Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.03.2019, Blaðsíða 14

VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.3. 2019
S
vartur labrador fjölskyldunnar tók
hressilega á móti blaðamanni á fal-
legu heimili Laufeyjar Steindórs-
dóttur í Garðabænum. Eftir að
hann vingaðist við gestinn og
komst að því að hann væri velkominn dró hann
sig í hlé og leyfði konunum að fá frið til að
spjalla. Kertaljós, hlýja og kyrrð einkennir
heimilið og Búdda situr hugsi á hillu við hliðina
á stóru hljóðfæri sem heitir víst gong. Það er
rólegt þarna þennan morgun en líklega er það
ekki alltaf svo því þau hjónin, Laufey og maður
hennar Ingvar Hákon Ólafsson, heila- og
taugaskurðlæknir, eiga samtals fjórar dætur.
En þennan svala marsdag var notalegt að
njóta kyrrðarinnar með Laufeyju, sem er sjálf
þó langt frá því að vera ímynd kyrrðarinnar.
Hún er ör og brosmild, talar hratt og hefur frá
mörgu að segja, enda búin að finna sína hillu í
lífinu og vill deila gleðinni. Yfir góðum heima-
tilbúnum latte ræðum við um lífið fyrir og eftir
„hrun“ Laufeyjar en það kom að því að hún
þurfti að játa sig sigraða og finna leið út úr
álagi og streitu. Leiðina fann hún og er hún
komin með brennandi ástríðu fyrir jóga nidra
og að bera út boðskap um ágæti hugleiðslu
sem hún segir allra meina bót.
Líkamlegt og andlegt gjaldþrot
Laufey sleit barnskónum á Akureyri og gekk
þar í menntaskóla. „Ég skar mig aðeins úr því
ég varð ólétt átján ára og útskrifaðist nítján
ára með lítið barn. Mér fannst það ekkert
mál!“ segir Laufey hlæjandi og dregur fram
stúdentsmyndina. Þar má sjá ábyrgðarfulla
unga konu með lítið barn í fanginu og stúd-
entshúfu á kolli.
Laufey flutti síðan suður og hóf nám í hjúkr-
unarfræði við Háskóla Íslands og nokkru síðar
kynnist hún manni sínum Ingvari, sem var þá í
sérnámi í heila- og taugaskurðlækningum í
Svíþjóð.
„Ég varð yfir mig ástfangin og elti hann til
Svíþjóðar og fór að vinna á Karolinska-
sjúkrahúsinu og fór svo þar í framhaldsnám í
bráða- og gjörgæsluhjúkrun.“
Ingvar átti líkt og Laufey eina dóttur þegar
þau kynntust. Saman eiga þau tvær til við-
bótar og eru því dæturnar fjórar.
Laufey segist alla tíð hafa verið í krefjandi
vinnu og verið undir miklu álagi.
„Mitt líf hefur einkennst af því að ég hef
þurft að standa mig. Í raun hefur streita og
álag fylgt mér frá unglingsárum,“ segir hún.
Árið 2013 kom að því að Laufey keyrði á
vegg, eins og hún orðar það. Þá hafði hún
starfað sem gjörgæsluhjúkrunarfræðingur frá
árinu 2008.
„Þetta var ekki eiginleg vinnukulnun heldur
frekar var það álag í lífinu og streita sem ollu
þessu. Þegar við komum heim eftir sérnám
fórum við bæði að vinna vaktavinnu og fórum
svo að eignast börn. Yngsta dóttir okkar svaf
ekki í tvö ár. Það varð til þess að klára mín
batterí endanlega. Ég komst í líkamlegt og
andlegt gjaldþrot. Ég var búin að ganga mér
til húðar og hlustaði ekki á viðvörunarbjöll-
urnar. En svo kom að því að ég gat ekki meir.
Þá var ekkert annað í boði en að kúvenda mínu
lífi og ég hætti að vinna á Landspítalanum og
fór þá í innra ferðalag,“ segir hún.
„Ég vildi reyna að fá bata fyrir okkur öll því
við vorum öll svo örmagna; líka eldri stelp-
urnar sem voru búnar að hlusta á litlu systur
sína gráta hátt í tvö ár.“
Blessun í dulargervi
Það kom hjónunum á óvart þegar von var á
fimmta barninu, mitt á þessum álagstíma í lífi
þeirra. Laufey tók þá ákvörðun að segja upp
starfi sínu.
„Þegar ég var ólétt fór bara allt á hliðina og ég
hugsaði; ég get ekki meir. Ég labbaði út og það
vissu aðeins örfáir af hverju ég hætti. Síðan kom
það í ljós í fyrsta sónar að fóstrið var ekki líf-
vænlegt og því enn á ný breyttust allar forsendur
hjá mér eins og hendi væri veifað. Fósturmiss-
irinn er stór ástæða fyrir því að ég lendi í þessari
rosalegri örmögnun,“ segir hún.
„Þetta er saga allra kvenna. Við erum allar
þarna, að vilja, geta og ætla sér en svo bara er
þessi vilji ekki nóg,“ segir hún.
„Ég held að ef ég hefði ekki orðið ólétt, þá hefði
ég haldið áfram og það hefði endað með algerri
sundrungu. Því þarna hafði ég engin úrræði til að
vinna á minni streitu og kvíða. Þegar lífið mætir
manni með mótlæti er stundum eina leiðin að
sleppa tökum eða gefast hreinlega upp. Ég fór í
algera uppgjöf og sagði upp starfi mínu og það
var það besta sem ég gat gert. Ég fór úr þessari
keyrslu og fór að reyna að finna kyrrð. Ég fór þá
í innra ferðalag og í algjöra naflaskoðun og var í
eitt ár frá vinnu. Ég hafði svigrúm til þess af því
að maðurinn minn er fyrirvinna, en auðvitað geta
ekki allar konur leyft sér það,“ segir Laufey og
segist afar þakklát fyrir að hafa getað tekið sér
þennan tíma til þess að átta sig á hlutunum.
„Ég fór inn í hjúp og nýtti tímann aðallega til
að sofa. Ég fékk hluta af heilsunni til baka bara
með því að hvílast því ég hafði verið vansvefta í
mörg ár. Í þessu streituástandi hafði ég þróað
með mér ofsakvíða. Ég talaði aldrei um það og
fólk vissi ekki um það. Ég var að fá kvíðaköst
bara við það að hugsa um að ég fengi ekki heilan
svefn. Þannig að ég sofnaði með kvíða og vaknaði
með kvíða.“
Laufey segist aldrei hafa leitað til lækna á
þessu tímabili, þrátt fyrir að þekkja vel heilbrigð-
isgeirann, því hún hafi hreinlega skammast sín
fyrir að líða svona.
„Ég hef alltaf litið á mig sem sterka og kraft-
mikla konu sem gæti sigrast á öllu. Þessi týpíska
ofurkona. En þarna hafði ég bara enga orku og í
staðinn fyrir að leita mér hjálpar dró ég mig í
hlé,“ segir hún.
„Ég segi oft að þetta hafi verið blessun í dular-
gervi, þetta áfall að upplifa fósturmissinn. Ég hef
oft sagt að þarna voru einhver skilaboð send til
mín, að staldra við og draga mig í hlé. Annars
hefði ég aldrei kynnst þessu dásamlega verkfæri
sem jóga og hugleiðsla er. Að finna kyrrðina
mína og tilganginn. Þetta er svo öflugt,“ segir
Laufey.
„Ég byrjaði á að hlúa að sjálfri mér svo ég gæti
hlúð að fjölskyldunni og þá aðallega yngsta
barninu.“
Hugleiðsluferðalag til kyrrðar
Þegar Laufey hafði náð aftur auknum krafti eftir
hvíldarárið fann hún hjá sér sterka þörf að
byggja sig upp. „Þá er ég tilbúin því ég er
mjög drífandi og orkumikil í eðli mínu, nema á
þessum tíma sem ég lenti í þessari örmögnun,“
segir hún.
Laufey fór á stjá að leita leiða og skoðaði
hún ýmsar óhefðbundnar leiðir. Hún hóf nám í
heilsumeistaraskólanum haustið 2014 og
kynntist hún þar ýmsum uppbyggjandi leið-
um, m.a. breyttu og bættu mataræði.
