Dagblaðið Vísir - DV - 06.07.2018, Blaðsíða 54

52 MENNING 6. júlí 2018
G
rindvíkingurinn Daníel
Freyr Elíasson er fæddur of-
urhugi, en hann hefur vak-
ið athygli sem áhættuleik-
ari og skilgreinir sig sem hreyfifíkil
í húð og hár.
Daníel byrjaði 17 ára að æfa
parkour með A.T.S., sem hefur
aðstöðu hjá Gerplu. Eftir það fór
hann til Þýskalands með öðrum
parkour-þjálfurum og kynntist þar
manni sem skipuleggur áhættuat-
riði. Eftir nokkrar tilraunir kvikn-
aði mikill áhugi á áhættuleik hjá
Daníel Freyr, sem seinna leiddi til
þess að hann fór að vinna við að
láta bókstaklega kveikja í sér eða
láta sig hrapa fram af húsþökum,
„Þegar ég var krakki var ég litli
vitleysingurinn í Grindavíkinni
sem var klifrandi upp á öll húsþök,
grindverk og annað, áður en mað-
ur vissi í rauninni hvað það var,“
segir Daníel, sem segist hafa orðið
fyrir miklum áhrifum frá frönsku
kvikmyndinni Yamakasi frá 2001
en þar fara þekktir parkour-meist-
arar með helstu hlutverk. Einnig
bætir hann við að hópurinn í Jac-
kass hafi vakið mikinn áhuga hjá
honum, en hann viðurkennir að
sá hópur sé ekki beint efni í góð-
ar fyrirmyndir að öllu jöfnu. „Það
kom alveg fyrir að maður fékk
skilaboð frá múttu þegar sást til
manns,“ segir hann og bætir kát-
ur við að „Drullaðu þér niður,
krakkaandskoti og komdu heim“
hafi verið vinsæl skilaboð í slíkum
aðstæðum.
Hættulegt en róandi
Árið 2016 lauk Daníel námskeiði
hjá European Stunt School í Dan-
mörku. Í dag er hans aðalstarf
áhættuleikur og kennsla hjá skóla
sem heitir Stunt 360. Daníel stund-
ar parkour enn af fullum krafti en
segist meira einbeita sér að „fíló-
sófíunni“ á bakvið íþróttina. „Það
er alltaf erfitt að útskýra hugarfarið
á bakvið parkour-agann, en til að
reyna að segja það á stuttu manna-
máli, þá er það að þekkja takmörk-
in, vita hvenær maður getur ýtt
sjálfum sér út að ystu mörkum og
hvenær það verður óæskilegt. Að
reikna út áhættu og lesa umhverf-
ið á fljótan og skilvirkan máta, en
fyrst og fremst, að hreyfa sig, halda
sér í formi á nothæfan hátt, vera
hógvær, hreinskilinn, og hugrakk-
ur,“ segir Daníel.
Að sögn hreyfifíkilsins er besta
tengingin á milli parkour-íþróttar-
innar og áhættuheimsins að geta
haldið ró í krefjandi aðstæðum.
„Alveg frá því að ég var guttinn
prílandi á öllu mögulegu, hef ég
einhvern veginn fundið mikla ró
þegar ég er kominn upp í ákveðn-
ar hæðir, það er svona ákveðið
„zen-móment“ fyrir mig að standa
á brúninni, loka augunum og bara
njóta.“
Daníel bætir við að hann
hvetji fólk til þess að vera dug-
legra að taka áhættu, en þá á þeim
forsendum að áhættan sé byggð
á traustum útreikningum. „Það
er til dæmis ekkert hættulegra að
labba á 4 metra breiðum vegg í 20
metra hæð en að labba á gangstétt,
á meðan maður hefur tekið réttu
skrefin til að venjast því að vera
uppi í svo mikilli hæð,“ segir hann.
Auðvelt að fótbrjóta sig
Daníel segir að á svona áhættu-
námskeiðum sé farið yfir fjöl-
breytta hluti, allt frá vopnaburði
til trampólíns og parkour-æf-
inga. Einnig er hann mikið í því
að kenna öðrum listina að læra að
hrapa eða láta sig falla. Aðspurður
hvað það feli í sér líkir hann ferlinu
við það að læra að labba. „Maður
þarf að skríða fyrst, síðan standa
upp og styðja sig við,“ segir hann.
„Við byrjum á jörðinni á litlum
dýnum og lærum að lenda á þess-
um gullna stað á bakinu þar sem
maður nær að fletjast vel út, sér-
staklega þegar kemur að loftpúð-
um. Ég man eftir atviki á Akur-
eyri fyrir einhverjum árum síðan;
þá voru þeir með púðann sem er
notaður í Hlíðarfjalli, svona púðar
sem eru notaðir fyrir skíði og snjó-
bretti fyrir æfingastökk og það er
ekkert mál að nota þá í ákveðnum
hæðum. En þeir voru með púðann
opinn fyrir almenning á Bíladög-
um árið 2015 og fólk fótbraut sig
og lenti í alls konar veseni og það
er vegna þess að sá hópur hafði
ekki lært að lenda á svona púðum,
þeir fóru bara beint í gegn og lentu
á löppunum.“
Þá kemur upp mikilvæg spurn-
ing: Hvað finnst foreldrum hans í
dag um að Daníel sé enn að spreyta
sig í ofurhugaleik? „Það er algjör-
lega öfugsnúið í dag frá því sem
var þá,“ segir hann og bætir við
að hann eigi reyndar til að skjóta
línu á múttuna og segja: „Sjáðu!
Nú fæ ég borgað fyrir þetta.“ Þá
bætir Daníel við að ef hann ætti
sjálfur barn sem væri úti að fíflast
á sama máta og þegar hann var
krakki, væri hjartað sennilega far-
ið að slá svolítið ört. Daníel hef-
ur þó hingað til aldrei slasað sig í
áhættuleiknum.
Aðspurður um fyrirmynd-
ir í faginu nefnir Daníel bardaga-
og áhættugoðið Jackie Chan og
ekki síst Jean Charles Rousseau.
„Það þarf ekki að skrolla langt á
Instagram-inu hjá honum til að sjá
að hann er rosalegur,“ segir Dan-
íel. „Svo er það auðvitað Buster
Keaton, en hann var áhættuleik-
ari áður en orðið „áhættuleikur“
var fundið upp.“ Hann vill meina
að því fylgir ákveðin kúnst að
láta kveikja í sér, en honum þyk-
ir það gaman, enda fylgir svona
áhættuleik alltaf mikill undirbún-
ingstími. „Hjartað fer samt alltaf
aðeins að slá. Það kemur pínu
stress, sem er fínt,“ segir Daníel
sem býr sig undir að sitja í bifreið
í sumar í ljósum logum. n
„Sjáðu
mamma!
Nú fæ ég borgað
fyrir þetta.
DANÍEL FREYR ELSKAR
AÐ LÁTA KVEIKJA Í SÉR
n Kennir fólki listina að hrapa n Klifraði um öll húsþök og grindverk í Grindavík
Tómas Valgeirsson
tomas@dv.is
Er þitt fyrirtæki
tilbúið fyrir
GDPR?
Skoðaðu málið á
Dattacalabs.com