Morgunblaðið - 23.01.2019, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 2019
Elskuleg frænka
mín hefur kvatt
þetta líf. Heiða eins
og hún var ávallt kölluð ólst í
fyrstu upp í Mólandi á Hauganesi,
þar sem móðir hennar vann í
versluninni á staðnum. Fljótlega
kom í ljós að eitthvað var að henni
sem erfitt var að greina. Læknar
sem skoðuðu hana fundu ekki
hvað var að.
Um síðir lærði hún að tala,
ganga og hjóla á þríhjólinu sínu,
þá birtist henni ný tilvera þar sem
hún gat tekið þátt í leikjum
barnanna í þorpinu, sem tóku
henni ávallt vel.
Í október 1969, þegar Heiða var
á sjöunda ári, fór móðir hennar
með hana til Reykjavíkur til rann-
sóknar, en þá var nýkominn til
landsins fyrsti læknirinn í fötlun-
arfræðum. Við myndatöku upp-
götvaðist að blettir voru í heila
barnsins, sem voru varanlegir.
Alltaf fylgdust þær mæðgur að.
Og barn að aldri varð Heiða vist-
maður á Sólborg á Akureyri og
var þar uns flutt var í sambýlin,
sem tóku við af þeirri starfsemi.
Síðast bjó hún að Keilusíðu 1b, þar
sem hún hafði sína eigin íbúð. Hjá
Árna mági og Dísu systur að
Kambagerði 3 var hún löngum,
meðan hægt var.
Kynni mín af Heiðu voru ávallt
ánægjuleg. Hún var oftast glað-
sinna og tók öllum vel. Hún hafði
Aðalheiður Hall-
dóra Arnþórsdóttir
✝ AðalheiðurHalldóra Arn-
þórsdóttir (Heiða)
fæddist 29. janúar
1963. Hún andaðist
13. janúar 2019.
Útför Aðalheiðar
fór fram 22. janúar
2019.
yndi af músík og
söng oft með. Hún
hafði gaman af að
föndra og ýmislegt
prjónaði hún, sem
hún gaf oftast öðrum
með ánægjubros á
vörum. Hún átti líka
sína dimmu daga og
önnur veikindi sem
hrjáðu hana. Eftir að
hafa dottið og fót-
brotnað varð hún að
vera í hjólastól og í sjúkrarúmi. Í
Keilusíðu 1b er frábært starfsfólk
sem gerði sitt besta í að létta
henni lífið.
Síðastliðið sumar lét hún móður
sína nokkrum sinnum aka hjóla-
stólnum í heimsókn til mín í Múla-
síðu og kom þá gjarnan með gjafir
sem hún hafði prjónað. Það var
ánægjulegt að fá að aðstoða þær
til baka og þiggja kaffi hjá henni á
eftir. Á leiðinni kom fyrir að við
mættum fólki sem þekktu Heiðu
og þá rann upp fyrir mér að í
gegnum árin og áratugina var hún
vel þekkt í bænum, þar sem marg-
ir höfðu tekið þátt í að aðstoða
hana á sambýlunum.
Þökk sé því öllu góða fólki.
Í kvæði eftir Jón úr Vör er sagt
að móðir þín fylgi þér á götu, en
þorpið fylgi þér alla leið. Dísa
systir fylgdi Heiðu dóttur sinni á
götu og fylgdi henni af frábærum
dugnaði alla leið.
Blessuð sé minning þín, elsku
Heiða. Guð geymi þig og þökk fyr-
ir allt og allt.
Matthías Sigurpálsson.
