Stefnan - 01.04.1923, Síða 18

STEFNAN
V
íslendingum fækkar.
Liðhlaupum fjölgar.
Liðhlaupar eru allir sjergóðir menn, er einskis svífast og
ekkert hjartans málefni eiga.
Liðhlaupar eru þeir, er fúsír eru til að selja þjóðernið fyrir
peninga.
Liðhlaupar eru þeir, er ásælast og ná yfirráðurn á rjettind-
um annara, í því skyni að geta svalað eigingjörnum hvötum.
Liðhlaupar eru þeir, er sjálfrátt eyðileggja starfsemi og starfs-
gleði vinnumannsins.
Liðhlaupar eru þeir, er óbeit hafa á vinnunni, og ekkert
göfugt takmark hafa sett sjer að keppa að, en lifa í algjöru
hugsunar- og tilfinningarleysi — á öðrum.
Liðhlaupar hafa aldrei fána á lofti, en þeir svívirða hann er
þeir stíga yfir landamærin.
3* Æ
til leng'dar lætur, ef hana vantar.
En hver þjóð lítur sínum augum á
fána sinn. Við hann eru tengdar end-
urminningar um sigurvinninga þjóð-
arinnar á umliðnum öldum í barátt-
unni fyrir frelsi og fjöri.
Ekkert ilt, sem þjóðin hefir unn-
ið, fær að loða við fánann fyrir aug-
um sona og dætra þjóðarinnar. Hann
táknar og geymir og ber frá einni
kynslóð til annarar það eitt, sem
þjóðin getur lifað fyrir öld eftir öld.
Hver þjóð sækir að sínu marki.
Hún berst fyrir því, sem hún finnur
að líf hennar liggur við. Og fáninn
ei merki sóknar og varnar í þessari
baráttu.
Fáninn er borinn í brjóstfylkingu,
um hann safnast alt, sem veit fram,
vonin, áræðið og karlmenskan. Flótta-
menn hafa aldrei fána á lofti. Fán-
inn er því helgur dómur þjóðarinn-
ar, einskonar sáttmálsörk, sem geym-
ir lögmálstöflur hennar. þar eru rit-
uð öll þau boðorð, sem þjóðin verð-
ur að hlýða, ef hún á að verða lang-
líf í landinu.
Vjer viljum eiga fána til þess að
tengja við hann vitundina um alt það,
sem oss er heilagt í eðli og sögu lands
og þjóðar. Vjer viljum skrifa í þann
fána allar vonir vorar um fagra fram-
tíð þjóðarinnar, hverja drengilega
hugsjón, sem vakir í huga sona henn-
ar og dætra. Vjer getum ekki skrif-
að þetta í fána neinnar annarar
þjóðar, og viljum það ekki heldur.
það erum vjer og eftirkomendur
vorir í þessu landi, sem eigum að
gera þennan fána frægan. Vort er að
skapa honum frægð og gengi, og
framtíð hans á að geta orðið því
fegri, þar sem engar fortíðarsyndir
fylgja honum úr garði.