Fréttablaðið - 09.03.2019, Side 82

ÉG ER MJÖG ORKUMIKIL
MANNESKJA OG ÞAÐ HENT-
AR MÉR EKKI AÐ VINNA Í
HEFÐBUNDNU STARFI FRÁ
9-5.
Ljósmyndarinn Ása Stein-arsdóttir er nýkomin úr skíðaferð til Kanada, stuttu eftir að hún lenti á Íslandi var hún þotin vestur á firði. Hún er
jafnan á ferð og f lugi um heiminn
og hefur komið til 53 landa á ferli
sínum. Til jafnfjarlægra landa og
Norður-Kóreu, Óman, Havaí og
Japans.
Ása er hávaxin og glaðleg í fram-
komu. Það má segja að henni sé
ástríðan fyrir náttúru og útivist í
blóð borin. Foreldrar hennar eru
Steinar Guðlaugsson jarðeðlisfræð-
ingur og Margrét Óskarsdóttir sem
starfar í ferðaþjónustu.
„Pabbi hefur unnið sem jarðeðlis-
fræðingur allt sitt líf. Hann er núna
kominn á eftirlaun og mjög sáttur
við það. Mamma er frjáls í anda,
hún hefur unnið árum saman í
ferðabransanum og er líka golfari,
hún vinnur reyndar núna fyrir Vita
golf. Við erum frekar venjuleg fjöl-
skylda, en ég er fædd í Ósló. For-
eldrar mínir bjuggu í Noregi í 20 ár.
Okkur leið vel þar en við f luttum
hingað heim í Árbæinn í Reykjavík
þegar ég var sjö ára gömul,“ segir
Ása.
Tvöfaldaði launin í Noregi
Ása hélt tengslum sínum við Noreg.
Þegar efnahagshrunið skall á þá var
hún í menntaskóla og fór til Noregs
að vinna á sumrin. „Og launin tvö-
föld í Noregi, það kom sér aldeilis
vel,“ segir Ása og brosir breitt.
Ása hefur vitað frá unglingsaldri
að ljósmyndun og útivist yrðu líf
hennar og sál. „Ég var samt haldin
togstreitu. Mér fannst ég þurfa að
mennta mig, það voru ekki margar
fyrirmyndir í sjónmáli. Ég fór í heil-
brigðisverkfræði í Háskólanum í
Reykjavík og fór svo að vinna hjá
Icepharma að loknu námi. Eftir eitt
ár fer þessi löngun að toga í mig. Ég
flutti til Tyrklands þar sem ég vann
sem fararstjóri. Ég bjó í Tyrklandi í
um hálft ár,“ segir hún frá og segir
togstreituna aftur hafa gert vart við
sig.
„Mér fannst ég þurfa að mennta
mig enn meira og fór og lærði tölv-
unarfræði. Það er svolítið fyndið
að ég hafi endað á því að vera sex
ár í háskóla. Og að í öll þessi ár var
ljósmyndunin svona áhugamál til
hliðar. Ég leit aldrei svo á að ég gæti
unnið sem ljósmyndari einn dag-
inn,“ segir Ása.
Starfsreynslan ýtti henni út í
fagið. „Ég vann hjá Guide to Iceland
og Arctic Adventures sem eru stór
ferðaþjónustufyrirtæki. Þannig
leiddist ég út í markaðsstarf. Það
sem henti mér svo alveg út í djúpu
laugina er þegar ég þáði starf hjá
Sahara sem er stafræn markaðs-
stofa. Ég var annar starfsmaðurinn
sem var ráðinn. Ég kom því til starfa
þegar það var ótrúlega margt að
gerast og ég þurfti að hlaupa í öll
hlutverk. Ég þurfti að mynda dag-
lega, alls konar tónleika, útihátíðir
og viðburði. Þá rann upp fyrir mér
ljós. Ég gæti gert meira.“
9-5 hentaði ekki
Ekki einungis fann Ása að hún gæti
gert meira heldur kviknaði sterk
þörf. Hún fann að hún þurfti á því
að halda að gera miklu meira. „Ég
fann að ég vildi miklu meiri fjöl-
breytni.
Ég er mjög orkumikil manneskja
og það hentar mér ekki að vinna í
hefðbundnu starfi frá 9-5. Starfið
hjá Sahara hentaði mér vel, þar voru
alltaf ný verkefni. En ég ákvað hins
vegar að láta slag standa,“ segir Ása
sem ákvað að starfa sjálfstætt.
„Ég hlæ stundum að því að mér
finnst ég vera með pínulítið fyrir-
tæki í hausnum á mér. Það er svo-
lítið fyndið líka að mörgum í
kringum mig finnst ég bara vera að
leika mér. Eru hálf hissa á því að ég
sé að vinna. En þetta er mikil vinna,
það er miklu meiri pressa að sækja
verkefni og það sé eitthvað nýtt að
koma inn. Og það veltur allt á mér
sjálfri,“ segir Ása.
