Morgunblaðið - 30.08.2018, Blaðsíða 59

MINNINGAR 59
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. ÁGÚST 2018
✝ Hinrik Sigfús-son fæddist í
Vogum í Mývatns-
sveit 26. nóvember
1922. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á
Húsavík 22. ágúst
2018.
Foreldrar Hin-
riks voru Finnur
Sigfús Hallgríms-
son, bóndi og org-
anisti, f. 11. ágúst
1883, d. 14. júlí 1966, og Sólveig
Stefánsdóttir húsmóðir, f. 25.
september 1891, d. 10. desem-
ber 1967. Systkini hans voru
Ólöf, Bára, Stefán, Ásdís, Val-
gerður, Erna, Jón Árni og Krist-
ín. Jón Árni og Kristín lifa bróð-
ur sinn.
Hinrik kvæntist 4. september
1960 Sigríði Guðmundsdóttur, f.
23. september 1937. Börn þeirra
eru: 1) Marta Aðalheiður, gift
dóttur, dóttir þeirra Þórveig
Björg, 3b) Nanna og 3c) Stefán
Örn. 4) Gunnhildur gift Sigur-
birni Árna Arngrímssyni, börn
þeirra 4a) Guðmundur Gígjar,
4b) Arney Dagmar og 4c) Hinrik
Freyr.
Hinrik ólst upp í Vogum í Mý-
vatnssveit og bjó þar alla tíð fyr-
ir utan einn vetur í vinnu í
Reykjavík og tvo vetur sem
hann var við nám í Héraðsskól-
ann á Laugum. Hinrik tók virk-
an þátt í bústörfum á heimilinu,
stofnaði félagsbú með föður sín-
um og bróður og stundaði bú-
skap alla tíð. Hann vann einnig
sem vörubílstjóri, aðallega við
lagningu vega víða um héraðið.
Hinrik tók þátt í ýmsum félags-
störfum, var m.a. formaður
Kiwanisklúbbs Mývatnssveitar,
söng í kirkjukór og karlakór og
var liðtækur í knattspyrnu langt
fram eftir aldri.
Útför Hinriks fer fram frá
Reykjahlíðarkirkju í dag, 30.
ágúst 2018, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Guðjóni Eyjólfs-
syni, börn þeirra:
1a) Eyjólfur, maki
Petrea Kaðlín Sig-
mundsdóttir, 1b)
Sigríður, maki
Dagur Sævarsson,
1c) Kristín, 1d) Sól-
veig og 1e) Hinrik.
2) Jón Ingi, kvænt-
ur Hrafnhildi
Geirsdóttur, börn
þeirra: 2a) Hinrik
Geir, maki Aðalheiður Björg
Halldórsdóttir, börn þeirra:
Halldór Ingi og Hrafnhildur
Huld, 2b) Þórhallur Ingi, kvænt-
ur Huldu Hrund Sigmunds-
dóttur, dætur þeirra: Annalísa
Rún og Sunna Dís, og 2c) Björg
Lilja, maki Hörður Hermanns-
son, sonur þeirra Hermann Ingi.
3) Sólveig Erla, gift Kristjáni
Stefánssyni, börn þeirra: 3a)
Einar Örn, kvæntur Ástu Gísla-
Með djúpri virðingu og þökk
viljum við systkinin minnast móð-
urbróður okkar, Hinriks Sigfús-
sonar.
Hinrik var næsti nágranni okk-
ar og mikill samgangur milli
heimilanna. Mikil vinátta ríkti
milli þeirra systkinanna Hinriks
og mömmu alla tíð og Hinrik telj-
um við einnig hafa verið einn
besta vin pabba gegnum tíðina.
Þegar þeir voru báðir upp á sitt
besta kom Hinrik oft að kvöldlagi
suður í Stuðla til að spjalla um
pólitík og önnur þjóðþrifamál og
var þá hávaðinn oft ógurlegur.
Hann var þó ekki merki um
ósætti, þvert á móti voru þeir
mágarnir innilega sammála. Nú
munu þeir blessaðir geta tekið
upp þráðinn á ný.
Elstu systkinin eiga minningar
frá þeim tíma þegar báðar fjöl-
skyldur bjuggu undir sama þaki í
Vogum III. Hinrik Árni er
skírður í höfuðið á Hinriki og
minnist hans sem fyrirmyndar og
í raun sem föðurímyndar allt þar
til pabbi hætti á sjónum og hóf
störf við Léttsteypuna.
Hinrik var glæsimenni þegar
hann var upp á sitt besta, fallega
eygður með hátt enni og liðað hár.
Hann var íþróttamaður og mikill
garpur á yngri árum og tók virk-
an þátt í íþróttakeppnum á veg-
um Ungmennafélagsins. Þegar
kraftarnir þrutu hafði hann enn
yndi af að horfa á boltann í sjón-
varpinu.
Ævistarf Hinriks var að vera
fjárbóndi í Vogum. Samtímis því
nýtti hann ýmis atvinnutækifæri
önnur. Hann var einn af stofnend-
um Léttsteypunnar 1963, átti
vörubíl og keyrði bæði möl og
steypueiningar um allt Norður-
og Austurland. Hann var góður
bóndi og mikill ræktunarmaður
sauðfjár. Þá var hann bæði nýj-
ungagjarn og framfarasinni. Allt-
af leitandi og skoðandi það sem
betur mætti fara til að létta störf-
in við búskapinn. Hann var hagur
mjög og smíðaði nánast allt sem
þurfti til búsins. Þegar heyinu var
blásið í hlöðuna keypti hann
„seglhólk“ til að hægt væri að
blása heyinu í öll horn hlöðunnar.
Þá þurfti ekki að moka til í hlöð-
unni. Þegar rakað var saman á
túnunum ýtti hann öllu heyinu inn
á miðja sléttuna til að ekki þyrfti
að raka dreifar eftir garða um allt
tún. Þegar baggarnir komu til
sögunnar smíðaði hann færiband
í hlöðuna og var böggunum velt af
bandinu þar sem þeir áttu að fara.
Það þurfti því ekki að bera þá eða
kasta langar leiðir. Þegar rúllurn-
ar komu smíðaði hann flutnings-
kerfi yfir garðana sem gjafakass-
inn rann eftir. Það þurfti því ekki
að fara með hneppi fram garðann
heldur var mokað beint í gjafa-
kassann. Kassinn var á vigt og
þannig gefið rétt magn af heyi.
Ýmsar endurbætur gerði hann
líka á fjárhúsunum, braut niður
garða og setti fóðurgang inn við
hlöðuna til að hægt væri að taka
fé frá fleiri hliðum í fjárhúsin. Í
dag hefði slíkur maður farið í
verkfræði og getið sér gott orð
sem frumkvöðull og uppfinninga-
maður.
Slík tækifæri buðust honum
ekki. Eftir stendur að Hinrik
ávaxtaði sitt pund vel og vann af
leikni og ábyrgð úr þeim kostum
sem honum stóðu til boða.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Hinriki hans góða lífsverk.
Siggu og allri fjölskyldunni vott-
um við samúð og biðjum góðan
Guð að styrkja þau í sorginni. Guð
blessi minningu Hinriks Sigfús-
sonar.
Fyrir hönd systkinanna í
Stuðlum,
Hinrik Árni Bóasson.
Enn einn höfðinginn er fallinn í
valinn. Elsku Hinrik minn,
frændi og vinur. Ég ólst upp við
hlið hans. Hann var stór, sterkur
og alltaf hlýr og góður við mig frá
því ég var lítil stúlka hjá afa og
ömmu. Við frændsystkinin, Hin-
rik Árni og ég, kepptumst um að
ná sæti á bekknum við hlið hans
við eldhúsborðið. Ég var eldri og
frekari og vann oftast.
Hinrik gat verið hrjúfur á yf-
irborðinu og hafði hátt, en undir
sló hlýtt hjarta. Það þurfti nú
stundum að hækka sig og lesa yfir
krakkaskaranum í Vogum á
sumrin. Svo sannarlega vorum
við engin englabörn. Við höfum
oft skemmt okkur við að rifja það
upp. Okkur fannst þessi hávaði al-
veg ástæðulaus. Allt eru þetta
samt góðar minningar.
Hinrik kynntist ungri, fallegri
stúlku sem var að vinna úti í hót-
eli. Brúðkaupið var uppi á gömlu
stofu í Vogum og var ævintýri lík-
ast. Sigga var á grænum kjól, svo
ung og sæt. Veislan heima í Vog-
um. Brúðartertan var á nokkrum
hæðum og skreytt með rauðu
jarðarberi efst.