„Þetta var grænn og vænn lífstíll. Ég próf-
aði ýmislegt; varð vegan, prófaði hráfæði, fór
í sjósund en er ekki að segja fólki að það eigi
að gera það. Ég vil ekki vera nein öfgamann-
eskja. Það er ekki minn boðskapur. En þarna
byggði ég mig upp og fann sjálfa mig, en það
vantaði alltaf eitthvað upp á. Svo strax um
haustið var manneskja sem leiddi mig inn í
minn fyrsta jógatíma í Yoga Shala Reykjavík
hjá Ingibjörgu Stefánsdóttur, jógagúrú Ís-
lands. Ég heillaðist algjörlega og hætti í
heilsumeistaraskólanum til að leggja fyrir
mig jóga. Í kjölfarið fór ég í jógakennaranám
hjá Ingibjörgu og útskrifaðist þaðan árið
2017,“ segir hún.
„Þarna kynntist ég jóga og náði innri teng-
ingu í hugleiðslu, sem ég hafði aldrei náð áður.
Þarna var ég að hreyfa mig en á sama tíma að
fara inn á við. Þetta var í fyrsta skipti sem ég
kynntist hugleiðslu og lærði jóga nidra og er
ég í dag jóga nidra-kennari,“ segir hún og út-
skýrir í hverju það felst.
„Það er ævaforn hugleiðslutækni, stundum
kallað jógískur svefn, en í rauninni er þetta
eitt aðgengilegasta form hugleiðslu því um er
að ræða leidda liggjandi hugleiðslu og djúp-
slökun. Iðkandinn þarf aðeins að leggjast á
dýnu og sleppa tökum og kennarinn leiðir við-
komandi inn í hugleiðsluna, eins konar hug-
leiðsluferðalag. Þetta er áreynslulaus streitu-
losun og núllstilling.“
Þetta er mín köllun
„Jóga nidra hjálpar ekki bara fólki sem þjáist
af streitu heldur hjálpar það líka með svefn
og kvíða. Ég náði tökum á mínum kvíða og
held honum niðri þótt hann sé minn ferða-
félagi í lífinu,“ segir Laufey og hóf hún að
kenna jóga í Yoga Shala. Þá fékk hún þá hug-
mynd að kynna hugleiðslu fyrir heilbrigðis-
starfsfólki.
„Streita er ein helsta heilsufarsógn okkar
tíma, það er bara staðreynd. Það er til mikils
að vinna að kenna fólki leiðir og úrræði til að
höndla hana betur og auka viðnámið við streit-
unni. Þess vegna er ég með námskeið víða. Ég
er líka ráðin hjá aðgerðarsviði Landspítalans
og leiði starfsfólk inn í slökun og hugleiðslu
með aðferðum kyrrðarjóga. Rebekka Rós Þor-
steinsdóttir, vinkona mín, svæfingahjúkr-
unarfræðingur og samstarfskona, er með mér
í þessu verkefni,“ segir Laufey og hafa þær
stöllur unnið að þessu hugsjónaverkefni í tæp
tvö ár.
„Þetta er mín köllun. Það er mikið álag á
heilbrigðisfólki og fólki almennt, bæði í
vinnunni og í lífinu sjálfu,“ segir hún.
„Heilbrigðisstarfsfólk fer í 35 mínútna jóga
nidra tíma og það er rosaleg ánægja hjá fólk-
inu. Það er sannað að það hægist á heilabylgj-
um þannig að það eru vísindi á bak við þetta.
Við leiðum fólk inn í líkamlega djúpslökun og
með því að gera öndunaræfingar þá virkjast
slakandi hluti taugakerfisins. Svo er það hug-
leiðslan. Eftir svona 25 mínútur er fólk komið
inn í streitulaust rými milli svefns og vöku,“
Hugleiðsla er mótefnið
Laufey Steindórsdóttir var í krefjandi starfi sem gjörgæsluhjúkrunarfræðingur þegar
hún örmagnaðist á líkama og sál. Lífið gjörbreyttist eftir að hún kynntist jóga og
hugleiðslu. Nú vinnur hún hörðum höndum að því að breiða út boðskapinn.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
’ Ég er umburðarlyndari ogkærleiksríkari og í sterkaritengingu við tilfinningar mínar.Ég er ekki sama manneskjan, ég
segi oft Laufey fyrir hrun og Lauf-
ey eftir hrun. Ég held að það hafi
verið tilgangur með þessu öllu.