Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.03.2019, Blaðsíða 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.3. 2019
É
g átti heima í Bolungarvík og pabbi
minn var þá skólastjóri Tónlistar-
skólans í Bolungarvík. Hann sá
fyrir sér að ef ég færi í tónlistar-
skólann yrði ekkert úr mínu námi
því hann myndi kenna mér og enda á því að
nota tímana mína í eitthvað annað, semja við
mig því hann þyrfti að skreppa að sinna ein-
hverju. Hann skráði mig því í nám til Ragnars
H. Ragnar á Ísafirði. Þau mamma keyrðu mig
tvisvar sinnum í viku í tíu ár inn á Ísafjörð til
Ragnars til að ég fengi almennilega kennslu,“
segir tónlistarkonan og skólastjórinn Edda
Borg en fyrir vestan var lagður grunnurinn að
tónlistarferli hennar.
Námið stóð yfir allan grunnskólann. „Ég sá
ekki fyrir mér að vera áfram í Bolungarvík. Ég
var ekki nema 11 ára þegar ég var farin að
biðja um að flytja frá Bolungarvík, þó að það
væri ekki nema á Ísafjörð. Ég sá mína framtíð
fyrir mér í borginni eða einhvers staðar úti í
heimi þannig að ég fór í Menntaskólann við
Hamrahlíð og flutti hingað suður rétt áður en
ég varð 16 ára. En af því að ég var utan af landi
varð ég að bíða og komst ekki í MH fyrr en eft-
ir áramót. Þegar ég var nýkomin hingað suður
sá ég auglýsingu í blaði þar sem var verið að
auglýsa eftir hljómborðsleikara sem gæti
sungið því það væri verið að setja saman
hljómsveit. Ég svaraði þessari auglýsingu og
var búin að gleyma henni þegar haft var sam-
band við mig og ég spurð hvort ég myndi vilja
koma í prufu,“ segir Edda.
Kynntust í gegnum auglýsingu
Svo fór að hún var ráðin í hljómsveitina, sem
Axel Einarsson gítarleikari setti saman. „Ég
var því sextán ára gömul byrjuð að spila í
hljómsveit í Klúbbnum,“ segir Edda og var
þetta talsvert ólíkt lífinu í Bolungarvík og
klassíska píanónáminu sem hún hafði stundað.
„Ég var það ung að mér var bara hleypt inn
bakdyramegin og bara til að fara að spila,“
segir hún enda hafði hún ekki aldur til að
sækja skemmtistaði.
Í hljómsveitinni var líka ungur bassaleikari
úr FÍH, Bjarni Sveinbjörnsson. „Hann varð
maðurinn minn. Þegar ég er spurð hvernig við
kynntust þá segi ég án þess að blikna – við
kynntumst í gegnum blaðaauglýsingu,“ segir
hún.
Á eftir Klúbbnum kom Broadway. „Bjarna
var boðið að taka þátt í stórhljómsveit sem
Gunnar Þórðarson var að setja saman fyrir
Broadway og stuttu eftir að það byrjaði var
mér boðið að fara í þá hljómsveit líka, sem ég
gerði,“ segir hún en í þessum sveitum hófst
hennar tónlistarferill.
Hvernig var stemningin í Broadway?
„Hún var mjög skemmtileg og fólk var svo
glatt. Ég held að fólki hafi fundist það vera
komið til útlanda þegar það var komið inn í
Broadway í þriggja rétta máltíð og skemmti-
atriði. Þetta hafði ekki þekkst á Íslandi áður
og var meira eins og að fara á sýningu í Las
Vegas. Óli [Laufdal] var alltaf að flytja inn
heimsfræga listamenn. Fólk klæddi sig í sín
fínustu föt og mætti í þessa stemningu sem er
ekki til í dag. Það er ákveðin kynslóð sem fær
ekkert að kynnast þessu. Hann lagði mikið í að
skemmta fólki og gera vel við þá sem komu.