Elsku hjartans frænka okkar
hún Heiða er flutt í sumarlandið
og við minnumst þessarar einstak-
lega góðu frænku með hlýju og
þakklæti í hjarta. Heiða var ávallt
höfðingi að heimsækja hvort sem
hún var heima í Kambagerði eða
þegar hún var farin að búa sjálf
með aðstoð, síðast í íbúð í Kjal-
arsíðunni, tók þá kennslu með sér
út í lífið frá móður sinni Dísu. Allt-
af var boðið upp á kaffi og með því,
jafnvel perlað, prjónað og svo var
rabbað um allt og ekkert, þá að-
allega um fjölskylduna en hún
Heiða okkar fylgdist vel með fjöl-
skyldumeðlimum á landi og sjó
enda mikið um sjómenn í ættinni
gegnum árin. Spurði mikið um
hvort allir væru ekki hressir og
spurði oft hvort börnin væru ekki
stillt, en það var Heiðu hjartans
mál að börnin væru stillt. Heiðu
var nefnilega einstaklega annt um
fjölskylduna sína og vini, og ef
eitthvað bjátaði á eins og oft gerist
í lífinu sjálfu eða við leik og störf,
þá sagði hún oft og iðulega, „þetta
lagast“ og klappaði á herðar eða
strauk hendur blíðlega og uppörv-
andi í senn.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
(Bubbi Morthens)
Þakka þér fyrir samveruna
elsku Heiða okkar, þá sérstaklega
fyrir brosið þitt og elskuna.
Þínar frænkur
Sveinfríður Sigurpálsdóttir
María Ingibjörg Kristins-
dóttir og fjölskyldur.
Það er skammt stórra högga á
milli hér í Skógarlundinum. Fallin
er frá Aðalheiður Arnþórsdóttir,
sú þriðja sem kveður á örfáum
mánuðum. Einn sterkasti per-
sónuleiki þeirra sem sótt hafa
þjónustu hingað. Rétt fyrir jólin
var hún hér og síst af öllu hvarflaði
það að okkur að hún kæmi ekki
aftur. Flytti sig í aðra tilveru.
Heiða eins og hún var alltaf
kölluð og undirrituð hafa átt sam-
leið með hléum í rúmlega aldar-
fjórðung. Hún var ein af þeim
fyrstu sem komu hingað, þegar
stofnunin varð til. Saman höfum
við gengið í gegn um sætt og súrt.
Hún var einstök kona, lífsglöð og
félagslynd. Elskaði alls kyns
uppákomur, böll, afmæli og gleð-
skap yfirleitt. 29. janúar næst-
komandi hefði hún orðið 56 ára en
þeim áfanga nær hún því miður
ekki hér í jarðheimum. Hún held-
ur örugglega upp á það með pomp
og prakt á nýjum slóðum.
Heiða hafði mismikinn áhuga
fyrir vinnuverkefnum sem þurfti
að leysa af hendi. Hugurinn leitaði
frekar til sköpunar. Hún var mikil
prjónakona og eru til mörg lista-
verk eftir hana á því sviði. Hún
hafði líka áhuga á því að skapa
myndverk. Eitt slíkt færði hún
undirritaðri, þegar hún kom hing-
að í síðasta þjónustutímabilið sitt
og prýðir það verk einn af veggj-
um skrifstofunnar.
ert þú
að leita að fyrirheitna landinu
ég skal vísa þér veginn
í hjarta þínu er brot af því
- stærra en þú heldur
og í hjörtum vina þinna
finnurðu það sem á vantar
(Jórunn Sörensen)
Kæra Dísa, Árni, Ómar, María,
fjölskyldan öll og kæru vinir í
Kjalarsíðunni. Ykkur öllum send-
um við okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum almættið að
umvefja ykkur og styrkja. Gengin
er stórbrotin kona sem kvödd er
með trega.
Elsku Heiða, hlutverki þínu á
jarðríki var að ljúka og nú skiljast
leiðir. Við brotthvarf þitt myndast
skarð sem er vandfyllt og er þín
sárt saknað. Hafðu hjartans þökk
fyrir samfylgdina sem var gef-
andi, lærdómsrík og skemmtileg.
Í hjarta mínu á ég minningu um
þig káta og lífsglaða.
Megi góður Guð geyma þig.
Fyrir hönd allra í Skógarlundi,
Margrét Ríkarðsdóttir.
✝ Svanur ArnarJóhannsson
fæddist 15. júní
1935 í Djúpuvík.
Hann lést á öldr-
unarheimilinu
Skjóli 13. janúar
2019.
Foreldrar hans
voru Jóhann Ingi-
bjartur Guðbjarts-
son, f. 20.6. 1907 á
Flateyri, d. 4.8.
1998, og kona hans Guðrún Guð-
bjarnadóttir, f. 7.4. 1911 að Jafn-
askarði í Borgarfirði, d. 24.12.
2000. Systkini Svans eru Anna,
f. 13.10. 1937, Guðbjarni, f. 1.12.
1942, d. 11.1. 2010,
Guðbjartur, f. 12.1.
1946, d. 26.10. 1949,
Þorsteinn f. 2.7.
1952. Svanur var
ókvæntur og barn-
laus. Svanur lauk
prófi frá Far-
mannadeild Stýri-
mannaskólans og
starfaði sem stýri-
maður og skipstjóri
allan sinn feril þar
til hann kom í land.
Útför Svans fer fram frá Ás-
kirkju í Reykjavík í dag, 23.
janúar 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Farinn er frændi minn hann
Svanur. Honum sem mér þótti svo
mikið til koma. Fyrir lítinn strák í
afskekktum firði, þar sem allir
þekkja alla, var framandi og
spennandi að eiga frænda sem
sigldi um heimsins höf – í orðsins
fyllstu merkingu. Frænda sem
kom í heimsókn vestur á Flateyri
hlaðinn nýlendugóssi og sögum
sem lítil eyru meðtóku sem heil-
agan sannleik. Dót frá Ameríku
sem svo sannarlega fékkst ekki í
kaupfélaginu eða sögur af fílum
uppi á dekki sem gætu bitið í
hausinn á manni ef maður færi
ekki varlega.
Í barnæskuljómanum sá ég
Svan frænda alltaf fyrir mér líkt
og pabba Línu Langsokks, sem
skipstjóra og kóng í Suðurhöfum.
Eftir að ég verð eldri finnst mér
hann minna meira á Línu sjálfa,
maður sem fór eigin leiðir og hul-
inn dulúð á margan hátt. Svanur
var frændrækinn og góður heim
að sækja. Hvergi var huggulegra
að drekka kaffi með rjóma en við
eldhúsborðið á Kleppsveginum og
argast út í pólitík, innlenda sem
erlenda, eða ensku deildina sem
ég hef engan skilning á. (Lærði
nokkur nöfn bara til að þykjast
vera með.) Svanur hellti upp á svo
rótsterkt kaffi að það ískraði í
maganum eftir hverja heimsókn.
Ugglaust hefur hann tekið upp sið
ítölsku bátsverjana sem fengu sér
espresso í morgunmat og borðuðu
ekki fyrr en á hádegi. Fyrir mann
sem hafði gætt sér á mat um allan
heiminn þótti honum ekkert betra
en soðin ýsa, skata eða lambakjöt.
Það var alltaf tilhlökkunarefni að
koma í móttöku kvöldverð hjá
honum við hverja heimsókn til Ís-
lands og gæða sér á lambasteik.
Hann var heimsborgari mikill,
lærði t.d. dönsku í einum túr með
danskri áhöfn og þegar hann
heimsótti mig í Kaupmannahöfn
kom í ljós að hann þekkti bæinn
mun betur en ég nokkurn tímann.
Svanur hafði margar sögur að
segja sem gaman var að, á tímabili
kunni ég allar kjaftasögur á Flat-
eyri frá 1950 þó ég kynni ekki deili
á því fólki sem við átti. Og hafandi
verið skipstjóri og einstæður þá
var hann ekki vanur að taka við
skipunum frá öðrum eða gera
málamiðlanir. Ef honum þótti
saga frá mér leiðinleg skammaðist
hann sín ekkert fyrir að skipta um
umræðuefni, helst þá eitthvað
sem honum þótti áhugavert.
Ég minnist hans með hlýju og
eftirsjá. Ég mun sakna þess að
koma á Kleppsveginn og taka
stöðuna með honum. Ég er þakk-
látur fyrir góðmennsku og gjaf-
mildi hans. Fallega brosið og aug-
un sem minntu á ömmu Guðrúnu.
Þétt og sterkt handtakið en faðm-
lögin voru alltaf best. Hvíl í friði,
frændi.
Arnór Brynjar Þorsteinsson.
Svanurinn er floginn á braut.
Fullt af góðum minningum og
maður minn, ég gæti baðað mig í
öllu ilmvatninu sem hann hefur
gaukað að mér gegnum árin. Öll
símtölin. Alltaf hringt að kveðja á
meðan hann sigldi erlendis. Svo
kom hann í land og þá var hringt
nánast daglega til þess að spjalla.
