Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2018, Blaðsíða 58
58 16. nóvember 2018
Þ
ann 1. desember næstkom
andi verða 100 ár liðin frá því
að Ísland hlaut fullveldi frá
Dönum og tók eigin málefni
meira í sínar hendur en áður var.
Löngum hefur sjálfstæðisbaráttu
Íslendinga verið þakkað fyrir þenn
an árangur og fremstur í flokki bar
áttumanna er að jafnaði nefndur
Jón Sigurðsson, oft nefndur Jón for
seti. Þá var lýðveldið einmitt stofn
að á fæðingardegi Jóns sem er fyrir
ferðarmikill í þjóðarvitund flestra
Íslendinga fyrir vasklega framgöngu
hans í baráttu fyrir sjálfstæði lands
ins.
En getur hugsast að upphaf sjálf
stæðisbaráttunnar hafi ekki verið
runnið undan rifjum Íslendinga?
Getur hugsast að upphafið megi
rekja til krafna frá Dönum? Ekki er
víst að öllum hugnist þessi sögu
skýring en nýlega skrifaði Søren
Mentz, doktor í sagnfræði og for
stjóri Museum Amager, grein um
þetta sem var birt í Amtsavisen.
„Augnaráðið flöktir aðeins þegar
talið berst að þessu máli. Var Ísland
ekki eitt sinn hluti af Danmörku?
Jú, það er alveg rétt en margir hafa
gleymt því. Bæði á Íslandi og í Dan
mörku. Það er því við hæfi að segja
frá því af hverju Íslendingar fagna
100 ára fullveldisafmæli á þessu ári.“
Svona hefst grein Mentz sem
fer síðan aftur í tímann og rekur
atburðarásina sem að hans mati
leiddi til þess að Íslendingar fóru að
berjast fyrir sjálfstæði.
Margir Íslendingar konungshollir
„Danski ævintýramaðurinn Jørgen
Jürgensen (Jörundur hundadaga
konungur, innsk. blm.) kveikti
neista byltingarinnar á Íslandi í júní
1809. Með stuðningi frá breskum
verslunarleiðangri handtók hann
danska stiftsamtmanninn og lýsti
Íslands sjálfstætt frá Danmörku,“
segir Mentz og bætir við að stjórn
Jörundar hafi ekki verið langlíf því
í ágúst hafi breskt herskip birst í
Reykjavík. Skipstjóri þess varð mjög
hissa á að breskir kaupmenn hefðu
hefðu tekið þátt í uppreisn. Stifts
amtmaðurinn var settur í embætti á
nýjan leik og Jörundur var fluttur til
Lundúna og settur í fangelsi.
„Íslendingar fylgdust rólegir með
þessum atburðum. Þeir höfðu ekki
áhuga á hverjum þeir tilheyrðu.
Fjarri Kaupmannahöfn höfðu þeir
alltaf séð um sig sjálfir,“ segir Mentz
og heldur áfram:
„Í ár fagna Íslendingar 100 ára
fullveldi. Í raun var sjálfstæðið frá
Danmörku mjög langt ferli þar sem
reynt var að halda í einhvers kon
ar form ríkjasambands. Krafan um
meira íslenskt fullveldi kom nefni
lega ekki frá Íslandi í upphafi. Fall
einveldisins 1848 hafði í för með
sér mörg ófyrirséð vandamál, áttu
Grundloven (stjórnarskrá Dan
merkur, innsk. blm.) einnig að
gilda fyrir Ísland og áttu Danir þá
að stjórna Íslandi? Það taldi stjórn
málamaðurinn Jón Sigurðsson ekki.
Hann færði rök fyrir að Ísland hefði
verið frjálst sambandsríki und
ir norsku krúnunni með sjálfstæða
stjórn. Hann sagði að eina stöðu
lagatenging Danmerkur og Íslands
væri persónulegt samband við kon
unginn sem þjóðhöfðinga tveggja
fullvalda og sjálfstæðra ríkja. Þung
vægasta röksemd þessa íslenska
þjóðernissinna var að Ísland og
Danmörk væru tvö gjörólík samfé
lög með tvo ólík tungumál og tvær
ólíkar þjóðir. Það sama hafði verið
sagt um hertogadæmin í Slésvík og
ef ekki var hægt að sameina dönsku
og þýsku í eitt þjóðríki þá var ekki
heldur hægt að búa til ríki Dana og
Íslendinga.“
Síðan víkur Mentz að viðbrögð
um danskra stjórnvalda.