Þetta var allt svo stórt og grand,“ segir hún.
„Svo fór Bjarni í nám til Bandaríkjanna en
ég hélt áfram í bandinu hjá Gunna. Hann kom
fljótlega aftur og beið eftir mér í nokkra mán-
uði, við giftum okkur og byrjuðum að búa í
Hollywood,“ segir hún og á þá ekki við
skemmtistaðinn heldur hverfið í Los Angeles í
Kaliforníu. „Fyrsta íbúðin sem við leigðum
saman var í Hollywood og þarna bjuggum við
meðan hann var í námi.“
Edda var ákveðin í að starfa við tónlist.
„Þegar ég kom til baka vissi ég að ég ætlaði
alltaf að starfa við tónlist en mér fannst ég
þurfa að mennta mig þannig að ég skráði mig í
tónmenntakennaradeildina og útskrifaðist
sem tónmenntakennari vorið 1988,“ segir
Edda sem hafði stundað nám við Tónlistar-
skólann í Reykjavík hjá Halldóri Haraldssyni
píanóleikara.
Edda kláraði ekki MH heldur tók inntöku-
próf inn í tónmenntakennaradeildina. Í hana
þarf stúdentspróf en hún var metin hæf til að
fara beint í námið. „Ég þurfti í raun ekki að fá
stúdentspróf en ég sé eftir því núna að hafa
ekki klárað stúdentsprófið.“
Langaði þig alltaf til að kenna? „Já, mig
langaði til að miðla tónlistinni,“ segir hún.
„Ég kenndi síðasta árið í náminu í Tónlistar-
skóla Hafnarfjarðar og svo þegar ég útskrif-
aðist réði ég mig sem tónlistarkennara í Selja-
skóla,“ segir hún en þetta var haustið 1988.
Þá hugsaði hún með sér að það vantaði tón-
listarskóla í hverfið. „Síðan stofnaði ég tónlist-
arskólann minn og byrjaði haustið 1989. Þá var
ég að verða 23 ára. Þegar ég lít til baka er ég
mjög þakklát þeim foreldrum sem treystu mér
svona ungri til að kenna börnunum sínum. Ég
horfði ekki á það þannig sjálf, mér fannst bara
rétt að bjóða fólki upp á tónlistarkennslu í
hverfinu og var ekkert að spá í hvað ég væri
ung.“
Með permanent í hárinu og
hljómborð á mjöðminni
Edda var í hljómsveitinni Módel, sem tók þátt
í Söngvakeppni Sjónvarpsins með „Lífið er
lag“, sem var mjög vinsælt einmitt þegar hún
var að byrja að kenna í Seljaskóla.
„Ég var alltaf með permanent í hárinu og
það var gert stórt og mikið og svo var ég með
hljómborðið á mjöðminni, það var mitt vöru-
merki. Ég man eftir því þegar ég var að mæta í
Tónlistarferill Eddu hófst í
Klúbbnum og á Brodway eftir að
hún svaraði auglýsingu í blaði.
Morgunblaðið/Eggert
Þú ert það sem þú hugsar
Edda Borg ólst upp í Bolungarvík og flutti 16 ára gömul til Reykjavíkur. Hún gifti sig 17 ára og byrjaði að búa í Hollywood.
Tónskóla Eddu Borg stofnaði hún rúmlega tvítug en skólinn fagnar 30 ára afmæli í vor. Hún greindist með MS-sjúkdóminn
árið 2007 og segir jákvæðni mikilvæga í þeirri baráttu og daglegt verkefni að halda sig réttum megin við línuna.
Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is
’ Ég held að fólki hafi fundistþað vera komið til útlanda þeg-ar það var komið inn í Broadway íþriggja rétta máltíð og skemmti-
atriði. Þetta hafði ekki þekkst á Ís-
landi áður og var meira eins og að
fara á sýningu í Las Vegas.