Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.02.2019, Blaðsíða 31

En þó er afar sjaldgæft að einhver viðri opin-
berlega hvort forseti framkvæmdastjórnar sé fær
um, af slíkum ástæðum, að valda sínum mikilvæga
starfa. Úrslitum ræður í þessu, umfjöllun um Junc-
ker, sem öðru, sá háttur sem hafður er á fréttum og
fréttamati í höfuðborg Evrópu. Í Brussel er tilhneig-
ing til þess að vinir Evrópumálstaðarins standi þétt
saman, ekki einungis þegar verkefnið er að snúast
hart gegn árásum frá hægri, frá lýðskrumurum og
þjóðernissinnum á borg við Marine Le Pen í Frakk-
landi eða Heinz-Christian Strache í Vínarborg, held-
ur einnig þegar réttlætanleg gagnrýni beinist að leið-
togunum í Brussel.“
Þessi játning minnir óneitanlega á það sem gilt hef-
ur lengi í Ríkisútvarpinu hér. Sjálfstýringin er þar á
allan sólarhringinn eigi Samfylkingin og eftir atvik-
um aðrir vinstriflokkar í hlut.
Fréttastofan þar er líka á móti Trump, forseta
Bandaríkjanna, en hún var með Obama sem áður var
forseti sama lands þótt slappur væri. Ekkert í lögum
Ríkisútvarpsins bendir þó til þess að það hljóti að
vera hluti af náttúrulögmálunum.
Fréttastofan er með Evrópusambandinu og fréttir
fátt af því sem geti varpað skugga á það. Hún er
sjálfkrafa á móti þeim sem eru á móti því. Ekkert er
heldur um þá skrítnu afstöðu í lögum um Rík-
isútvarpið. Þvert á móti sjá allir sem læsir eru að
reglurnar ganga síst út frá því að fréttastofa „RÚV“
sé í liði, og raunar í sama liðinu árum og áratugum
saman.
Stundum er sagt að bjálfalegt sé að ræða þessar
staðreyndir um „RÚV“ og enn vonlausara við það.
Þar á bæ skilji enginn þessar athugasemdir. Þær
virki eins á þá þar og ef fundið væri að því við Skaga-
menn að þér haldi alltaf með Akranesi.
En því má ekki gleyma að það eru engin lög sem
segja Skagamönnum að þeim beri að vera hlut-
lausum í fótbolta. Og þeir fá ekki marga milljarða frá
almenningi árlega til þess að þeir hafi ekki þann
sama almenning að fífli.
Óforbetranlegur og
eindreginn brotavilji
Það var t.d. dæmigert að sjá þær Silju Báru Ómars-
dóttur og fréttastjóra Ríkisútvarpsins sitja „saman í
settinu“ og ræða um samtímastjórnmál vestan hafs.
Margt var þar skrítið svo ekki sé meira sagt og mátti
vart á milli sjá hvor var meira úti á þekju. Spjallinu
lauk með því að önnur sagði að vandinn væri að
Trump vildi endilega reisa sinn múr. En enginn ann-
ar hefði áhuga fyrir því, sagði hin. Nei, enginn annar,
endurtók sú fyrri.
Seinasta skoðanakönnun sem birtist sýnir vissu-
lega að örlítið færri segjast vilja múr en hinir sem
telja ekki þörf á honum. Fróðlegt væri að sérfræð-
ingurinn og fréttastjórinn upplýstu hvenær svo væri
komið að enginn Bandaríkjamaður vildi múr. Er það
þegar þeir sem vilja hann eru 150 milljónir eða færri?
Sérfræðingurinn, sem er svo oft kallaður til, á bágt
með að leyna andúð sinni á Bandaríkjunum. Það má
segja að það sé þó ósjálfráður snertur af heiðarleika
af hans hálfu. En þegar þeir sem koma úr þeirri átt
sem telst til þess flokks sem sérfræðingurinn, og
reyndar fréttastofan í heild, leggur fæð á, þá er orðið
andúð í órafjarlægð frá því sem lýsir þeirri afstöðu.
Skrítin verðlaunaveiting
Það er ekkert að slíkri framgöngu þegar pólitískir
þröngvitringar, æsifréttamenn eða kunnir „doddar“ í
erindrekstri eiga í hlut, eins og þeir virðast sem ráða
fyrir „Kjarnanum“ eða æsiútgerðinni „Stundinni,“
og fjölmiðlum sem ríkisstjórnin telur, eftir langa
yfirlegu, að rétt sé að styðja af fimmfalt meira afli
eða meir en raunverulega fjölmiðla.
Það má segja að slík furðuniðurstaða falli vel að því
að ríkisstjórnin heldur áfram og eykur á hverju ári,
stuðning upp á fjölmarga milljarða við opinbera
stofnun sem leynir því hvergi að hún dregur vagninn
fyrir þau stjórnmálaöfl sem eiga stuðning þriðjungs
þjóðarinnar þegar best lætur og leggur fæð á flesta
hina. Stofnun sem á að lögum engan að styðja sér-
staklega og umfram aðra og enn síður að hata sér-
staklega.
Ríkisstofnun sem þannig gengst upp í því á hverj-
um degi að brjóta þau lög sem um stofnunina gilda.
Ekkert nema óræður ótti við eitthvað dulið og
óskiljanlegt virðist ráða þeirri för.
Hræðsla er óheppilegur húsbóndi, það sýnir sagan
með svo sárgrætilegum dæmum.
Og þetta síðasta svo ömurlega vel.
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Móskarðshnjúkar.
3.2. 2019 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31