Við Pétur höfum notið gest-
risni Hinriks og Siggu í gegnum
tíðina með börn okkar og barna-
börn og ekki í kot vísað. Alltaf
tekið á móti okkur með sömu
hjartahlýjunni. Þeir Pétur horfðu
saman á fótboltann og Hinrik var
með ensku liðin öll á hreinu. Nú
seinni árin heilsaði hann mér allt-
af með sömu kveðjunni, hækkaði
róminn og sagði: „Það er mikið að
þú kemur.“ Þetta þótti mér vænt
um, því að ég fann að þessu fylgdi
hlýja og væntumþykja.
Ég kveð Hinrik frænda minn
með virðingu og þakklæti. Guð
blessi minningu hans.
Hjartans kveðja til ykkar allra,
elsku Sigga og frændsystkin mín.
Sólveig Ólöf Jónsdóttir.
Hinrik Sigfússon
✝ KristbjörgSveinsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. nóvember 1950.
Hún lést 18. júlí
2018.
Foreldrar Krist-
bjargar voru Val-
gerður Kristjáns-
dóttir frá Skoruvík
á Langanesi, f. 2.
mars 1918, d. 27.
sept. 1988, og
Sveinn Gestur Guðmundsson, f.
2. ágúst 1926, d. 1. júní 2003.
Kristbjörg var elst systkina
sinna, þau eru Guðmundur Rún-
ar Sveinsson, f. 14. apríl 1952.
f. 3. nóvember 1932. Börn Kiddu
eru Valgeir, Sóley, Kristjana og
Sunna. Valgeir á tvö börn, þá
Gabríel og Kristján. Sóley á Óð-
in, Katrínu, Jón Viðar og Ingi-
berg. Eiginmaður Sóleyjar er
Sigurbjörn Hilmarsson.
Kristjana á Kristbjörgu,
Brynjar og Eddu Marín, eigin-
maður Kristjönu er Árni Hörður
Ragnarsson. Sunna á Guðnýju og
Jón Óskar, eiginmaður Sunnu er
Guðni Yngvason.
Kristbjörg hóf skólagöngu
sína í Laugarnesskóla árið 1957
og lauk gagnfræðaprófi árið
1966. Eftir skóla lágu leiðir
Kiddu út í lífið.
Hún vann mikið og fór á ver-
tíðir út á land.
Áhugamál hennar voru veiði
og ferðalög og uppi í Borgarfirði
áttu þau hjón sumarhús.
Útför hennar fór fram 27. júlí
2018.
Kristján Helgi
Sveinsson, f. 18. feb.
1958, d. 20. ágúst
1981. María Sveins-
dóttir, f. 22. sept.
1959. Kristbjörg átti
tvö hálfsystkini, þau
Kristínu Sveinsdótt-
ur og Sævar Þór
Sveinsson.
Kristbjörg, eða
Kidda, giftist núver-
andi eiginmanni sín-
um Guðna Óskari Jensen, árið
1990. Guðni er sonur þeirra
Líneyjar Huldu Gestsdóttur, f.
3. nóvember 1935, d. 19. júlí
1998, og Hálfdánar Inga Jensen,
Þú ákvaðst að eignast mig,
ákvaðst að gefa mér líf, líf sem
varð að stórri fjölskyldu, miklu
stærri en þú elsku mamma gast
gert þér í hugarlund, ég gaf þér
til baka þrjá gullfallega drengi,
eina dásamlega dóttur, tvö
barnabarnabörn og dásamlegan
tengdason sem að þú elskaðir og
varð mikill og góður vinur þinn
allt til enda.
Þitt líf var okkar líf og fyrir
það verð ég ávallt þakklát. Fyrir
mér ert þú og varst alltaf hetjan
mín sem áttir ekki að fara strax.
Ég var engan veginn tilbúin fyr-
ir það, ég átti eftir að segja þér
svo margt og sýna þér svo
margt t.d. hvað ég elskaði þig
mikið og hvað ég met þig mikið,
hugrekkið og sanngirnina sem
þú syndir öllum alltaf og hjarta-
lagið þitt.
En ég fékk ekki tækifæri til
þess elsku mamma mín því að
góður Guð ákvað að kalla þig til
sín, hann gerði mistök, tók fal-
legasta og sterkasta engilinn
minn og gerði hann að sínum.
