Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Side 29

Berlínarsaga
frá sögu safnsins og framtíðaráform-
um en í bígerð er að endurbæta sýn-
ingar og byggingu. Sýningin sjálf gaf
ágæta yfirsýn yfir Bauhaus-slcólann
og eru allir helstu lykilgripir hans til
sýnis, meðal annars Wasilly-stóllinn
og Bauhaus-lampinn. En mér fannst
ekki skila sér í sýningunni hversu
mikill áhrifavaldur Bauhaus hreyf-
ingin var og er í sjónlistarheiminum.
Sýningarrýmið er lítið og sýningin
er gömul, eða frá 1979. Það verður
sannarlega áhugavert að heimsækja
safnið eftir endurbætur en verklok
eru áætluð árið 2019.
Þetta sama kvöld var hópnum
boðið að skoða vinnustofu Egils
Sæbjörnssonar listamanns sem hefur
um árabil starfað í Berlín og hefur til
umráða ljómandi skemmtilega vinnu-
stofu sem áður hýsti prentsmiðju.
Egill er einstaklega ijölhæfur lista-
og tónlistarmaður og það var alveg
óviðjafnanlegt að fá að koma og skoða
það sem hann er að gera. Nokkrum af
hann frábæru vídeóverkum og sltúlp-
túrum var komið fyrir á vinnustof-
unni, oltkur til ánægju og upplifunar.
Að heimsókn lokinni gafst oklcur
svo tækifæri til að skoða magnað
þrívíddar-vídeóverk, Steinkugel, sem
Egill setti nýlega upp við Robert Kock-
stofnunina í Berlín.
Mánudagurinn rann upp bjartur
og fagur, nú skyldi haldið í fjögurra
tíma ferð um Berlínarborg í tveggja
hæða strætó með leiðsögumanni.
Keyrður var góður hringur um
Berlín og stoppað tvisvar, fyrst við
minningargarð fallinna sovéskra
hermanna í Tiergarden og síðan við
minnismerkið um Helförina eftir
bandaríska arkitektinn Peter Eisen-
man. Minnismerkið samanstendur
af 2711 steypukubbum sem eru mis-
háir, allt frá 20 cm að 4,8 m. Eisen-
man segir sjálfur að verkið eigi að
kalla fram óþægilegt og ruglingslegt
andrúmsloft í vel skipulögðu kerfi
sem hefur misst alla tengingu við
hið manneskjulega í veröldinni.
Upplifunin er sérstölc, þú hálf týnist
í slcipulaginu, og ef horft er á minn-
ismerlcið að utan minnir það óneit-
anlega á kirkjugarð.
Eftir vel heppnaða skoðunarferð var
haldið á DDR safnið sem sjálft segist
vera „gagnvirkasta“ safnið í Berlin!
DDR er einlcasafn sem gefur sig út
fyrir að segja frá daglegu lífi íbúa
Austur-Þýskalands. Safnið var opnað
árið 2006 og fær um 500.000 heim-
sóknir á ári! Mikill fjöldi safngesta
var þar þegar olckar 70 manna hópur
birtist, því má með sanni segja að
safnið hafi verið stappað þegar við
vorum öll komin þar inn. Leiðsögu-
maðurinn okkar var ung kona með
kókflösku í hendi, sem ég gerði ráð
fyrir að hefði einhver úslitaáhrif í
leiðsögninni, en svo var elcki, hún
hefur bara verið þyrst blessuð stúlk-
an. Vegna fjölda gesta inn á safninu
gekk leiðsögnin hálf brösulega,
lítið heyrðist og fólk sá ekki mikið.
Stúlkan með kólcflöskuna lagði
mikla áherslu á hversu hræðilegt
það hafi verið að búa í Austur-Þýska-
landi, aðallega með tilliti til ljótra
gallabuxna og látlausra húsalcynna.
En safnið sjálft fannst mér nokkuð
slcemmtilegt og sýningarhönnunin
áhugaverð, kannski einum of margir
29