð
borinn og virðist eignaréttur hins
nýja húsbyggjanda vega margfalt á
við rétt þeirra, sem fyrir eru, þrátt
fyrir að eldri húseigendur við göt-
una séu búnir fyrir að borga allar
veitur og lagnir, malbik og gang-
stéttir. Svona gengur gengisfelling
húseigna í miðbænum fyrir sig – og
nefnist þétting byggðar. Við sitjum
greinilega ekki við sama borð og
skipulagsyfirvöld, sem veita bygg-
ingarleyfi, gæta hvorki meðalhófs
né sanngirni. Með réttu lagi hefði
þetta nýja hús átt að vera kjallari,
hæð og ris – þá hefðum við ná-
grannarnir vel við unað.
Í þessu bæjarfélagi eru tvenns
konar vargar, brennuvargar og
byggingarvargar, og eru þeir síð-
arnefndu sýnu verri og beita fyrir
sig ofbeldi peninganna. Hvergi á
byggðu bóli myndi það
líðast að byggt sé for-
ljótt háhýsi út í miðja
götu eins og gerðist við
Frakkastíg og loka
með því útsýni á Sól-
farið, hafið og Esjuna.
Borgarbúar eiga vígt
um slíka handarbaka-
vinnu af hálfu bygging-
aryfirvalda. Nýja
borgaskipulagið er
greinilega skraddara-
sniðið að þörfum hinna
byggingarglöðu pen-
ingamanna eins og Friðrik Ólafs-
son, skákmeistari og fyrrverandi
skrifstofustjóri Alþingis, segir í
grein sinni í Morgunblaðinu 16. júní
2018. Í svipaðan streng tekur
Sturla Böðvarsson, fyrrverandi for-
seti Alþingis, í grein sinni í Morg-
unblaðinu 14. ágúst síðastliðinn, þar
sem hann gerir virðingarleysi hót-
elbyggjenda við Austurvöll og virð-
ingarleysi þeirra við framliðna
Reykvíkinga í Víkurkirkjugarði að
umræðuefni. Ef ekki er hlustað á
þessa mætu menn, hvað má sín þá
kvak einnar konu í Austurbænum?
Að réttu lagi ættu borgarstjóri
og borgarfulltrúar að taka sig sam-
an í andlitinu, endurskoða þetta
lánlausa deiliskipulag og endur-
skoða og afturkalla ógæfulegar
byggingarleyfisveitingar. En þess
er lítil von, því borgarstjórinn á við
heilsuleysi að stríða og sumir
borgarfulltrúar hafa öðrum og afar
einkennilegum hnöppum að hneppa,
sem er að ulla framan í samstarfs-
menn sína.
Eignarréttur á
villigötum
Eftir Vilborgu Auði
Ísleifsdóttur
Vilborg Auður
Ísleifsdóttir
» Að réttu lagi ættu
borgarstjóri og
borgarfulltrúar að taka
sig saman í andlitinu,
endurskoða þetta lán-
lausa deiliskipulag.
Höfundur er sagnfræðingur.
Það er ekki hægt að segja með sanni
að friðvænlegt hafi verið í borgar-
stjórn eftir að kosið var til hennar í
vor. Embættismenn borgarinnar
eru að sussa á einstaka borgarfull-
trúa sem þeim virðist ekki vera
nægjanlega fylgispakir meirihlut-
anum. Einn borgarfulltrúi meiri-
hlutans tók upp á því að ulla á einn
borgarfulltrúa minnihlutans. Svona
lagað er ekki sæmandi borgarfull-
trúa. Meirihlutanum í borgarstjórn
væri nær að taka á fjármálum borg-
arinnar sem eru í ólestri og stöðva
stöðuga skuldasöfnun fremur en að
troða illsakir við borgarfulltrúa
minnihlutans. Ekki veitir af að
greiða niður skuldir borgarinnar.
Minna má á að kosnaður við rekstur
skrifstofu borgarstjóra á síðasta ári
var 800 milljónir. Finnst fólki þetta
eðlilegt?
Sigurður Guðjón Haraldsson.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Ófriður í borgarstjórn
Morgunblaðið/Ómar
Ráðhúsið í Reykjavík.
ÞÚ FINNUR ALLT Á FINNA.IS
VEISTU UM GÓÐAN
RAFVIRKJA?