Skírnir - 01.09.2011, Side 197

SKÍRNIR
GUÐIR OG GIRND
427
lýsi. Glæsilegra gerist það auðvitað ekki og Freyr verður svo hug-
fanginn að hann getur hvorki borðað né talað.
Nokkrar persónur mæla af munni fram í Skírnismálum: Skaði,
Freyr, Skírnir, féhirðir, Gerður og ambátt hennar. Fyrst til að taka
til máls í kvæðinu er Skaði. Hún gengur á Skírni, skósvein hans, og
spyr hann hvort það geti verið að Freyr sé reiður. Þarna sést hvernig
norrænir menn hafa brugðist við þegar þeir reiddust. I stað þess að
segja öðrum frá því sem angraði þá hafa þeir borið reiði sína í hljóði
og svelt sig líka. Þeir hafa ekki verið búnir að finna upp það sem
Norðmenn kalla „trostespisning" eða „huggunarát“.
Að áeggjan Skaða spyr Skírnir Frey hvað gangi að honum og
Freyr trúir honum fyrir því sem hann sá:
Mær er mér tíðari
en manni hveim
ungum í árdaga.
Vanlíðan Freys er svo djúp að hann fær Skírni, skósvein sinn, til að
halda til jötunheima að sækja þessa konu. Skírnir er snöggur að sjá
viðskiptatækifærið:
Mar gefðu mér þá
þann er mig um myrkvan beri
vísan vafurloga,
og það sverð er sjálft vegist
við jötna ætt.
Skírnir vill fá sverð Freys að launum og þetta er ekkert venjulegt
vopn því það berst sjálft eins og hann tekur fram. Freyr er of ást-
fanginn til að hafa rænu á að gera gagntilboð og samþykkir kröfu
Skírnis. Hann hefur enga hugmynd um hvaða afleiðingar girndin á
eftir að hafa fyrir hann. Ragnarök eru órafjarri. Þegar þessi goðsögn
hefur verið endursögð er mesta púðrinu iðulega eytt í sverðið, enda
leiðir missir þess til dauða Freys. I Snorra-Eddu er til dæmis aðeins
minnst á vopnið en það sem Skírnir biður hins vegar fyrst um er
hestur til fararinnar. Geri ég því skóna að þar sé um hross Freys að
ræða. I skáldskaparmálum Snorra-Eddu er brot úr Þorgrímsþulu
þar sem segir frá hrossum guðanna: