Breiðfirðingur - 01.04.1943, Blaðsíða 66

64
BREIÐFIRÐINGUH
nausti því, er bátur Sigurðar stóð í. Úrhellisrigning
hafði verið um daginn, en nú komið frost, og datt mér
í liug, að vera kynni, að neglan hefði verið í bátnum,
og illt væri, ef mikið vatn frysi í honum. Ég gekk því
að hátnum og ætlaði að athuga þetta. Þegar ég átti
um það bil faðmslengd að hátnum, fannst mér eins
og ýtt væri allþétt á brjóst mér, til þess að bægja mér
frá. Ekkert sá ég, og hugsaði að þetta væri einhver
vitleysa, og hélt áfram. En þá var stutt við mér enn
fastar. Það er ekki að orðlengja það. Ég gekk allt um-
hverfis bátinn, en allsstaðar mætti mér hið sama, svo
að lokum hvarf ég frá, að óloknu erindi. Mér fannst
þetta skrítið.
Daginn eftir liugsaði ég með mér, að ef til vill liefði
ég verið meir undir áhrifum víns um kvöldið, en mér
virtist. Ég gekk því að bátnum daginn eftir, en allt fór
á sömu leið; hrindingarnar urðu því ákveðnari, sem
ég leitaði fastar á. Næstu daga reyndi ég enn, en allt
fór á sömu leið.
Fór ég því til Sigurðar og sagði honum, að ég færi
ekki með bátinn. Hann hló við og kvaðst ekki trúa
því. Ég sagði honum, að liann réði því, en ég kæmi
ekki út í bátinn.
Ekki fór ég með bátinn, en tók mér far á öðru skipi.
Eggert, fóstursonur Sigurðar, sigldi bátnum úteftir.
Þeim barst á í lendingu og varð manntjón að.
Þannig liefi ég oft fundið, að mér liefur verið bægt
frá því, scm máske heíði getað orðið mér að tjóni.“
„En svo hefur þú séð atburði, sem voru að ske fjarri
þér. Hvernig var um sýnina, sem þú sást, er Snæbjörn
lenii í skipreikanum?“
„Þdö er nú búið að segja frá því, en mér líkar ekki
s;' b ásögn, og skal ég nú segja þér það eins og það var.
Eg réri „undir Jökli“ þennan vetur og var kom-
inn úíeftir, þegar Snæbjörn kom í verið.
Báturinn, sem Snæbjörn kom á, var ekki búinn til