Og nú sitt ég hér ein á kaffi-
húsi úti á Gran Canaria og er að
skrifa minningargrein um þig,
sem á engan veginn við því það
ert þú sem átt að sitja hér með
mér í fallega kjólnum þínum,
sem að þú varst ný búin að
kaupa fyrir þessa ferð ... ekki ég
ein og þú þar sem þú ert, en ég
trúi því að þú ert hjá fjölskyld-
unni þinni því að við söknum þín
svo sárt og innilega.
Aðeins góður Guð og við vit-
um hvað þú varst mikilvæg í
okkar lífi. Aldrei nein vandamál
en oft svo mörg, en þú gerðir
bara lítið úr þeim og tókst bara
á við þau, reddaðir þessu bara
einhvern veginn alltaf, þú varst
og ert stoðin, styttan og límið
sem að hélt þessu öllu saman.
Elsku mamma mín, hvernig á
ég að geta endað þessi skrif?
Mig langar að skrifa svo margt
til þín sem ég gat ekki sagt, ég
fékk ekki einu sinni að kveðja
þig en það huggar mig svo mikið
að mín síðustu orð til þín voru
ég elska þig og þín til baka voru
sömuleiðis elskan mín, eins og
við enduðum alltaf okkar samtal.
En núna þarf ég bara að bíða
þangað til minn tími kemur. Ég
veit að þú verður það fyrsta og
fallegasta sem tekur á móti mér,
ég segi ekki bless því það er svo
endanlegt - frekar sjáumst þá,
eins og alltaf tókstu vel á móti
okkur fjölskyldunni, þegar við
komum þreytt frá Eyjum sitj-
andi við eldhúsborðið, með kossi,
knúsi og mömmulykt.
Ég vildi óska þess að ég væri
eins og þú - svona sterk og göf-
ug manneskja, en sennilega
kemst ég ekki mikið nær því að
líkjast neinni manneskju þar
sem ég er búin til af þér.
Ég elska þig og sakna þín fal-
legi engillinn minn.
Þín dóttir,
Sóley María Hafsteinsdóttir.
Þann 18. júlí fékk ég þær
sorglegu fréttir að tengdamóðir
mín væri látin langt fyrir aldur
fram, þessi fregn gerði mig
hljóðan og engin orð fá lýst þeim
tilfinningum sem koma til
manns á svona stundu. Kiddu,
eins og hún var alltaf kölluð,
kynntist ég þegar leiðir okkar
Sóleyjar lágu saman, í fyrstu
held ég að henni hafi ekki litist
mikið á mig en fljótlega urðum
við góðir vinir allt til enda.
Kidda var stjórnsöm kona en
hjartalagið göfugt og gott enda
fór engin bónleiður frá henni og
nutu sumir góðs af því og gera
enn. Mjög gott var að koma til
hennar meðan hún var á lífi og
fá að dvelja hjá henni og hlæja
með henni þegar við fjölskyldan
komum frá Vestmannaeyjum og
alltaf væri eins og kóngurinn frá
Krít væri kominn og mikið
spjallað.
En nú ertu farin, elskan mín,
á vonandi miklu betri stað, megi
Guð geyma þig í faðmi sínum
þangað til við hittumst aftur, en
hugur minn og hjarta er hjá fjöl-
skyldunni þinni á þessum erf-
iðum tímum.
Hinsta kveðja, þinn tengda-
sonur
Sigurbjörn Hilmarsson.
Kristbjörg
Sveinsdótir
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Lúðrasveitin Svanur kveður í
dag einn af heiðursfélögum sín-
um, Jón Sigurðsson trompetleik-
ara, hinstu kveðju. Sjaldan hafa
þær ljóðlínur, sem hér fara á
undan, átt betur við. Félagar
sveitarinnar eiga eftir að sakna
þess að sjá andlit Jóns í áheyr-
endahópnum á tónleikum Svans-
ins en við munum halda áfram
að spila eitthvað létt og ærsla-
fullt á tónleikum okkar til að
heiðra minningu hans.
Jón Sigurðsson var stjórnandi
Jón Sigurðsson
✝ Jón Sigurðssonfæddist 16.
mars 1927. Hann
lést 16. ágúst 2018.
Útför Jóns fór
fram 29. ágúst
2018.
Svansins um tíu ára
skeið á árunum
1964-1974 og náði
því besta fram í
sveitinni með sínu
hægláta viðmóti og
ábendingum. Hann
stóð fyrir ýmsum
nýjungum í starfi
sveitarinnar og tók
hún stórstígum
framförum undir
hans stjórn með
nýjum félögum og krefjandi
verkefnum. Auk þess kenndi
Jón mörgum af trompet-
leikurum Svansins í gegnum ár-
in, meðal annars undirrituðum.
Mér eru minnisstæðar margar
kennslustundir í Tónó í Skip-
holtinu þar sem að Jón deildi
kunnáttu sinni og reynslu af
festu og ljúfmennsku, einstakur
kennari.
Lúðrasveitin Svanur kveður
fallinn félaga með trega og
sendir öllum aðstandendum
Jóns Sigurðssonar hlýjar sam-
úðarkveðjur.
Snorri Valsson,
formaður Svansins.
Hallgrímur föð-
urbróðir minn varð
gamall maður,
vantaði aðeins
nokkra mánuði í 100 árin. Það
er víst langlífi í okkar fjöl-
skyldu.
Það eru viss forréttindi að
hafa þekkt Hallgrím svo að
segja frá barnæsku. Hann hafði
upplifað ótrúlegar þjóðfélags-
breytingar á sínu lífshlaupi og
var fús að miðla þeim upplýs-
ingum til næstu kynslóða.
Ungur gerðist hann bóndi á
fæðingarstað sínum, Hvammi í
Vatnsdal. Ótrúlega fallegri sveit
með sínum háu fjöllum fyrir of-
an bæinn og sléttum og frjó-
sömum engjum á bökkum
Vatnsdalsár. Þar byggði hann
upp sitt bú af mikilli natni og
fyrirhyggju, varð góður bóndi
og hafði arð af sínum búrekstri.
Sem dæmi um framsýni var að
hann lét leggja símakapal með
vatnsleiðslunni þegar hann
byggði nýtt fjós. Var það trú-
lega eina fjósið á sjöunda áratug
síðustu aldar sem var í síma-
sambandi. Öll nýjasta tækni til
búskapar var til á bænum.
Ég heyrði góða sögu af hon-
um þegar hann keypti nýja
dráttarvél hjá Sambandinu: Eft-
ir að Hallgrímur hafði gengið
frá pöntun á nýrri vél hjá sölu-
manninum kvaddi hann og gekk
til dyra en snéri sér við og
sagði: „Heyrðu, við skulum hafa
þær tvær.“ Þessi saga var fleyg
þar innan dyra þegar ég seinna
byrjaði að vinna þar sem ungur
maður.
Hallgrímur var ungur mikill
Hallgrímur
Guðjónsson
✝ HallgrímurGuðjónsson
fæddist 15. janúar
1919. Hann lést 3.
ágúst 2018.
Útför Hallgríms
fór fram 14. ágúst
2018.
félagsmálamaður
og valinn til
ábyrgðarstarfa fyr-
ir sína stétt og sína
sveit, síðast hrepp-
stjóri í Áshreppi.
Þegar hann
seinna flutti á
„mölina“ eftir
fjörutíu ára búskap
naut ég þess að
heimsækja hann
oftar en ég hafði
gert þegar hann var fyrir norð-
an. Þar drakk ég í mig fjölda
sagna um lífið og lífsbaráttuna á
þeim tíma sem hann var að
alast upp, búskap hans og bú-
skaparhætti. Sögur af mönnum,
nú löngu horfnum og mannlífinu
á þeim tíma. Það gerði ekkert
til þó að sumar sögur væru
sagðar oftar en einu sinni. Í
mínum huga voru þær samt
áhugaverðar. Hann var stál-
minnugur og sögurnar breyttust
ekkert í meðförum, þær voru
réttar. Að honum gengnum
verða margar sagnanna aldrei
aftur sagðar.
Hallgrímur var fyrst og
fremst bóndi og þann titil bar
hann alla tíð en seinni árin sem
fyrrverandi bóndi og er það
heiðurstitill. Hann var réttsýnn
og mannasættir þegar þess
þurfti.
Háaldraður hélt hann fullri
reisn, lítt gráhærður og gekk
óstuddur undir það síðasta. Eitt
sinn sagði hann við mig „að það
væri ótrúlegt, komin á tíunda
áratuginn, að finna hvergi til í
skrokknum“.
Að lokum vil ég þakka Hall-
grími fyrir samfylgdina sem
varði óslitið í yfir sextíu ár, þá
frændsemi og vináttu sem hann
sýndi mér og mínu fólki.
Aðstandendum Hallgríms
sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Farðu heill, frændi minn.
Eiður Steingrímsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar