Stefnan - 01.04.1923, Blaðsíða 26

STEFNAN
"1
ÞÓ JEG SJE
EINEYGUR,
SJE JEG ÞÓ
að fallegustu og beztu
yörurnar eru á
boðstólum
í
Þingmenn.
Toute nation a le governe-
ment qu’ell mérite.
Joseph de Maistre greifi.
J>á er vjer höfum þróttlausa og
skammsýna stjórn, verðskuldum vjer
hana ekki betri. — Vjer sendum á
þing' þá menn, er vjer treystum bezt.
En er á þing er komið, kemur brátt í
ljós, að þeir eru margir sjergóðir og
eyðslugjarnir á landsfje. Vjer höf-
um víst ekki úr betra að velja. Vjer
verðskuldum ekki betri þingmenn.
En fagurt mælir frambjóðandi:
„Kæru kjósendur!
Jeg þakka traust það, er þjer ber-
ið til mín, og mun jeg ekki bregðast
vonum ykkar. Föðurlandsást mín er
blóði heitari, og öll störf mín eru
helguð baráttunni fyrir efnalegu
sjálfstæði 'landsins og öllum þeim
málefnum, er lyft geta þjóðinni í
heild sinni. Jeg skal semja og fá sam-
þykt holl og blessunarrík lög, ef þið
kjósið mig, og jeg get fullvissað ykk-
ur um, að jeg er málavöxtum öllum
kunnugur, og stöðunni fullkomlega
vaxinn“.
Loforðin eru fögur og lokkandi sem
fjöll í bláma, en efndirnar eru sjald-
gæfari. Hið efnalega „sjálfstæði“
hefir oftast á síðari árum reynst per-
sónuleg valdafýsn og eigingimi. Föð-
urlandsást breytist, — jafnvel í hrein
svik gagnvart þjóðinni.
Hinir eigingjömustu og sterkustu
menn, er á þingi sitja, og þeir, er á
bak við tjöldin bíða, svívirða helgan