Skírnir - 01.09.2011, Qupperneq 205

SKÍRNIR
GUÐIR OG GIRND
435
rústunum, heldur voru þeir fyrst og fremst stöðutákn. Aurboða
hlýtur að hafa átt einn slíkan. Ég velti því líka fyrir mér hvort það
hafi orðið fagnaðarfundir þegar þau Freyr og Gerður hittast og
hvort Freyr sjái ekki eftir sverðinu sínu og hrossinu.
Þetta eru vanhugsuð skipti hjá Frey og það á eftir að renna upp
fyrir honum í ragnarökum. Þar deyr hann því hann hefur ekki
sverðið sitt. Þar höfum við það. Karlar sem kaupa sér konu farast í
ragnarökum.
Blóðhófnir geystist áfram. Ég ákvað að uppsetningin yrði á þá
leið að stutt erindi væru á hverri síðu. Þetta skyldi vera bók sem lesa
yrði hægt, enda ekki annað mögulegt en að doka aðeins við í hvert
skipti sem lesandinn þyrfti að fletta.
Ég spretti af Blóðhófni í byrjun júlí 2010, þá stödd á Gotlandi,
dásemdareyju sem býr að heilmiklu víkingagóssi, bautasteinum,
vopnum og gulli. Viðbrögðin við bókinni komu á óvart og sömu-
leiðis það að hún skyldi hljóta Islensku bókmenntaverðlaunin. Er-
lent gengi hafði „ráðist á mig“ rétt eins og aðra landa mína í Stokk-
hólmsferðinni haustið sögulega árið 2008. Það hafði þó ekki komið
í veg fyrir hressileg kjólakaup í Köben á leiðinni heim. Ég tók við
bókmenntaverðlaununum í kjólnum. Hringurinn lokaðist, og þó.
Eins og Draupnir forðum sýnist mér hann hafa getið af sér aðra átta.
Eftir þetta hef ég oft tekið mér Skírnismál í hönd og það er
merkilegur skratti hvað þetta kvæði er heillandi. Sífellt er hægt að
finna eitthvað nýtt í því. Sigurður Nordal er heldur ekki að skafa
utan af því þegar hann segir um Eddukvæði að aldrei hafi „íslenzk
tunga að tign og fegurð komizt nær því að vera tungumál guðanna
en í frábærustu erindum þessara kvæða“. Þetta skrifar hann í formála
sínum að Þremur Eddukvxðum árið 1959. Sú hugmynd að þarna
sé tungumál guðanna lifandi komið er nokkuð skemmtileg og
gaman að geta þess að þá sjaldan María mey stígur fæti niður á
jörðina gætir hún sín á að tjá sig á talmáli. Birtist hún skyndilega
mitt á meðal okkar — sem ég á þó síður von á — myndi hún líklega
hrósa okkur fyrir hvað við séum að „gera góða hluti“ og kveðja með
orðunum: „Eigið góðan dag!“
Eddukvæðin er vissulega skáldskapur en eins og Sigurður Nor-
dal benti á eru þetta líka heimildir um norræna goðatrú og goða-