Breiðfirðingur - 01.04.1943, Blaðsíða 96

94
BREIÐFIRÐINGUR
ir í andvaranum, og alltaf er sama brosið um varir hans,
þetta indæla bros, sem ég efast ekki um að fært hefir hon-
um ekki svo fáa vinina á lífsleiðinni. —
Út frá einni e\Tjuuni leggur lítil kæna og eru árar fast
knúðar á bæði horð. Þegar nær kemur er auðséð, að það er
kona, nokkuð við aldur, sem rær á bakborða. Hún hefir
einhverntíma drepið liendi í kalt vatn, þessi, hugsa ég um
leið og báturinn leggur að okkur á stjórnborða. — Þeir
eru fáorðii*, eyjabændur á Breiðafirði, enda ekki mikilla
tíðinda að vænta af hinu tilbreytingarlausa lífi þeirra.
Skipzt er á kveðjum. Nokkrir pinklar réttir frá og aðrir
um borð. Guðmundur teygir sig litið eitt út fyrir borð-
stokkinn, nær í hönd kvenræðarans og leggur svo pausa
i lófa hennar. „Oh, Guð almáttugur blessi þig og varðveiti
alla daga, Guðmundur minn,“ sagði sú gamla, „það var
þér líkt að muna eftir gamla hróinu. Ég held að þú sért
orðinn sá eini eiginlega, sem manst eftir þvi að ég er til.
Ónei, það lýgur enginn um göfuglyndið þitt. Guð blessi
þig enn og aftur fvrir bannsett nefið á mér.“ Hún brosir,
sú gamla, gegnum gleðitárin, sem blika i hvörmum henn-
ar. — Það skýzt einhver skollinn upp í hálsinn á mér,
og mér finnst ég ekki geta talað dálitla stund, svo tek ég
Guðmund tali og segi: „Hver er hún, þessi gamla kona?“
„Þetta er gömul breiðfirzk hetja. Hún hefir þrælað meira
um ævina en nokkur önnur kona, sem ég þekki, en laun
hennar fyrir látlaust starf og strit, í meira en hálfa öld,
fyrir land sitt og þjóð, eru þau, að vera sett á hreppinn og
svo er henni ekki einu sinni skaffað það einasta, sem ég'
held að nú orðið veiti henni hamingju, neftóbak.“
Síðasta skipti, sem ég sá Guðmund frá Narfeyri, var á
þingi Alþýðuflokksins fyrir tveimur árum siðan. Hann
var ennþá fiillur áhuga og starfsóskar, en heilsan var að
fara, og vissi ég að töluverður hluti þess tínia, er liann þá
dvaldi hér i bænum, fór i læknavitjanir.
Eg hefi oft verið að hugsa um það, síðan að ég frétti lát
þessa ágæta vinar míns og frænda, hvilíkt hugrekki, fórn-