„Ég hef aldrei haft eins gaman af
neinu starfi. Ég get einhvern veginn
hagað mínum verkefnum þann-
ig að ég hef bara hundrað prósent
áhuga á því sem ég er að gera. Þetta
er draumastarfið, að starfa sem
ljósmyndari en líka að taka þátt í
að móta fyrirtæki í markaðsstarfi
þeirra. Ég er nefnilega líka með við-
skiptavini sem vilja hjálp við að
markaðssetja sig á netinu og það
er gefandi að ná árangri í því. Allt
sjónrænt, allt sem hefur að gera með
myndir og hvernig þær segja sögu
eða kveikja á tilfinningu, því hef ég
allra mest gaman af,“ segir Ása.
Havaí er heillandi
Vinir hennar segja henni að hún
lifi stundum í gegnum linsuna.
„Mér líður best þegar ég er að taka
myndir. Þó að ég sé í krefjandi og
stóru ljósmyndaverkefni þá finnst
mér aldrei eins og ég sé í vinnunni,“
segir hún.
Ása hefur ferðast oft og víða síð-
ustu ár. „Ég hef farið til 53 landa, en
hef farið miklu oftar út. Ég fer oft til
sömu staðanna. Mér finnst Japan
mjög heillandi. Það er hægt að fara
á skíði í Japan og þar eru líka eldfjöll
og heitar laugar. Ferðalag til Mong-
ólíu stendur líka upp úr, svo fór ég
nýlega til Havaí sem heillaði mig
mjög mikið, landslagið er ekkert
ólíkt Íslandi, þar eru eldfjöll, hraun
og fallegar fjörur,“ segir Ása.
Rammvillt uppi á hálendi
Þó að Ása hafi verið í ótryggum
aðstæðum í fjarlægum löndum
hefur hún aldrei verið í raunveru-
legri hættu nema hér heima á
Íslandi.
„Ég held að hættulegustu aðstæð-
urnar hafi verið hér heima á Íslandi.
Við fórum þrjú saman fyrir nokkru
á jeppa upp á hálendi og ætluðum
að gista í skála sem þar er. Hann
er mjög einfaldur og annars lík-
lega aðeins notaður einu sinni á
ári þegar það er verið að smala. Við
gistum í skálanum í eina nótt og
þegar við vöknuðum hafði snjóað
mikið. Það var ekkert símasam-
band. Við þurftum að ákveða hvort
við færum sömu leið til baka eða
reyndum að fara hringinn. Við
ákváðum að fara hringinn en veðrið
versnar, það snjóar enn meira. Við
vorum orðin smeyk og íhuguðum
að snúa við í skálann en við vildum
reyna að finna símasamband því
enginn vissi nákvæmlega hvar við
vorum,“ segir Ása og segir þau ekki
hafa gefið neinum upp nákvæma
staðsetningu.
Þau festu bílinn uppi á hálendi
og voru þá orðin rammvillt. „Við
festum bílinn og hann fór djúpt í
snjóinn. Hann lá á maganum og við
sjáum ekki einu sinni hvar vegurinn
er lengur. Við erum stödd í algjörri
auðn. Snjóeyðimörk. Við reynum
að grafa heillengi og ekkert gerist.
Þarna varð ég í alvörunni hrædd og
hausinn á mér fór af stað. Hvenær
myndu mamma og pabbi kalla út
björgunarsveitina? Og hvað myndu
þau segja? Þau vissu ekki einu sinni
hvar ég var. Hausinn á mér var á
f leygiferð. Og þá kemur íslenskur
maður á risajeppa keyrandi,“ segir
Ása.
Lenti í hættulegustu
aðstæðunum á Íslandi
Ása Steinarsdóttir er með tvær háskólagráður og nærri 130 þúsund fylgjendur á Insta­
gram. Hún gaf 9­5 lífið upp á bátinn og lagðist í ferðalög með myndavélina í farteskinu.
Ása ruddi sér leið í karlaheimi náttúruljósmyndunar með aðstoð samfélagsmiðla.
„Ég hef aldrei haft eins gaman af neinu starfi. Ég get einhvern veginn hagað mínum verkefnum þannig að ég hef bara hundrað prósent áhuga á því sem ég er að gera,“ segir Ása. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
9 . M A R S 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R34 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
0
9
-0
3
-2
0
1
9
0
4
:3
7
F
B
1
1
2
s
_
P
0
9
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
8
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
1
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
1
2
s
_
P
0
3
1
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 2
2
8
7
-0
E
3
C
2
2
8
7
-0
D
0
0
2
2
8
7
-0
B
C
4
2
2
8
7
-0
A
8
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
B

F
B
1
1
2
s
_
8
_
3
_
2
0
1
9
C
M
Y
K