Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.2019, Blaðsíða 34

34 FÓKUS - VIÐTAL 1. febrúar 2019
Þ
að er ekki að sjá á Ragnari
að hann sé veikur þegar
hann bankar upp á heima
hjá blaðamanni á sunnu-
degi, brosmildur og léttur í bragði,
búinn að bregða sér yfir götuna,
því Ísland er svo lítið að í ljós kom
að aðeins nokkur hús skilja við-
mælendur að í Hlíðunum.
„Ég heiti Ragnar Jón Ragnars-
son, nánast alltaf kallaður Humi,
sem er gamalt og skemmtilegt
gælunafn sem festist við mig þegar
ég var 13 ára. Það er pínu eins og
listamannsnafn, sem mér þykir
voða vænt um,“ segir Ragnar.
Hann er giftur, á tvo börn,
dóttur sem er 10 ára og son sem
er sjö ára, kennaramenntaður og
hefur starfað hjá Isavia síðan árið
2015 í þjálfunarmálum. „Í einfald-
aðri mynd þá kenni ég starfsfólki
að slökkva eld og ryðja snjó á flug-
velli. Ég er skrifstofurækja, vinn frá
9–17, þrjá daga í viku í Keflavík og
tvo daga í Reykjavík, keyri á milli
og hlusta rosa mikið á podkast,“
segir Ragnar og hlær.
Menntaskólaárin tími
vanlíðunar og þunglyndis
Vanlíðanin hjá Ragnari byrjaði
strax í gagnfræðaskóla, í 8.–10.
bekk, og hann segist seinna hafa
lesið sér til og yfirleitt komi áhrif
geðhvarfasýki ekki fram fyrr en eft-
ir grunnskólaaldur, eða kringum
tvítugt. Á öðru eða þriðja ári í
menntaskóla byrjuðu svo geð-
sveiflurnar og á sama tíma byrjaði
Ragnar að drekka meira og reykja
sígarettur.
„Ég drakk til að slæva þung-
lyndið, og ég man að ég drakk
líka þegar ég var manískur og ég
drakk þangað til ég fór í blakkát.
Á einhverjum tímapunkti hugs-
aði ég að þetta væri ekki gott, ekki
sniðugt. Svo kom næsta helgi, eða
þar næsta helgi og geðveikin var
komin aftur. Ég drakk til að slæva
þetta og halda því niðri. Á síð-
asta ári í menntaskóla fór þung-
lyndið að bíta mig mikið, ég fór að
hætta að mæta í skólann, en var
ekki farinn að missa tökin á raun-
veruleikanum heldur leið mér
bara ömurlega,“ segir Ragnar sem
segist hafa skrönglað gegnum síð-
asta árið og hann skilji ekki alveg
hvernig.
„Ég man ágætlega eftir stúd-
entsprófunum og það hitti þannig
á að ég tók þau í geðhæð svo ég gat
vakað allar nætur, rosa peppaður
og þurfti ekkert að sofa. Í eitt skipti
vorum ég og vinkona mín bæði
ósofin á leið í mjög erfitt próf og
ég spurði hana hvernig þetta ætti
að ganga upp hjá okkur, 14 próf í
heildina, þarna erum við á prófi 11
og hún segir þessa frábæru setn-
ingu: „Hlutirnir hafa afgerandi til-
hneigingu til að reddast.“
Sem þeir gerðu þarna, ég út-
skrifaðist. Ég man samt lítið eftir
menntaskólaárunum og þegar
fólk er að rifja eitthvað upp frá
þeim tíma, þá segi oft bara „nei ég
man það ekki“.“
Hélt að geðrof væri að vera í
hvítum serk og segjast vera
Jesús
„Síðan kemur fyrsta alvöru manían
þar sem ég byrja að missa tengslin
við raunveruleikann. Og það sem
ég hef lært eftir að ég greinist er að
þetta orð, geðrof, er miklu flóknara
og stærra en ég hélt. Ég hélt að
geðrof væri að maður stæði ein-
hvers staðar í hvítum serk og segði
„ég er Jesús,“ eða „ég er Napóleon,“
með sverð og skrítinn hatt. En það
er svona bíómyndar- eða popp-
menningarútgáfa af geðrofi,“ segir
Ragnar.
„Næstu ár verður það svo
þannig að það sem gerist í heil-
anum á mér og það sem ég upp-
lifi er ekki það sama og er að gerast
í raunveruleikanum. Veruleikan-
um sem þið hin sjáið. Það er eitt-
hvert rof þarna á milli og geðlækn-
irinn minn útskýrði fyrir mér að
það væri líka geðrof. Það sem er að
gerast í heilanum á mér er raun-
veruleikinn og þú getur ekki sann-
fært mig um að það sem ég upplifi
sé nokkuð öðruvísi.“
Á þessum tíma vann Ragnar
sem sölumaður í Kaupþingi,
á þeim tíma sem ríkti manískt
ástand í bönkum landsins, og seg-
ist hann líklega ekki móðga neinn
með þvi að segja að hann hafi
passað vel þar inn.
„Ég hef stundum kallað þetta
bankamaníuna, ég var agalega
spliffaður gaur í jakkafötum, al-
gjörlega ruglaður. Á þessum tíma
var The Secret vinsælt, og maður
átti að sjá fyrir sér milljónkall og
Afgreiðum HÁDEGISMAT Í BÖKKUM
alla daga ársins til fyrirtækja og stofnana
GÆÐA BAKKAMATUR
Mismunandi réttir
ALLA DAGA VIKUNNAR
Hólshraun 3, 220 Hafnarfjörður / S 555 18 10 og 565 1810 / veislulist@veislulist.is / veislulist.is
HRINGDU OG PANTAÐU Í SÍMA 555 1810
Ragnar Jón Humi Ragnarsson var 26 ára þegar
hann var greindur með geðhvarfasýki árið 2013.
Hann segir að þungu fargi hafi verið létt af honum
þegar hann fékk loksins að vita hvað var að honum
en hann hafði glímt við þunglyndi frá mennta-
skólaaldri. Eftir mikla sjálfsvinnu hefur hann lært inn
á sjálfan sig og veikindi sín og nýtur daglegrar rútínu
og hversdagslífs.
Blaðamaður DV settist niður með nafna sínum og
ræddi hversdaginn, veikindin, batann til betra lífs og
baklandið sem er stoð og stytta Ragnars.
„Ég er ekki
sjúklingur,
en ég passa að muna
að ég er veikur“
Ragna Gestsdóttir
ragna@dv.is
MYNDIR; HANNA/DV