Skírnir - 01.09.2011, Page 105

SKÍRNIR
VATNAREYÐAR SPORÐABLIK, ...
335
flýtta eg mér fegin Freudig eilt ich, in dem kalten Tode
í faðmi dauða Auszulöschen meinen Flammenschmerz.
sálarbruna
sáran að slökkva.
Sár sálarbruni hjá Jónasi kemur í stað Flammensckmerz hjá Schiller.
Enga beina samsvörun er hins vegar að finna við hjartaþunga hjá
Jónasi:
Gefa vil eg jörðu Meinen Groll will ich der Erde weihen,
grát minn og harm, Schlage, Flamme, durch den Holzstofi hin —
hefnd mína alla
og hjartaþunga!
Á þessum stutta samanburði, þar sem áherslan er á orðasmíð Jón-
asar, má sjá að talsverður munur er á kvæðunum og má jafnvel segja
að Jónas endursegi fremur en þýði.
Næturkyrrð (173-174) er allt annars eðlis. Það er þýðing á
kvæðinu Sterne mit den goldenen Fiijlchen eftir Heine (197-198).
Ganga gullfætt
um götur bláar
og læðast léttfætt
ljósin uppsala;
varast smástjörnur
að vekja sofandi
foldina fögru
faðmi nætur í.
Sterne mit den goldnen FiiEchen,
Wandeln droben bang und sacht,
DaK sie nicht die Erde wecken,
Die da schláft im Schoss der Nacht.
Hlustar hinn dimmi
Dalaskógur,
öll eru blöð hans
eyru grænlituð;
sefur nú Selfjall
og svarta teygir
skuggafingur
af skeiðum fram.
Horchend stehn die stummen Wálder,
Jedes Blatt ein grunes Ohr!
Und der Berg, wie tráumend streckt er
Seinen Schattenarm hervor.