Morgunblaðið - 13.11.2018, Síða 30

30 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2018
DRAUMAEIGN Á SPÁNI
Nánar á www.spanareignir.is
ÞÚ ERT Í ÖRUGGUMHÖNDUMHJÁ OKKUR
Aðalheiður Karlsdóttir
Löggiltur fasteignasali
adalheidur@spanareignir.is
Sími 893 2495
Ármúla 4-6, Reykjavík
Karl Bernburg
Viðskiptafræðingur
karl@spanareignir.is
Sími 777 4277
Ármúla 4-6, Reykjavík
FLOTTAR EIGNIR - GÓÐAR STAÐSETNINGAR
FJÖLBREYTT ÚRVAL - EITTHVAÐ FYRIR ALLA
Flamenca Village, Playa Flamenca Arenales del Sol, Los Arenales
Mare Nostrum, Guardamar
Gala, Villamartin
Muna, Los DolsesAllegra, Dona Pepa
Ein sagan fjallar um konusem vildi að líf sitt yrðiharmleikur í kvikmynda-tímariti, önnur
um konu sem liggur á strönd
og mælir eigin líkamshita
mjög vandlega. Þá fjallar
saga um pósthús í Austur-
Oregon og að Marilyn
Monroe sé dáin, ein um vin
sögumanns sem fékk vélrit-
ara Ernests Hemingways til
að vélrita fyrir sig og stysta
smásagan í bókinni er mjög
stutt, og jafnframt þekkt, en hún
nefnist „Scarlatti-burtreiðarnar“ og
er svona:
„Það er mjög erfitt að búa í stúdíó-
íbúð í San Jose með manni sem er að
læra á fiðlu.“ Þetta sagði hún lög-
regluþjónunum þegar hún rétti þeim
tóma sexhleypuna.“
Það er ánægjulegt að sjá tvær til
af bókum bandaríska rithöfundarins
Richards Brautigans (1935-1984)
koma út á íslensku þetta haustið.
Gyrðir Elíasson hafði áður þýtt lista-
vel fjórar af tíu skáldsögum hans
(einhverjir íslenskir lesendur kynnt-
ust sagnaheimi Brautigans á sjöunda
og áttunda áratugnum en Gyrðir
færði hann meistaralega inn í ís-
lenskar bókmenntir), Hörður Krist-
jánsson þýddi eina og nú eru komnar
út tvær þýðingar Þórðar Sævars
Jónssonar, á skáldsögunni Hawkline-
skrímslið – Gotneskur
vestri og svo þetta kunna og
stórskemmtilega smá-
sagnasafn, annað af tveimur
sem Brautigan sendi frá
sér, Hefnd grasflatarinnar:
Sögur 1962-1970.
Brautigan varð einn vin-
sælasti rithöfundur blóma-
byltingarinnar vestanhafs;
fyrsta skáldsaga hans kom
út árið 1964 og þremur árum síðar
hans langþekktasta saga, Silungs-
veiði í Ameríku. Vinsældir Brautig-
ans dvínuðu heima fyrir þegar kom
fram á áttunda áratuginn en eins og
þýðandinn bendir á í ágætum eftir-
Valhoppað í ein-
stökum söguheimi
Skáldsaga
Hefnd grasflatarinnar bbbbn
Eftir Richard Brautigan.
Þórður Sævar Jónsson þýddi
og ritar eftirmála.
Partus, 2018. Kilja, 203 bls.
EINAR FALUR
INGÓLFSSON
BÆKUR
AF AIRWAVES
Hallur Már Hallsson
hallurmar@mbl.is
Fyrirtækjarekstur, tónlist og tón-
leikahald er kokteill sem getur verið
erfitt að hrista saman svo að útkom-
an verði góð. Taprekstur síðustu
Airwaves-hátíða þýddi að í ár þurfti
að rétta skútuna við. Tónleikastað-
irnir voru minni og erlendu böndin
sem voru bókuð á hátíðina voru
minna þekkt en oft áður. Það eitt og
sér ætti ekki að þurfa að koma niður
á hátíðinni. Hinsvegar hjálpaði það
ekki að Fever Ray, eitt þekktasta
númerið sem átti að koma fram á há-
tíðinni, heltist úr lestinni með of
skömmum fyrirvara til þess að tón-
leikahaldarar gætu brugðist við með
því að fá annan listamann af svipuðu
kaliberi til að hlaupa í skarðið.
Hvort þetta hafi gert það að verk-
um að Íslendingar hafi setið heima er
þó ómögulegt að segja til um. Það var
allavega umtalað og á nokkrum stöð-
um mjög áberandi hversu fáir Ís-
lendingar voru á meðal áhorfenda.