„Ertu búinn að sjá Moggann í
dag?“ Þannig byrjuðu símtölin oft.
Já, við tókum oft pólitískan snún-
ing í símanum. Samskipti okkar
Svans urðu meiri og nánari eftir
2004 þegar bróðir hans fór að
vinna í Reykjavík. Þá skrapp ég
oft suður að kíkja á þá báða. Þegar
ég greindist með krabbamein
snerti það ekki síður Svan en
bróður hans. Horfa saman á sjón-
varpið yfir spjalli og góðum kaffi-
bolla á kvöldin, Svanur gerði ekki
tevatn, heldur sterkt og gott kaffi.
Og svo iðulega ávextir með ís eða
rjóma er leið á kvöldið. Svanur var
heimsborgari, hafði farið víða,
naut þess að ferðast, borða góðan
mat, drekka góð vín og reykja
stóra vindla. Þýddi lítið að bjóða
viskí í vatnsglasi, það var slys. Síð-
ustu tvö ár voru honum sérlega
erfið vegna heilsuleysis. Reyndum
við bróðir hans að hjálpa eins og
mögulegt var og hann óskaði eftir.
Heyrnin fór alveg í nokkra mán-
uði en kom svo smá aftur og sjónin
varð mjög slæm. Þá var sárt að
vita að kollurinn var í lagi en Svan-
ur eins og fangi í eigin líkama,
bundinn við hjólastól. Frosinn
fastur eins og svanirnir á tjörn-
inni. En nú er Svanur floginn á
betri stað. Hvíl í friði, vinur.
Þín mágkona,
Gunnhildur J.
Brynjólfsdóttir.
Svanur Arnar
Jóhannsson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elskulegur bróðir og frændi okkar,
ÞÓRARINN BRANDUR ÞÓRARINSSON,
lést þriðjudaginn 8. janúar.
Útför fer fram í Fossvogskirkju
fimmtudaginn 24. janúar klukkan 15.
Stefán Þórarinsson
Sæunn Stefánsdóttir
Svava Lóa Stefánsdóttir
Pétur Helgason
Helena Helgadóttir
Helga Björk Helgadóttir
Gunnar Þór Helgason
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir, tengdafaðir, bróðir, mágur og afi,
ÁRNI V. SIGURÐSSON,
Kjarrhólma 28,
lést á líknardeild Landspítala að kvöldi
13. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Lindakirkju,
Kópavogi, föstudaginn 25. janúar klukkan 13.
Sólrún Ósk Sigurðardóttir
Árný Árnadóttir Jens Jóhannsson
Þorgeir Lárus Árnason
Arnbjörg Sigurðardóttir Ástgeir Þorsteinsson
Ásthildur Bára Jensdóttir
Árni Björn Jensson
Gunnar Alex Jensson
Ástkær eiginkona mín,
HJÁLMFRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Asparfelli 2,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
13. janúar. Útför hennar fer fram frá
Guðríðarkirkju fimmtudaginn 24. janúar
klukkan 13.
Halldór Stefánsson
og aðrir aðstandendur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
STEINUNN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hafbliki, Grenivík,
lést á Grenilundi sunnudaginn 20. janúar.
Margrét Rós Jóhannesdóttir
Guðjón Aðalbjörn Jóhannss. Elísabet Ragnarsdóttir
Aðalheiður Jóhannsdóttir Birgir Pétursson
Björgólfur Jóhannsson Málfríður Pálsdóttir
Sigríður Jóhannsdóttir Valur Friðvinsson
Oddný Jóhannsdóttir Arnþór Pétursson
og fjölskyldur
Við þökkum af alhug öllum þeim fjölmörgu
sem sýndu okkur samúð og kærleiksríka
vináttu við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
LAUFEYJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Egilsstaðakoti.
Helga E. Hermundardóttir Halldór Sigurþórsson
Sigurbjörg Hermundsdóttir Árni Guðmundsson
Guðsteinn F. Hermundsson Kristín Tómasdóttir
Einar Hermundsson Elín Bj. Sveinsdóttir
Okkar ástkæri,
BERGUR BERGSSON
vélfræðingur,
lést á líknardeild Landspítalans
laugardaginn 19. janúar.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 28. janúar klukkan 13.30.
Aðstandendur