„Þetta vildi danska ríkisstjórn
in ekki samþykkja. Stríðin í Slés
vík stálu allri athyglinni á þessum
tíma svo það var ekki fyrr en 1871
sem danskir stjórnmálamenn sam
þykktu lög um „Stjórnarskrárlega
stöðu Íslands í konungsríkinu“.
Samkvæmt þeim var Ísland óað
skiljanlegur hluti af danska ríkinu.
Þrátt fyrir að stjórnarskráin veitti
Alþingi takmarkað löggjafarvald
átti að taka mikilvægar ákvarðanir í
Kaupmannahöfn. Íslendingar sam
þykktu stjórnarskrána án mikill
ar hrifningar en margir Íslendingar
voru mjög konungshollir.“
Mentz segir að 1918 hafi danska
ríkisstjórnin á nýjan leik samið um
samband Íslands og Danmerk
ur. Danskir stjórnmálamenn hafi
of lengi látið undir höfuð leggjast
að hlusta á gagnrýni Íslendinga og
heimastjórnarlögin 1904 hafi ekki
dugað til að koma á ró. Í stuttu máli
sagt hafi Íslendingar ekki viljað vera
óaðskiljanlegur hluti af Danmörku.
Danska ríkisstjórnin og Alþingi
náðu samningi um nýtt ríkjasam
band, sem var samþykkt í báðum
löndum. Í því var kveðið á um að Ís
land væri fullvalda ríki í konungs
sambandi við Danmörku og var
Kristján X „nýr“ konungur Íslands.
„Að þetta tókst 1918 á rætur að
rekja til annarra mála. Mála sem
höfðu mikið tilfinningalegt gildi fyrir
Danmörku. Lok fyrri heimsstyrj
aldarinnar og ósigur Þýskalands
gaf Dönum tækifæri á að fá Suður
Jótland aftur ef íbúar NorðurSlés
víkur vildu það. Ef fólkið í Norður
Þýskalandi gat greitt atkvæði um
hvaða þjóð það vildi tilheyra var
erfitt að hafna kröfu Íslendinga um
fullveldi, sérstaklega þegar stríðið
hafði sýnt fram á að þeir gátu stýrt
eigin landi. Þetta virtist vera með
vituð ákvörðun Zahles forsætisráð
herra. Hann lýsti því einnig yfir að
það gæti aldrei þjónað hagsmun
um lítillar þjóðar að kúga þjóð sem
væri enn minni. Danmörk gat sam
einast SuðurJótlandi og þannig var
hægt að loka sárinu sem varð til í
ósigrinum 1864 (þegar Danir töp
uðu SuðurJótlandi í stríði við Þjóð
verja, innsk. blm.). Verðmiðinn var
stofnun ríkjasambands tveggja sjálf
stæðra þjóða með einn konung.“n
TÍMAVÉLIN
Kristján Kristjánsson
ritstjorn@dv.is
235.000.000 kr.
FOSSALEYNIR 16, 112 REYKJAVÍK
Bjart og rúmgott atvinnuhúsnæði miðsvæðis á
höfuðborgarsvæðinu samtals 936,4 fm, þar af
skrifstofuhúsnæði, á 2.hæðum, alls 636,2 fm og
iðnaðarhúsnæði, 2 bil með innkeyrsluhurðum,
alls 300,2 fm
Allar nánari upplýsingar veitir Halla fasteignasali
s. 659 4044, halla@gimli.is Halla Unnur Helgadóttir, lögg. fast. s.659 4044
Tegund
Stærð
Atvinnuhúsnæði
936 M2
Bjó
ðu
m
up
pá
frít
t s
ölu
ve
rðm
at
gimli.is / Grensásvegi 13 / 108 Reykjavík / 570 4800 / gimli@gimli.is
Næsti kafli
hefst hjá okkur
n Sjálfstæði Íslands frá Danmörku
Austurvöllur Styttan af Jóni Sigurðssyni.
VAR UPPHAF SJÁLFSTÆÐISKRÖFUNNAR
FRÁ DÖNUM KOMIÐ?
Søren Mentz Umdeild söguskýring.