Miðasala virðist hafa gengið held-
ur brösuglega og það var stundum
vandræðalega tómlegt á sumum af
bestu tónleikastöðunum á besta tíma.
Það var allavega staðan í Gamla bíói
á laugardagskvöldi þegar Axel Fló-
vent var að fara á svið. Enn vand-
ræðalegra var þó VIP-svæðið í hús-
inu sem búið var að stúka af með
tilkomumiklum Airwaves-girðingum.
Airwaves-vörumerkið er sterkt
eins og talað var um í aðdraganda há-
tíðarinnar en galdurinn við hana hef-
ur í gegnum tíðina falist í afslöppuðu
andrúmslofti og stemningu. VIP-
svæði með fólki úr viðskiptalífinu eru
meira í takt við það sem er að finna á
hátíðum sem alþjóðleg stórfyrirtæki
koma að erlendis og eru í raun algjör
andstaða við grasrótar-fílósófíuna
gerðu það sjálfur sem hefur gert
Airwaves að því sem það er. Appið
sem lóðsaði mann um hátíðina bar
líka keim af þessum áherslum hjá
Senu, sem nú sér um að reka hátíð-
ina, þar sem neyslan er greind og
færð í excel-skjal. Upplýsingarnar
eru svo væntanlega nýttar til að gera
rekstur hátíðarinnar betri, excel-
betri. Auðvitað er skiljanlegt að
reksturinn eigi að vera réttum megin
við núllið en þessi kokteill er við-
kvæmur og of mikil áhersla á tölur
getur gert hann bragðvondan.
Tónleikarnir voru þó margir góðir.
Eistneski júrótrass-rapparinn
Tommy Cash, sem var í Hafnarhús-
inu á fimmtudag, fetar ótroðnar slóð-
ir í sinni sköpun. Ég var fljótur að
slökkva á „Pussy, money, weed“
möntrunni hans þegar ég var að
fletta honum upp fyrir hátíðina. Það
er hinsvegar bit í tónlistinni og
ímyndinni sem hann er að vinna með
sem ég skynjaði betur á tónleikun-
um.
Warmland-bræður fluttu sitt fág-
aða popp á frábærum tónleikum þar
sem mikið var lagt upp úr sjónrænni
upplifun, vonandi verða fleiri tón-
leikar hjá þeim á næstunni. Stereo
Honey er klassískt breskt gítarband
með öllum kostum þess og göllum.
Þeir hljómuðu frábærlega en hálf-
tómlegt var í húsinu og því erfitt að
ná upp mikilli stemningu. Super-
organism er sveit sem hefur náð að
kynda upp í bresku pressunni. margt
fólk var á sviðinu í Hafnarhúsinu og
mikil spilagleði í gangi. Hvort sveitin
nái að fylgja þeim hita eftir verður
bara að koma í ljós. Þegar partíið er
búið hjá svona böndum er oft lítið
sem stendur eftir.
Það var þó ekki tómlegt á Húrra á
laugardeginum. Það var svitalykt í
loftinu þegar Daði Freyr var að klára
og Berndsen var að fara á svið. Sú
lykt magnaðist bara eftir því sem á
leið. Það var eins og Jim Morrison
færi með aðalhlutverkið sem slæmi
strákurinn í einhverri stórfurðulegri
eitís B-mynd. Herðapúðar, skræp-
óttir leðurjakkar (þeir voru nokkrir),
berar bumbur og karatetaktar. Dav-
íð Berndsen stökk út í salinn til að
gefa fimmur og fólk söng hástöfum
með smellunum. Þarna var hin sanna
kófsveitta Airwaves-stemning sem
hefur gert hátíðina að því sem hún
er. Ekkert VIP kjaftæði.
Eftir þessa bombu var kanadíska
bandinu MorMor eiginlega vorkunn
af því að eiga að stíga næst á sviðið,
Lágstemmt gítarpoppið hljómaði þó
ágætlega. Harpa þykir víst of dýr til
að það borgi sig að vera með hátíðina
þar en þó var sett upp svið í Flóa sem
er eiginlega bara á ganginum og þar
komust margir að. Gallinn var þó að
sviðið var frekar lágt. Vonandi verð-
Vörumerkið Airwaves er sterkt …
Morgunblaðið/Eggert
Mannfjöldi Tónleikar Reykjavíkurdætra í Hafnarhúsi voru vel sóttir en það sama verður ekki sagt um alla tónleika Iceland Airwaves í ár.