Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.10.2018, Blaðsíða 31

hlutinn hafi þannig dæmt sig úr leik til efnislegrar
skoðunnar með þessari afstöðu.
Ýmsir þingmenn eru mjög fastir í tilteknum álita-
efnum. Iðulega hefur því gerst að dómarefni sé spurt
um það, hvernig það myndi greiða atkvæði í réttinum
um þau. Seinustu áratugi hafa öll dómarefnin svarað
því til að ekki sé viðeigandi að gefa svar við slíkum
spurningum, enda væri dómaraefnið þá hugsanlega
orðið vanhæft í máli um það efni.
En hitt er á hinn bóginn eðlilegt að reynt sé að lesa
úr þeim dómsúrlausnum sem liggja fyrir frá dóm-
aranum og skoða hvernig hann nálgast álitaefnin.
Þeir sem vilja vita hvers konar dómari viðkomandi
yrði geta sökkt sér niður í dómana og eins það hvern-
ig Hæstiréttur hefur tekið á þeim dómum.
Rennusteinninn varð stígurinn
Ljóst var að þeir sem ætluðu sér að leggja stein í götu
dómarefnisins töldu sig ekki græða á að rýna í dóms-
úrlausnirnar. Þá var ákveðið að gera persónu hans
vafasama og var ótrúlega langt seilst. Áður en yfir
lauk var hann sakaður um að hafa verið foringi í
nauðgunarhópi hrottamenna, þótt ekki væri minnsti
fótur fyrir slíku. Þegar dómarinn gat ekki leynt því
að sér væri stórlega misboðið þá var það tekið sem
dæmi um að hann hefði ekki það rólyndi til að bera
sem dómarar þyrftu!
Þingmanni demókrata, Dianne Feinstein, barst
bréf í byrjun júlí frá konu sem hún opinberaði ekki
fyrir þingnefndinni sem skoðaði málið fyrr en fáir
dagar voru eftir af þeim starfstíma hennar.
Feinstein sagðist hafa fengið bréfið sent í trúnaði
og einhver annar lekið því! Eftir að bréfinu hafði ver-
ið lekið í fjölmiðla, gegn vilja konunnar, hófst rimma
um að tefja málið vegna svo alvarlegra ásakana. Þær
gengu út á að dómaraefnið hefði í gagnfræðaskóla
leitað á konuna sem í hlut átti. Nú, 36 árum síðar,
upplýsti hún að málið hefði komið upp í meðferð
hennar hjá sálfræðingi fyrir fáeinum árum, þótt Kav-
anaugh hefði þá ekki verið nefndur á nafn. Neitaði
konan að afhenda gögn um meðferðina, en hún er
sjálf doktor í greininni. Hún nefndi hins vegar 4 aðila
sem hefðu verið vitni að þessum „atburði“, þótt hún
myndi ekki hvar hann var, hvaða ár, ekki hvenær,
ekki hvernig hún komst á þennan stað, né heldur
hvernig hún komst þaðan og heim til sín. Hún mundi
ekki til þess að hún hefði sagt neinum frá þessu fyrr
en eftir að hið týnda minni laukst upp í sálfræði-
meðferðinni. Hún myndi þó að hún hefði fengið sér
einn bjór! Ekkert ef tilnefndum vitnum gat staðfest
þessa frásögn. Aðalvitni konunnar, gömul vinkona,
kannaðist ekkert við þessa atburði og hún vissi ekki
til að hún hefði nokkru sinni séð eða heyrt af Kavan-
augh fyrr en hann kom til álita sem dómari!
Demókratar töldu frásögn konunnar afskaplega
trúverðuga.
Þingmenn demókrata minntu á að í tilvikum sem
þessum bæri karlmönnum sem nefndir væru til sögu,
þótt það væri 36 árum síðar, að viðurkenna að konan
segði satt og viðurkenna brot sín. (Hætt er við að
Hillary hafi svitnað við þessa kröfu.) Og það dapur-
lega var að talsmenn demókrata sögðu að það væri
lágmarkskrafa, ef Kavanaugh neitaði þessari sögu,
þrátt fyrir það hversu trúverðug hún væri, að hann
sannaði að þessar ásakanirnar væru ekki sannar!
Þegar bent var á að þarna væru öllu snúið á haus, og
fyrst og síðast þeirri meginreglu að sérhver teldist
saklaus þar til sekt væri sönnuð, var því svarað til að
þetta væru ekki réttarhöld heldur „atvinnuumsókn“
og reglan um sekt og sönnun ætti því ekki við!
Var með miklum ólíkindum að fylgjast með þessum
málatilbúnaði öllum og hafa þingmenn ekki á síðari
tímum lagst jafnlágt.
FBI kölluð til
Á lokasprettinum gerðu demókratar þá kröfu að Al-
ríkislögreglan FBI tæki sér viku til að rannsaka mál-
ið og það þó að lögreglan sú hefði af fyrri tilefnum
rannsakað feril Kavanaugh rækilega, þó að þar hefði,
starfsvenju samkvæmt, verið miðað við 18 ára aldur
hans. En lukkan var yfir demókrötum. Eftir að að-
gerðasinnar höfðu þrýst sér inn í lyftu þar sem einn
af þingmönnum repúblikana var, og ekki sá stað-
fastasti (hvernig sem aðgerðarsinnar vissu það), og
hrópað yfir honum um hríð, samþykkti hann að beita
sér fyrir því að málinu yrði frestað og FBI fengin til
að rannsaka það.
Fögnuður demókrata var mikill. Á fimmtudag skil-
aði FBI skýrslunni og sagði þar að ekkert og engin
vitni sem nefnd hefðu verið til sögu ýttu undir þessar
sögusagnir.
Demókratar sem fagnað höfðu aðkomu FBI sögðu
nú að þarna væri augljóslega um samsæri að ræða.
Líka hægt að stela því
sem er án kennitölu
En eins og áður sagði, þá er vafalítið að „hreyfingin“
eða fyrirbærið Me Too var þarft mjög og opnaði augu
margra fyrir óhugnanlegum vanda. Það er flóknara
en ella að taka yfir „hreyfingu“ sem er með öllu
óformbundin, öfugt til dæmis við Neytendasamtökin
sem reglubundið er reynt að stela.
En það breytir ekki því, að þeir sem reynt hafa að
taka yfir og eigna sér Me Too og náð nokkrum ár-
angri eru nú komnir áleiðis með að eyðileggja fyrir-
bærið og er það mikill skaði.
Þeir sem halda því fram að ásakanir einar, þótt í
litlu séu studdar eða alls engu, skuli vera nægjan-
legar til sakfellingar og eyðileggingar lífs þeirra
ásökuðu og annarra eru komnir út á mjög hættulega
braut.
Úr sögu mannkyns og einnig sögu Íslands eru til
vitnisburðir um svipuð sjónarmið, um að þeir sem
sættu ákæru eða ásökunum væri gert að sanna sak-
leysi sitt.
Þeir tímar eru jafnan taldir til hinna myrkustu í
sögu lands og mannkyns.
Morgunblaðið/RAX
7.10. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31